Το μετέωρο βήμα της υποχρεωτικότητας

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Προεξοφλώντας, μάλλον ευχερώς, ότι η χθεσινή απόφαση περί υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού κατά του κορωνοϊού, στις ηλικίες άνω των 60 ετών, συνεπάγεται πολιτικό κόστος για την κυβέρνηση, οφείλουμε να αναρωτηθούμε ως προς τους λόγους για τους οποίους ο πρωθυπουργός κατέληξε σε αυτήν.

Ούτως ή άλλως,  ο κ. Κυρ. Μητσοτάκης προσδιόρισε στις 520.000 πολίτες το πλήθος των ανεμβολίαστων άνω των 60 ετών κι αν στο μέγεθος αυτό προσμετρήσουμε και τους ενδεχομένως «συνοδοιπόρους» οικείους τους, τότε οι πολιτικές διαστάσεις που αποκτούν ενώπιον της κάλπης είναι, προφανώς, ιδιαίτερα υπολογίσιμες.

Ο ίδιος παρέθεσε χθες αναλυτικά, ενώπιον του υπουργικού συμβουλίου, τους λόγους για τους οποίους κατέληξε στη συγκεκριμένη απόφαση: η -αργά ή γρήγορα- επέλαση της μετάλλαξης Όμικρον και στην Ελλάδα, το δυσανάλογο βάρος που υφίσταται το ΕΣΥ κυρίως από πολίτες αυτής της ηλικιακής ομάδας και, βεβαίως, η αδυναμία -αλλά και απουσία βούλησης- για την καταφυγή εκ νέου σε lockdown, συγκαταλέγονται μεταξύ των κυριοτέρων.

Ακόμη, όμως, κι αν δεχθούμε όλα αυτά τα επιχειρήματα στην ονομαστική τους αξία ως ορθά, το ερώτημα παραμένει: «Δεν υπήρχε εναλλακτική λύση;». Ούτως ή άλλως, μετά την Αυστρία, η χώρα μας είναι η μόνη που επιβάλλει όρους υποχρεωτικότητας σε μερίδα του γενικού πληθυσμού που δεν επιτελεί «ειδικά καθήκοντα», όπως για παράδειγμα οι υγειονομικοί (Ιταλία, Γαλλία και βεβαίως Ελλάδα) ή οι ένστολοι (Γαλλία).   

Δίχως να παραγνωρίσουμε την αξία των υπολοίπων, εκ των λόγων που παρέθεσε ο κ. Μητσοτάκης οφείλουμε να κρατήσουμε όσα αφορούν στις αντοχές του ΕΣΥ. Ουδεμία αμφιβολία υπάρχει ότι υπό τις παρούσες περιστάσεις το Εθνικό Σύστημα Υγείας λυγίζει. Του λόγου το αληθές καταδεικνύουν οι διασωληνωμένοι εκτός ΜΕΘ, η αναβολή τακτικών χειρουργείων κ.α.

Όπως επίσης δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η πολυπληθέστερη ομάδα ασθενών -και δη βαρέως νοσούντων στις ΜΕΘ- είναι οι ανεμβολίαστοι άνω των 60 ετών.

Τούτων δοθέντων, ο αποκλεισμός τμήματος του λοιπού πληθυσμού από τις ΜΕΘ ή από την εγχείρηση στην οποία πρέπει να υποβληθεί ένας πολίτης, εξαιτίας του «υπερπληθυσμού» άνω των 60 που παρατηρείται στις κλίνες ΜΕΘ, «νομιμοποιεί» τη χθεσινή απόφαση περί υποχρεωτικότητας. Δεν απαλλάσσει, ωστόσο, την παρούσα κυβέρνηση από τις ευθύνες της ως προς την πληρέστερη ενίσχυση του ΕΣΥ, ούτως ώστε αυτό να μην οδηγηθεί στην παρούσα κατάστασή του και -ακόμη χειρότερα- σε εκείνην που εκτιμάται ότι θα βρεθεί όταν όντως πλήξει την Ελλάδα η μετάλλαξη Όμικρον.

Το «γενικό καλό» τόσο ως ευρύτερη έννοια όσο και όπως την προσδιορίζει το σύνταγμα, προφανώς υπερτερεί του ατομικού. Δεν παύει όμως να υπάρχει μία υποχώρηση επί της αρχής, τα αίτια της οποίας ανάγονται, εν πολλοίς, στην ολιγωρία που επιδείχθηκε σε ό,τι αφορά στην περαιτέρω ενίσχυση του ΕΣΥ. Αποτελεί, δε, ρητορεία το επιχείρημα ότι «όσες κλίνες κι αν υφίστανται, τούτες δεν αρκούν, δίχως εμβολιασμό των πολιτών», διότι το ένα δεν αποκλείει το άλλο.

Υπ’ αυτό το πρίσμα, φίλτατοι, τα δεδομένα της χθεσινής απόφασης συνοψίζονται, πρώτον, στη δυνητική διάσωση ζωών, έστω διαμέσου του υποχρεωτικού εμβολιασμού τμήματος του πληθυσμού, και δεύτερον, στην ύπαρξη πολιτικού κόστους για την κυβέρνηση. Ως προς το δεύτερο, αφορά τα επίχειρα των επιλογών της, ως προς το πρώτο, ευτυχώς που βρέθηκε και κάποιος με σθένος να πράξει το σωστό…