Τι τους πείραζε η μάσκα;

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Προς τι η σπουδή; Γιατί προδικάζει η κυβέρνηση την έκβαση της πανδημίας και ανακοινώνει την αποκλιμάκωση καίριων μέτρων για την αναχαίτισή της ενάμιση μήνα πριν αυτά τεθούν σε εφαρμογή;  Η χώρα δεν καταγράφει ακόμη, καθημερινά, περί τους 70 θανάτους από την Covid-19;

Επιστροφή σε μία τουριστική «κανονικότητα» δεν νοείται παρά μόνον με την άρση του συνόλου των μέτρων; Η διατήρηση της χρήσης της μάσκας ποιον θα πείραζε;

Η ανακοίνωση, χθες, εκ μέρους του υπουργού Υγείας Θ. Πλεύρη, του «οδικού χάρτη» για τη χαλάρωση των μέτρων κατά της πανδημίας στέλνει ένα σήμα εφησυχασμού στην ελληνική κοινωνία, το οποίο υπάρχει σαφής κίνδυνος να αποτυπωθεί στα στοιχεία κρουσμάτων και θυμάτων που ανακοινώνει ο ΕΟΔΥ.

Τη στιγμή κατά την οποία ο αριθμός των τριπλοεμβολιασμένων που νοσηλεύονται σε μονάδες εντατικής θεραπείας είναι ήδη σημαντικός και βαίνει αυξανόμενος, προς τι η σπουδή να προαναγγελθεί η χαλάρωση των μέτρων σε ενάμιση μήνα; Όταν κρίνεται απαραίτητη η χορήγηση και τέταρτης δόσης του εμβολίου στις μεγαλύτερες ηλικίες και σε όσους κρίνεται ιατρικά σκόπιμο, προς τι η αναστολή της χρήσης πιστοποιητικών, τόσο για αυτούς τους ανθρώπους όσο και ευρύτερα στην ελληνική κοινωνία; Ποιο κίνητρο απομένει προς όσους δεν έχουν σπεύσει να εμβολιαστούν, εάν καταργηθεί η απαγόρευση πρόσβασής τους σε κλειστούς δημόσιους χώρους; 

Δίχως αμφιβολία, φίλτατοι, υπό το φως των επιδημιολογικών δεδομένων και της σταδιακής βελτίωσης των καιρικών συνθηκών, οι κυριότεροι δείκτες καταγραφής της πορείας της πανδημίας αποκλιμακώνονται. Ας μη γελιόμαστε, όμως. Η πανδημία είναι πάντα εδώ και χθες στοίχισε τη ζωή ακόμη 65 (+5) συνανθρώπων μας,  ενώ σύμφωνα με τα σχετικά στοιχεία του ΕΟΔΥ, εξ όσων νοσηλεύονται στις ΜΕΘ, ποσοστό μόνον 55,65% είναι πλέον ανεμβολίαστοι ή μερικώς εμβολιασμένοι και όχι η συντριπτική πλειονότητα, όπως συνέβαινε έως τώρα.

Υπ’ αυτό το πρίσμα, η πλήρης άρση των μέτρων, όπως αυτή προαναγγέλθηκε χθες, από την 1η Ιουνίου, αποτελεί σαθρό έδαφος για την αναχαίτιση της πανδημίας καθώς υποβοηθά στη δημιουργία αισθήματος άμεσης χαλάρωσης και εφησυχασμού στο ευρύ κοινό.

Ταυτόχρονα, δημιουργούνται εύλογες επιφυλάξεις ως προς τη σκοπιμότητα ορισμένων εξ όσων ανακοινώθηκαν, όπως η πρόβλεψη ότι ναι μεν θα επιτρέπεται από 1ης Ιουνίου η είσοδος χωρίς μάσκα σε εσωτερικούς χώρους, αλλά με ορισμένες εξαιρέσεις που θα ανακοινωθούν. Προς τι η διαφοροποίηση; Στους μεν εσωτερικούς χώρους θα μεταδίδεται η νόσος και στους δε, όχι;

Αντίστοιχα, η κατάργηση των self-tests στα σχολεία από τον Μάιο και η θέσπιση υποχρέωσης μόνο για ένα  rapid test την εβδομάδα για πρόσβαση σε χώρους εργασίας δεν θα μειώσει τη δυνατότητα των αρμοδίων να ελέγχουν την πορεία της πανδημίας;

Εντέλει, τι ωθεί τους αρμόδιους να εκτιμούν ότι είναι δυνατή η επαναφορά των μέτρων μείωσης  της μετάδοσης της πανδημίας από τον Σεπτέμβριο, σε περίπτωση που αυτό κριθεί σκόπιμο, όταν έχει επέλθει τόσο εκτενής χαλάρωσή τους στη διάρκεια των θερινών μηνών; Δεν θα ήταν προτιμότερη η διατήρηση τουλάχιστον ενός ελάχιστου παρονομαστή, όπως η χρήση της μάσκας υγειονομικής προστασίας, ώστε να «μην ξεχνιόμαστε»;

Στην πορεία των τελευταίων δύο και πλέον ετών έχουν ειπωθεί αρκετά “mea culpa”. Γιατί είναι άραγε απαραίτητο να ανοίξει το «παράθυρο» για ακόμη ένα;