Ενας είναι ο εχθρός: ο αναθεωρητισμός

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η εισβολή στην Ουκρανία και οι ονειρώξεις περί αναβίωσης της ρωσικής αυτοκρατορίας που εμφανίζεται να τρέφει ο Βλαντίμιρ Πούτιν βρίσκουν προφανές αντίστοιχο και στη γειτονιά μας. Κάτι για το οποίο ήταν δυσχερές να πείσουμε, έως τώρα, πολλούς εκ των εταίρων και συμμάχων μας.

Είτε η επιδίωξη της Ρωσίας είναι η φινλανδοποίηση όμορων κρατών και η συνεπακόλουθη δημιουργία ενός “buffer zone” στην περιφέρειά της είτε η απευθείας οικειοποίηση των εδαφών τους, ουδείς αμφισβητεί πλέον -πλην Κίνας, ενδεχομένως- ότι συνιστά παραβίαση της διεθνούς νομιμότητας.

Για την ακρίβεια, η ρωσική εισβολή αποτέλεσε εγερτήριο προς τη διεθνή κοινότητα, η οποία εγκατέλειψε σχεδόν εν μία νυκτί τις όποιες αναστολές ή επιφυλάξεις της, οδηγούμενη σε αποφάσεις που απέφευγε να λάβει επί δεκαετίες.

Η Γερμανία -κορυφαίο παράδειγμα- επέλεξε, ελέω Πούτιν, την οδό του μαζικού επανεξοπλισμού της, ξεπερνώντας έτσι αναστολές που χρονολογούνταν από το τέλος του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου.

Σύσσωμη η ΕΕ αποφάσισε να σταθεί έμπρακτα στο πλευρό της Ουκρανίας, με μαζικές αποστολές όπλων, πυρομαχικών, υγειονομικού εξοπλισμού και βεβαίως με την παροχή χρηματοδότησης.

Ακόμη και η Ελβετία αποφάσισε να εγκαταλείψει την -παροιμιώδη- ουδετερότητά της, τασσόμενη στο πλευρό της Ουκρανίας, ενώ, βεβαίως, το ΝΑΤΟ από «εγκεφαλικά νεκρό», κατά τον Μακρόν, διανύει πλέον μία δεύτερη νιότη.

Όλα αυτά, δε, επειδή η Ρωσία αποφάσισε να αναθεωρήσει όσα ίσχυσαν από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου έως τώρα, με αφορμή τις ενστάσεις της ως προς το δικαίωμα της Ουκρανίας να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ και με την επίκληση γενοκτονιών κατά του ρωσικού πληθυσμού στο Ντονμπάς, τμήματα του οποίου τελούν ήδη υπό την κατοχή ένοπλων ρωσόφωνων από το 2014.

Έτσι, λοιπόν, όταν απαιτείται μηδενική προσπάθεια, σχεδόν μία εβδομάδα μετά την έναρξη της ρωσικής  εισβολής στα ουκρανικά εδάφη, ώστε να πεισθεί η διεθνής κοινότητα ως προς την ακριβή φύση του ρωσικού αναθεωρητισμού και της παραβίασης της διεθνούς νομιμότητας, γιατί δεν θα είναι πλέον οφθαλμοφανής η ύπαρξη μίας αντίστοιχης διεργασίας στη γειτονιά μας;

Η συνεχιζόμενη παράνομη κατοχή περίπου του ενός τρίτου της Κύπρου από την Τουρκία, οι προσπάθειες «γκριζαρίσματος» ελληνικών νησιών και βραχονησίδων (φινλανδοποίηση), η αμφισβήτηση της κυριαρχίας ελληνικών νησιών του Αν. Αιγαίου και βεβαίως η ύπαρξη μίας μόνιμης απειλής πολέμου κατά της χώρας μας σε περίπτωση που ασκήσει τα νόμιμα δικαιώματά της, δεν συνιστούν, αντιστοίχως, κατάλυση της διεθνούς νομιμότητας και επίδειξη τάσεων αναθεωρητισμού των Συνθηκών επί των οποίων βασίστηκε αυτή η νομιμότητα τα τελευταία 100 χρόνια; 

Η «μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία» διεθνής τάξη πραγμάτων θα συνεχίσει να επιτρέπει στον Ερντογάν αντίστοιχες τάσεις αναθεωρητισμού και εάν όχι, τότε ιδού η ευκαιρία που αναζητούσε η ελληνική διπλωματία εδώ και τόσα χρόνια.

Αντίστοιχα, όταν η ΕΕ μπορέσει να προχωρήσει στην αναγκαία ποιοτική αναβάθμιση της αποτρεπτικής της ικανότητας, ώστε να φρουρεί κατά τον προσήκοντα τρόπο τα σύνορά της, θα είναι το ίδιο ευχερές για τον κ. Ερντογάν να διατηρεί τις διεκδικήσεις του;

Όταν η Ρωσία διάβηκε τον Ρουβίκωνα, εισβάλλοντας στην Ουκρανία, δημιούργησε μία νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων, άθελά της ή μη. Συνέβαλε στην άρση οποιασδήποτε αμφιβολίας υπήρχε ως προς την ανάγκη τήρησης της διεθνούς νομιμότητας και άρα πάταξης κάθε προσπάθειας αναθεωρητισμού.

Κάτι απολύτως χρήσιμο και για τη γειτονιά μας!