Αριστερή αριστοκρατία και λαϊκή βούληση

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Αν και είναι προδήλως σαφές ότι υπό τις παρούσες συγκυρίες «βολεύει», το επιχείρημα που έθεσε χθες ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Α. Τσίπρας στο πλαίσιο συνέντευξής του στην «Αυγή» περί της αριστερής «αριστοκρατίας» είναι, δίχως αμφιβολία, θεμελιώδες τόσο για το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ όσο και συνολικά της Αριστεράς.

Θέτοντας τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων, ο κ. Τσίπρας δήλωσε ότι «… δεν πιστεύω στο προνόμιο των λίγων να επιλέγουν με ορθότερα κριτήρια έναντι των πολλών, που δεν ξέρουν. Και αν ‘δεν ξέρουν', υποχρέωση όλων εμάς των αριστερών είναι να μάθουν. Καθ' υπερβολή θα έλεγα ότι το επιχείρημα αυτό προσομοιάζει με το αντίστοιχο της αριστοκρατίας που δεν επιθυμούσε το δικαίωμα ψήφου να γίνει καθολικό, διότι οι πολλοί δεν ήξεραν να ψηφίσουν ορθά, όπως ήξεραν οι ευγενείς που είχαν μέχρι τότε το προνόμιο αυτό». 

Η τοποθέτηση αφορά την πρόταση που φέρεται προετοιμασμένος να καταθέσει υπόψη του επικείμενου συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ ο κ. Τσίπρας αναφορικά με τον τρόπο εκλογής του προέδρου και μελών της κεντρικής επιτροπής απευθείας από τη «βάση», εν πολλοίς κατά το πρότυπο της ΝΔ και του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ, και όχι διαμέσου κάποιου θεσμικού οργάνου, όπως είναι το Συνέδριο ή η κεντρική επιτροπή, ως είθισται στα κόμματα της αριστεράς, του ΣΥΡΙΖΑ συμπεριλαμβανομένου.

Πρόκειται, δε, για μία πρόταση η οποία συνοδεύτηκε από σφοδρές αντιδράσεις, τις οποίες συνόψισε, μάλλον εύγλωττα, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και πρώην υπουργός Νίκος Φίλης. Μιλώντας στο Πρώτο Πρόγραμμα, ο κ. Φίλης εκτίμησε ότι αυτό θα οδηγήσει σε αρχηγικό κόμμα και σε ένα star system: «Δεν συμφωνούμε στην εκλογή αρχηγού από τη βάση... κάποιοι ωθούν τον ΣΥΡΙΖΑ να γίνει κόμμα συστημικής μετάλλαξης», ανέφερε και εξέφρασε την πεποίθησή του ότι στο συνέδριο θα βρεθεί λύση που θα ταιριάζει με τον αριστερό χαρακτήρα του κόμματος.

Πόση δημοκρατία, όμως, αντέχει αυτός ο χαρακτήρας και γιατί θα έπρεπε να είναι έμμεση και όχι άμεση η εκλογή του εκάστοτε επικεφαλής του; Με άλλα λόγια, οι φόβοι και οι ανησυχίες του κ. Φίλη ή και της περίφημης ομάδος των «53» που δραστηριοποιείται εντός του ΣΥΡΙΖΑ, ως προς τον τρόπο εκλογής εμφανίζονται να αντικατοπτρίζουν το αρχέγονο δόγμα αριστερών και δη κομμουνιστικών κομμάτων ότι «εμείς γνωρίζουμε καλύτερα» και για αυτό, μεταξύ άλλων πολλών, πληρούμε τις θέσεις των λεγομένων «καθοδηγητικών οργάνων» και αναδεικνύουμε την εκάστοτε ηγεσία του κόμματος.

Κατά πόσον συνάδει αυτός ο τρόπος σκέψης με όσα αντιστοίχως εύγλωττα διετύπωσε χθες ο κ. Τσίπρας, ο καθένας μπορεί να κρίνει. Όπως αντίστοιχα είναι σαφές ότι η επικράτηση της μίας σχολής σκέψης έναντι της άλλης θα καθορίσει και την ταυτότητα του συγκεκριμένου κόμματος -το οποίο ας μην ξεχνάμε κράτησε τα ηνία της χώρας από τις αρχές του 2015 έως τα μέσα του 2019-, προσδιορίζοντας έτσι σε σημαντικό βαθμό και την περαιτέρω πορεία του.

Κοντολογίς, θα σηματοδοτήσει τη «μετάλλαξη» του συγκεκριμένου κόμματος, από κόμμα αντίδρασης, σε κόμμα του χώρου της σοσιαλδημοκρατίας. Κάτι το οποίο παρά την επί μακρόν παραμονή του στην εξουσία δεν κατέστη σαφές ότι συντελέστηκε και απόδειξη τούτου στέκει το μίγμα θέσεων που παράγει, ενόσω κατέχει τα έδρανα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Το ερώτημα, δε, του «αν εμείς ξέρουμε καλύτερα» αγγίζει τις πλέον ευαίσθητες χορδές του δημοκρατικού κόσμου και της αστικής τάξης, η οποία επιβλήθηκε μόνον όταν μπόρεσε να κατατροπώσει την… αριστοκρατία.

Αυτό, βέβαια, για την Ελλάδα, αφορά μία άλλη συζήτηση.