Ο κορωνοϊός, τα μέτρα και το νέο mea culpa

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Πριν από μόλις 10 ημέρες άνθρωποι σε θέσεις ευθύνης εκτιμούσαν, εκ μέρους της πολιτείας, ότι ο αριθμός των κρουσμάτων της πανδημίας δεν θα υπερβεί εκ νέου το επίπεδο των 20.000. Εξαρτούσαν δε το ενδεχόμενο λήψης μέτρων για την αντιμετώπιση της πανδημίας από την πίεση που θα δεχόταν το ΕΣΥ.

Χθες και αφού αυτές οι προβλέψεις είχαν αναθεωρηθεί μόλις την προηγουμένη, ο αριθμός των κρουσμάτων ξεπέρασε για ακόμη μία φορά το επίπεδο των 20.000, το οποίο εκτιμάτο ότι θα καταγραφεί μόνο κατά την κορύφωση του παρόντος κύματος της πανδημίας, η οποία υπολογιζόταν μετά το πρώτο δεκαήμερο του Ιουλίου.

Σήμερα, που ακόμη και οι πλέον δυσοίωνες προβλέψεις των αρμόδιων επιστημόνων έχουν ήδη καταρριφθεί και κορυφαίοι συνάδελφοί τους κάνουν λόγο ακόμη και για 30.000 κρούσματα κατά την κορύφωση του παρόντος κύματος, μήπως έχει φθάσει η ώρα για την επανεξέταση του ενδεχόμενου λήψης μέτρων;

Ο αρμόδιος υπουργός Θ. Πλεύρης απέρριψε αυτό το ενδεχόμενο μόλις προ εβδομάδος. Όμως, λάθη υπήρξαν και κατά το παρελθόν και η κυβέρνηση αναγκάστηκε να τα ομολογήσει, με κυριότερο την καθυστέρηση αντίδρασής της στην επέκταση της πανδημίας στη Β. Ελλάδα και στην τότε εκτόξευση του αριθμού των θυμάτων.

Έκτοτε, βέβαια, μεσολάβησαν τα εμβόλια αλλά η χώρα μας, δυστυχώς, εξακολουθεί να καταγράφει απώλειες ζωών -μόλις χθες ακόμη 16- και συνολικά περισσότερες από 30.000 από την έναρξη της πανδημίας. Είναι απαραίτητο, άραγε, να οδηγηθούμε ξανά σε ένα mea culpa;

Όταν η αρμόδια Εθνική Επιτροπή Εμβολιασμών έχει ήδη ανάψει το πράσινο φως για τη χορήγηση της δεύτερης επαναληπτικής δόσης του εμβολίου στις ηλικίες άνω των 30 ετών και η πανδημία εμφανίζεται σε έξαρση, η πολιτεία γιατί διστάζει να προχωρήσει στη λήψη έστω και των στοιχειωδέστερων μέτρων για την αντιμετώπιση αυτού του νέου κύματος;

Όταν είναι σαφές, ότι οι συστάσεις για τη χρήση μάσκας σε περιπτώσεις συνωστισμού δεν πιάνουν τόπο, όχι μόνο σε πολυσύχναστους δρόμους ή στη διάρκεια πολυπληθών εκδηλώσεων αλλά ακόμη και στις δημόσιες συγκοινωνίες, όπου εξακολουθεί να είναι υποχρεωτική η χρήση της μάσκας υγειονομικής προστασίας, γιατί κωφεύει η πολιτεία;

Πρέπει να φθάσουμε πρώτα στο μη περαιτέρω και να υπάρξει νέα πίεση στο ΕΣΥ, ώστε να οδηγηθούμε, αναγκαστικά πλέον, στη λήψη μέτρων όπως η επαναφορά της μάσκας, τα οποία εάν είχαν ληφθεί στην ώρα τους, θα μπορούσαν να μας είχαν γλιτώσει από περισσότερους θανάτους;

Φίλτατοι, ας μην κρυβόμαστε. Προφανώς είναι στη διακριτική ευχέρεια του καθενός να χρησιμοποιεί ή να μη χρησιμοποιεί τη μάσκα υγειονομικής προστασίας. Όπως αντίστοιχα, είναι στη διακριτική ευχέρεια του καθενός να εμβολιάζεται κατά του κορωνοϊού. Από τη στάση που λαμβάνει η πολιτεία, ωστόσο, πολλά εξαρτώνται.

Από την ύπαρξη ελέγχων ή μη, σχετικά με την τήρηση των υφιστάμενων μέτρων, πολλά εξαρτώνται, όπως αντίστοιχα και από την εγρήγορση των αρμόδιων αρχών για την εκ νέου θέσπιση της υποχρεωτικότητας χρήσης της μάσκας τουλάχιστον σε κλειστούς χώρους.

Υπ’ αυτό το πρίσμα, πέραν της περιβόητης προσωπικής ευθύνης και του τρόπου με τον οποίο ο καθένας αντιμετωπίζει την πανδημία, η στάση που τηρεί η κυβέρνηση βαρύνει καταλυτικά στην εξέλιξή της. Είναι άραγε απαραίτητο να επαναληφθούν λάθη του παρελθόντος;