Ωρα για το plan B κατά της πανδημίας

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η κυβέρνηση κατέστησε σαφές χθες, δια στόματος του εκπροσώπου της Γ. Οικονόμου, ότι διαθέτει plan B για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Με άλλα λόγια, ότι επεξεργάζεται και άλλα μέτρα, πέραν όσων ανακοινώθηκαν εσχάτως, προς την ίδια κατεύθυνση.

Υπό το φως της πορείας της πανδημίας, το εύλογο ερώτημα είναι: τι ακριβώς περιμένει, ώστε να  εφαρμόσει αυτό το plan B; Την πλήρη κατάρρευση του ΕΣΥ; Διότι σαφώς προ ενός τέτοιου ενδεχομένου βρίσκεται η χώρα, όταν οι ΜΕΘ γεμίζουν με πρωτοφανή ρυθμό και ακόμη και η αναπληρώτρια υπουργός Υγείας Μίνα Γκάγκα -γιατρός και η ίδια- μιλά για την ανάγκη προσφυγής στον ιδιωτικό τομέα για την ενίσχυση του ΕΣΥ.

Όπως είπε χθες στη διάρκεια επίσκεψής της στο «Αχιλλοπούλειο» νοσοκομείο Βόλου, «πρόθεση και απόφασή μας είναι να βοηθήσουμε τον δημόσιο τομέα, αλλά πρέπει να βοηθήσει και ο ιδιωτικός τομέας και υπάρχει περίπτωση να μπούνε και καινούργια κρεβάτια και κλίνες, Covid και non Covid» ενώ αντίστοιχες αναφορές έχουν γίνει και από άλλα κυβερνητικά στελέχη.

Ο ίδιος ο κ. Οικονόμου απαντώντας χθες σε ερώτηση για το αν η κυβέρνηση θα προχωρήσει σε επίταξη ιδιωτών γιατρών, δήλωσε: «Προφανώς και θα προχωρήσουμε, εφόσον απαιτηθεί και είναι αναγκαίο, το είχαμε ξανακάνει άλλωστε στο παρελθόν, και σε επιστράτευση των υπηρεσιών των επιστημόνων για να ενισχυθεί το ΕΣΥ», επιβεβαιώνοντας την ύπαρξη αυτού του σχεδίου.

Υπ’ αυτό το πρίσμα, όταν οδεύουμε από το ένα αρνητικό ρεκόρ στο άλλο, με τον αριθμό των κρουσμάτων και των διασωληνώσεων στα ύψη, τι ακριβώς περιμένει η κυβέρνηση ώστε να προχωρήσει στο περίφημο plan B που η ίδια διακηρύσσει ότι έχει;

Βεβαίως, η καταφυγή σε plan B σημαίνει ότι το plan A κατέρρευσε και αυτό ίσως δεν ηχεί κατά επιθυμητό τρόπο, σε μία στιγμή στην οποία το αφήγημα αναφέρεται σε «επιστροφή στην κανονικότητα», τουλάχιστον για τους εμβολιασμένους. Ενδεχομένως λυπηρό, πλην όμως, αυτή είναι η πραγματικότητα. Διότι ουδέν το κανονικό υφίσταται με την πανδημία να καλπάζει, ακόμη και εάν αυτή αφορά ως επί το πλείστον τους ανεμβολίαστους.

Έτσι, λοιπόν, στον απόηχο των μέτρων που τέθηκαν σε εφαρμογή μόλις το προηγούμενο Σάββατο αλλά και της εξαίρεσης από αυτά των εκκλησιών, καθώς και της σαφούς επιδείνωσης που εμφανίζεται να λαμβάνει η πορεία της πανδημίας, όσο ταχύτερα καταφύγουμε σε νέα και σαφώς αυστηρότερα μέτρα τόσο καλύτερα, ενδεχομένως, θα είναι.

Διότι, για παράδειγμα, τι όφελος υπάρχει από τη διατήρηση της «επιλεκτικής» (μόνο σε περιστάσεις συνωστισμού) χρήσης της μάσκας προστασίας σε εξωτερικούς χώρους, όταν ο ημερήσιος αριθμός των κρουσμάτων ήδη υπερβαίνει τις 8.500;

Αντίστοιχα, ποιο το νόημα εξαίρεσης τόπων συνάθροισης, όπως οι εκκλησίες, από την υποχρέωση των rapid test για τους ανεμβολίαστους και της επίδειξης των πιστοποιητικών νόσησης ή εμβολιασμού για τους υπολοίπους;

Στη Β. Ελλάδα, η κατάσταση εμφανίζεται για ακόμη μία φορά εκτός ελέγχου και ήδη οι διαθέσιμες κλίνες ΜΕΘ εξαντλούνται. Εάν η πορεία της πανδημίας συνεχίσει, δε, με αυτούς τους ρυθμούς, το ίδιο αναμένεται να συμβεί και στην υπόλοιπη χώρα και δη στην Αττική.

Ελπίζεται, ωστόσο, ότι υπάρχει ακόμη καιρός να αντιστραφεί η εικόνα.

Όσο ορθό κι αν είναι το αφήγημα της κυβέρνησης ότι η απάντηση στην πανδημία διέρχεται διαμέσου της εμβολιαστικής προσπάθειας, η πραγματικότητα επιτάσσει ότι τούτο πρέπει να συμπληρωθεί και με την περαιτέρω αυστηροποίηση των μέτρων για την αναχαίτιση της πανδημίας. Ακόμη κι αν αυτό συνοδεύεται από πολιτικό κόστος.