Μετέωρα βήματα στον Έβρο

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Ποια είναι τα πραγματικά περιστατικά στην υπόθεση των μεταναστών που εμφανίστηκαν ως “εγκλωβισμένοι” σε νησίδα του ποταμού στην ελληνοτουρκική μεθόριο και γιατί ο αρμόδιος υπουργός για ζητήματα Μετανάστευσης και Ασύλου, Νότης Μηταράκης, επικαλείται την μαρτυρία των ιδίων ως προς το χρόνο άφιξής τους, τόσο επ’ αυτής της νησίδας, όσο και επί του ελληνικού εδάφους;

Η Ελλάδα δεν διαθέτει σύστημα εποπτείας των συνόρων της, ώστε να γνωρίζει ποιος και πότε τα παραβίασε και εντέλει, πώς είναι δυνατόν, μία ομάδα 38 ανθρώπων, κυρίως ανδρών, να βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από τα σύνορα και να μην έχει γίνει αντιληπτή από τις ελληνικές αρχές;

Δίχως αμφιβολία, τα ακριβή περιστατικά πέριξ αυτής της υποθέσεως δεν έχουν γίνει ακόμη γνωστά.

Όσα μοιράστηκε χθες μαζί μας ο κ.Μηταράκης αφορούν αφενός την καταγραφή όσων συνέβησαν βάσει των καταθέσεων αυτών των ανθρώπων, από τις 14 τρέχοντος που υποστηρίζουν ότι βρέθηκαν στην νησίδα, αφετέρου όσα διαδραματίστηκαν το τελευταίο 48ωρο. Δηλαδή, από τη στιγμή που βρέθηκαν από τις ελληνικές αρχές εντός της επικράτειας και τους δόθηκε ιατρική περίθαλψη.

Όλα τα υπόλοιπα, για οποιονδήποτε τρίτο σε αυτήν την υπόθεση, είναι αποτέλεσμα εικασιών ή μη επαληθεύσιμων πληροφοριών που δημοσιεύτηκαν στο διαδίκτυο. Για παράδειγμα, εικάζουμε ως ακριβείς τις πληροφορίες που οι ίδιοι παραθέτουν ότι οδηγήθηκαν στην συγκεκριμένη νησίδα από τις τουρκικές αρχές, οι οποίες αρνήθηκαν να τους παράσχουν άσυλο. Προκύπτει, τότε ωστόσο, ένα λογικό κενό ως προς το πώς κατόρθωσαν να βρουν βάρκα και να μετακινηθούν διαμέσου του ποταμού προς το ελληνικό έδαφος. Εάν ευσταθεί δε πληροφορία που διακινείται μέσω του διαδικτύου, ότι τους την προμήθευσε ομάδα άλλων μεταναστών που έτυχε να διέρχονται από το σημείο, τότε είναι να απορεί κανείς που τα ελληνικά σύνορα δεν έχουν καταστεί κέντρο διερχομένων.

Αντίστοιχα, εάν όντως αυτοί οι άνθρωποι ήσαν εγκλωβισμένοι επί ημέρες επ’ αυτής της νησίδος, πώς κάλυπταν τις στοιχειώδεις ανάγκες διαβίωσής τους και πώς κατόρθωναν να εμφανίζονται με φορτισμένα τηλέφωνα, ώστε να μεταφέρουν μέσω διαδικτύου το στίγμα της τοποθεσίας τους;

Ακόμη, εάν όντως επιθυμούσαν τη βοήθεια των ελληνικών αρχών και μετέδιδαν για αυτόν τον σκοπό τις συντεταγμένες της τοποθεσίας στην οποία βρίσκονταν, τότε γιατί φέρονται κρυπτόμενοι από αυτές τις αρχές, οι οποίες, κατά τον κ. Μηταράκη τους εντόπισαν στις 15 του μηνός;

Εντέλει, επί τόσες ημέρες που οι πληροφορίες περί της ύπαρξής τους σε νησίδα του Έβρου διακινούνται μέσω διαδικτύου, κινητοποιώντας σειρά οργανώσεων, η ελληνική πολιτεία πώς είναι δυνατόν να μην γνωρίζει περί αυτών των ανθρώπων, στην “μπροστινή της πόρτα”;  Διότι είτε ήσαν αυτοί οι άνθρωποι εκεί, οπότε η Ελλάδα όφειλε να γνωρίζει περί τίνος πρόκειται, είτε δεν ήσαν και οι πληροφορίες που διακινούνταν ήσαν αναληθείς. Εάν η Ελλάδα είχε αποταθεί – όπως, κατά τον κ.Μηταράκη, πράττει τώρα – σε διεθνείς οργανισμούς όπως ο Διεθνής Ερυθρός Σταυρός ή η Ερυθρά Ημισέληνος, δεν θα μπορούσε να έχει ακριβέστερη εικόνα των πραγμάτων;

Ωσάν να μην “έφθαναν” όλα αυτά, δε, υπάρχει και η τραγική πληροφορία περί της απώλειας της ζωής ενός πεντάχρονου παιδιού. Και αυτή μέρος του “μυστηρίου”.

Αυτό το κουβάρι πληροφοριών και παραπληροφόρησης πρέπει να ξετυλιχτεί. Όχι μόνον ώστε να διακριβωθούν οι όποιες τυχόν ευθύνες βαρύνουν την τουρκική, την ελληνική ή όποια άλλη πλευρά, κατά την εργαλειοποίηση αυτών των ανθρώπων αλλά – και ενδεχομένως κυριότερα – ώστε να διαπιστωθεί τι ακριβώς συμβαίνει στα σύνορα της χώρας.

Εάν η Ελλάδα επιθυμεί πολιτική κλειστών συνόρων, τότε οφείλει να την κάνει πράξη, επεκτείνοντας τον περίφημο φράκτη που ήδη διαθέτει στον Έβρο. Οτιδήποτε κάνει, όμως, πρέπει να συνοδεύεται από διαφάνεια.

Εάν παραμείνουν οι ενέργειές της νεφελώδεις, τότε θα παραμείνει και η ίδια ευάλωτη σε διεθνή διασυρμό από κάθε είδους παραπληροφόρηση.