Η Τουρκία, το ελληνικό ζωνάρι και το ΝΑΤΟ

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Όταν αμφισβητείται ευθέως η εθνική κυριαρχία της χώρας και μάλιστα από υποτιθέμενη σύμμαχο, γιατί θα έπρεπε να σφυρίζουμε αδιάφορα έναντι των λοιπών συμμάχων μας ως προς αυτό το γεγονός;

Όταν σύσσωμη η πολιτική και πολιτειακή ηγεσία της Τουρκίας εξαπολύει καθημερινά μύδρους κατά της Ελλάδος και επιθετική ρητορική, απειλώντας ακόμη και με κατάληψη νήσων, γιατί θα έπρεπε να αποσιωπούμε το γεγονός στα διεθνή φόρα και να εξαρτούμε τη στάση μας από εκείνην που θα τηρήσει η γείτονα;

Η διαβεβαίωση που έδωσε χθες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γιάννης Οικονόμου, αναφορικά με τη στάση της Ελλάδος κατά την επικείμενη Σύνοδο του ΝΑΤΟ που ξεκινά σήμερα, λέγοντας ότι «εμείς δεν πηγαίνουμε στη Μαδρίτη με το ζωνάρι λυμένο για καβγά, αλλά δεν θα αφήσουμε καμία πρόκληση αναπάντητη, είμαστε ανυποχώρητοι στην υπεράσπιση της εθνικής μας κυριαρχίας», συνιστά κατευνασμό.

Ακόμη χειρότερα, σύρει τη χώρα μας σε μία διαδικασία εξάρτησης της στάσης της στα διεθνή φόρα και δη στη Σύνοδο Κορυφής της στρατιωτικής συμμαχίας στην οποία συμμετέχουμε με τη γείτονα, από τη στάση που η ίδια θα τηρήσει, αγνοώντας έτσι τα μέχρι τώρα λόγια και έργα της κατά της Ελλάδος.

Πρόκειται για μία κλασική περίπτωση κατευνασμού, τα αποτελέσματα του οποίου οδήγησαν κατά το παρελθόν σε ορισμένες από τις μελανότερες σελίδες της ευρωπαϊκής ιστορίας.

Όταν, δε, τα συμπεράσματα της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ, στα οποία καταδικάζεται απερίφραστα η τουρκική προκλητικότητα, είναι τόσο πρόσφατα, αποτελεί σφάλμα πολιτικής η απουσία παράθεσης των γεγονότων ενώπιον των συμμάχων μας και η υποβολή αιτήματος επιβολής κυρώσεων κατά της γείτονος.

Στη Μαδρίτη, εντέλει, αυτό που θα καταδικάσουν τα κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ θα είναι ο ρωσικός αναθεωρητισμός και η επεκτατική πολιτική της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας. Θα είναι η παραβίαση της κυριαρχίας αυτής της χώρας και βεβαίως η παραβίαση της διεθνούς νομιμότητας.

Ακριβώς το ίδιο δεν απειλεί να πράξει η Τουρκία κατά της δικής μας χώρας; Γιατί η καταγγελία του ενώπιον των συμμάχων μας θα συνιστούσε, κατά τον κ. Οικονόμου, «λυμένο ζωνάρι» εκ μέρους της Ελλάδος; Εντέλει, εάν δεν διεκδικούμε το δίκιο μας, ποιο το νόημα συμμετοχής μας σε στρατιωτικο-πολιτικές συμμαχίες όπως το ΝΑΤΟ;

Όποιο ειδικό βάρος κι αν απολαμβάνει η γείτονα στο ΝΑΤΟ, ως αποτέλεσμα της γεωστρατηγικής της θέσης, των μεγεθών της και του πληθυσμού της, η Ελλάδα οφείλει να θέσει ενώπιον των συμμάχων της τις απειλές που υφίσταται σήμερα από την Τουρκία. Αν μη τι άλλο, δίκην κώδωνος κινδύνου, έναντι όσων απειλούν τη σταθερότητα της ΝΑ πτέρυγας του ΝΑΤΟ και δη όταν ο πόλεμος βρίσκεται ήδη στην ευρύτερη περιοχή.

Υπ’ αυτό το πρίσμα, ασφαλώς η Ελλάδα δεν θα έπρεπε να αφήσει αναπάντητες οποιεσδήποτε μομφές τυχόν εξαπολύσει εναντίον της η Τουρκία, αλλά, κυριότερα, θα όφειλε να αναλάβει η ίδια πρωτοβουλία καταγγελίας της στάσης της γείτονος ενώπιον των συμμάχων της.

Διαφορετικά, δίνει κάθε δικαίωμα στον οποιονδήποτε Μεβλούτ να μιλά για μία «μεγαλύτερη Τουρκία», σε οποιονδήποτε Φουάτ να απειλεί την κυριαρχία των νησιών και «όπου πάει» και εντέλει στη γείτονα να επιβουλεύεται την ακεραιότητα της χώρας μας.

Θα έχουμε δώσει δικαίωμα εάν δεν καταγγείλουμε, ακόμη μία φορά, τη στάση της Τουρκίας κατά της Ελλάδος, ενώπιον των κοινών μας συμμάχων. Αν μη τι άλλο, θα αρθούν έτσι και οι οποιεσδήποτε δικαιολογίες...