Είναι φέουδο η δημόσια υγεία, κ. Πλεύρη;

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Σε ποιον «ανήκει» το σύστημα δημόσιας υγείας σε αυτόν τον τόπο, αν όχι στους πολίτες της χώρας; Ποιος βάζει βαθιά το χέρι στην τσέπη, ώστε να πληρωθούν μισθοί, ιατρικός εξοπλισμός, αναλώσιμα και λοιπές προμήθειες και να λειτουργήσει αυτό το σύστημα, αν όχι ο κάθε συνεπής φορολογούμενος; 

Ακριβώς το ίδιο δεν συμβαίνει και στην Παιδεία; Ο φορολογούμενος δεν είναι εκείνος που χρηματοδοτεί κάθε δαπάνη για τη λειτουργία αυτού του κράτους; Ας μην επεκτείνουμε, δε, τη συζήτηση στα περί του δημόσιου δανεισμού, διότι και αυτός από τις τρέχουσες και τις επόμενες γενεές αποπληρώνεται...

Εάν είναι όμως έτσι τα πράγματα, τότε πώς είναι δυνατόν οποιοσδήποτε να του απαγορεύει την είσοδο στα «μαγαζιά» για τα οποία ο ίδιος πληρώνει; Ποιος δίνει αυτό το «δικαίωμα» και από πού νομίζει ότι μπορεί να το αντλήσει, στον βαθμό που ο πολίτης είναι νομοταγής και δεν παραβιάζει ο ίδιος τους νόμους αυτού του κράτους;

Στον βαθμό που ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα -και η στήλη ουδεμία πρόθεση έχει να το αμφισβητήσει- όσα κατήγγειλε χθες η Ένωση Ιατρών Νοσοκομείων Αθήνας-Πειραιά (ΕΙΝΑΠ), πρόεδρος της οποίας είναι η Ματίνα Παγώνη, για την άρνηση των πανεπιστημιακών ιατρών να δέχονται εφεξής ασθενείς με Covid-19 στις πανεπιστημιακές κλινικές και να τους προωθούν σε κλινικές του ΕΣΥ, τότε συμβαίνουν, τουλάχιστον, δύο τινά. Πρώτον, γιατροί λιποτακτούν την ώρα της μάχης κατά της πανδημίας και δεύτερον, νομίζουν ότι η δημόσια υγεία είναι φέουδό τους.

Ο αποδέκτης της λαϊκής εντολής δεν πρέπει να απαντήσει σε εκείνους που νομίζουν ότι είναι κτήμα τους η δημόσια περιουσία; Με άλλα λόγια, η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας και ιδίως ο επικεφαλής της, κ. Θ. Πλεύρης -υπόψη του οποίου είναι όλα αυτά, σύμφωνα με την ΕΙΝΑΠ και την ανακοίνωση που έδωσε χθες στη δημοσιότητα- δεν οφείλει να συμμετάσχει σε αυτή τη συζήτηση ή θα την αφήσει να εξελιχθεί σε έναν «εμφύλιο» μεταξύ ιατρών, όπως χαρακτηρίστηκε χθες;

Πέραν του προφανούς κινδύνου για τη δημόσια υγεία που συνεπάγεται ο αποκλεισμός των ασθενών με Covid-19 από τμήμα του δημόσιου νοσοκομειακού δυναμικού της χώρας, τον οποίο ήδη επεσήμανε η ΕΙΝΑΠ, τίθεται ένα αντιστοίχως προφανές ζήτημα δικαιοδοσίας, βάσει του οποίου δεν νοείται ο αποκλεισμός πολιτών από δημόσιες δομές, ακόμη και με ομόφωνη απόφαση της Γενικής Συνέλευσης της Ιατρικής Σχολής Αθηνών.

Εάν, όντως, δε, η συγκεκριμένη απόφαση, που φέρει ημερομηνία 31/08/21, είχε κοινοποιηθεί  με την ένδειξη «εξαιρετικά επείγον» στην πολιτική ηγεσία των υπουργείων Υγείας και Παιδείας και στους διοικητές της 1ης και 2ης ΥΠΕ, τότε γιατί σχεδόν ένα μήνα μετά δεν έχει υπάρξει κάποια αντίδραση εκ μέρους της συντεταγμένης - κατά τα λοιπά- πολιτείας, όπως καταγγέλλει η ΕΙΝΑΠ;

Υπό τις παρούσες συνθήκες πανδημίας αλλά και της δυσπραγίας που αυτή γεννά, το ενδεχόμενο αποκλεισμών ασθενών με Covid-19 από δημόσιες νοσοκομειακές δομές, όπως είναι και οι πανεπιστημιακές, δεν θα έθετε μόνο ένα ιδιαίτερα αρνητικό προηγούμενο αλλά θα συνιστούσε και κατάφωρη παραβίαση κάθε έννοιας ισονομίας σε αυτόν τον τόπο.

Η άμεση παρέμβαση της πολιτικής ηγεσίας του τόπου, για την άρση των όποιων τυχόν αμφιβολιών υπάρχουν σχετικά με την απρόσκοπτη δυνατότητα πρόσβασης και περίθαλψης του κάθε ασθενή σε αυτές τις δομές, είναι απολύτως επιβεβλημένη. Οτιδήποτε, δε, λιγότερο, απλά δεν θα αρκούσε.