Τρεις αρνήσεις και ένα φιάσκο στην πανδημία

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Στην Ελλάδα της πόλωσης, η άσκηση κριτικής στην κυβέρνηση ενίοτε δεν υπερβαίνει τα στενά όρια της στείρας πολιτικής αντιπαράθεσης. Ούτως ή άλλως, η αντιπολίτευση τη… δουλειά της κάνει και ασκεί κριτική. Αυτός είναι ο ρόλος της και αυτή η πεπατημένη στην Ελλάδα, όποιος κι αν βρίσκεται στην εξουσία.  Ενίοτε, ωστόσο, «πέφτει μέσα» και χθες ήταν μία από αυτές τις ημέρες.

Διότι, εντέλει, όταν καθιστάς υποχρεωτική τη διενέργεια τεστ για την προσέλευση των μαθητών στα σχολεία, οφείλεις να έχεις φροντίσει ώστε τούτα να είναι διαθέσιμα στο κοινό και η διαδικασία επιβεβαίωσης να είναι ευχερής, για να μην υπάρχει ταλαιπωρία γονιών και μαθητών. Όπως, αντίστοιχα, φροντίζεις και να είσαι σε θέση να διαχειριστείς τα όποια αποτελέσματα αυτών των τεστ και όχι να στέλνεις τους γονείς δεκάδων χιλιάδων παιδιών που διαγνώστηκαν θετικά στον κορωνοϊό να… διασπείρουν τον ιό στην υπόλοιπη κοινότητα, στερώντας τους καθεστώς ειδικής αδείας.

Έτσι λοιπόν, όταν το ΚΙΝΑΛ κάνει λόγο για «νέα ταλαιπωρία γονιών, μαθητών και εκπαιδευτικών με τα self- tests» και καταλογίζει στην κυβέρνηση «επιπολαιότητα» και «διαχειριστικά κενά», μάλλον «πέφτει μέσα».

Αντίστοιχα, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ, μιλά για «διαχειριστικά λάθη», χαρακτηρίζοντας ως φιάσκο την υπόθεση των self- tests και αυτός «πέφτει μέσα».

Κυριότερα, όμως, η κριτική που ασκεί ταυτίζεται, τουλάχιστον εν μέρει, με εκείνην του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών, ο οποίος καλεί την κυβέρνηση να δοθεί άμεσα δυνατότητα συνταγογράφησης των PCR τεστ και να διασφαλίσει, μεταξύ άλλων, σε πολίτες της Αττικής τη διεξαγωγή δεκάδων χιλιάδων δωρεάν ελέγχων ανίχνευσης του κορωνοϊού. Διότι, εντέλει, περί αυτού πρόκειται. Περί της δυνατότητας να ελέγχεται ο πληθυσμός απρόσκοπτα και δίχως προβλήματα, ώστε να γίνει δυνατός ο περιορισμός της πανδημίας.

Όταν, δε, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης επαίρεται -δικαίως- ότι «... την πρώτη μέρα μαθημάτων, χάρη στο σύστημα των μαζικών τεστ, εντοπίστηκαν πάνω από 15.000 κρούσματα κορωνοϊού, τα οποία, διαφορετικά, θα κυκλοφορούσαν στην κοινότητα μεταδίδοντας πολύ πιο εύκολα τον ιό», καταδεικνύεται και επαναβεβαιώνεται αφενός η χρησιμότητα των μαζικών τεστ στον πληθυσμό και αφετέρου η αδυναμία διαχείρισης του προβλήματος, καθώς μεταξύ των γονέων αυτών των μαθητών επίσης υπήρξαν κρούσματα...

Έτσι, λοιπόν, όταν η κυβέρνηση, πρώτον, αρνείται τη συνταγογράφηση των μοριακών και rapid test, εμμένοντας στο πλαφόν των 47 ευρώ, το οποίο είναι αμφίβολο ότι μπορούν όλοι να καταβάλλουν, αρνείται να αλλάξει το πρωτόκολλο 50%+1 στα σχολεία εξασφαλίζοντας έτσι τη… διασπορά στην κοινότητα και, τέλος, αρνείται ακόμα και την πρόβλεψη για άδεια ειδικού σκοπού για τους γονείς των μαθητών που θα βρεθούν θετικοί, τότε η κριτική που ασκεί η αντιπολίτευση δεν είναι τζάμπα αλλά… «πέφτει μέσα».

Φίλτατοι, η πανδημία, ενδεχομένως, θα όφειλε να βρίσκεται εκτός πεδίου κομματικής αντιπαράθεσης. Καλώς ή κακώς, όπως και σε άλλες γωνιές της υφηλίου, έτσι και στην πατρίδα μας, πλέον εντάσσεται στο πολιτικό παίγνιο. Υπ’ αυτό το πρίσμα, οι εκάστοτε παραινέσεις της αντιπολίτευσης θα όφειλαν αφενός να εδράζονται στην κοινή λογική και σε επιστημονικά δεδομένα και αφετέρου να αντιμετωπίζονται από την κυβέρνηση με κρησάρα σύνεσης και στωικότητας.

Συχνά, αμφότερες οι πλευρές επιλέγουν τους εντελώς αντίθετους δρόμους.  Το υπόλοιπο διάστημα, άπαντες ωφελούνται, συμπεριλαμβανομένων βεβαίως των... πολιτών.