Πόση... πλειοψηφία αντέχει η πανδημία στα σχολεία;

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Είναι άραγε απαραίτητο να ανατρέξουμε στον Αριστοτέλη και στα βάθη της πολιτικής θεωρίας, ώστε να διαπιστώσουμε ότι ζητήματα θεμελιώδη για τη δημοκρατία, όπως η αρχή της πλειοψηφίας, ελάχιστη εφαρμογή μπορούν να βρουν σε συνθήκες... πανδημίας;

Δεν είναι ηλίου φαεινότερον ότι το ένα έχει τόση σχέση με το άλλο όση και ο φάντης με το… ρετσινόλαδο;

Εάν όμως έχουν όντως έτσι τα πράγματα, τότε προς τι η υιοθέτηση του μέτρου περί «50% συν 1» για την αναστολή της λειτουργίας των σχολικών τμημάτων σε περίπτωση εντοπισμού  κρουσμάτων κορωνοϊού σε αυτά;

Στον απόηχο της εμπειρίας των τμημάτων που ήδη έκλεισαν στη Θεσσαλονίκη και συγκεκριμένα στο 10ο Δημοτικό Σχολείο Νεάπολης - Συκεών, θα υπήρχε μικρότερος κίνδυνος μετάδοσης της νόσου στους υπόλοιπους μαθητές, εάν ο αριθμός των κρουσμάτων ήταν οριακά χαμηλότερος από τον πήχη του 50%; Εάν ήταν, φερειπείν, στο 40% ή στο 45%, θα υπήρχε σημαντική διαφορά κινδύνου σε ό,τι αφορά στη μετάδοση της νόσου, παρά τώρα που τηρήθηκε ο κανόνας του «50% συν 1»;

Αντίστοιχα, θα ήσαν οι γονείς αυτών των μαθητών περισσότερο πρόθυμοι να στείλουν τα παιδιά τους στο σχολείο, εάν γνώριζαν ότι υπήρχαν κρούσματα στις συγκεκριμένες τάξεις, ακόμη κι αν αυτά ήσαν λιγότερα του 50% του συνόλου των μαθητών του συγκεκριμένου σχολικού τμήματος;

Ας μη γελιόμαστε, φίλτατοι.

Η επαναξιολόγηση των πρωτοκόλλων σχετικά με τη λειτουργία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης υπό συνθήκες πανδημίας, που προανήγγειλαν τόσο ο καθηγητής Λοιμωξιολογίας Νίκος Σύψας, με δηλώσεις του πρόσφατα στον ΣΚΑΪ, όσο και ο λοιμωξιολόγος και μέλος της Επιτροπής Μάριος Λαζανάς, επίσης με δηλώσεις του στον ίδιο σταθμό, αποτελεί μία λαμπρή ευκαιρία για την αναθεώρηση του -διαβόητου, πλέον- μέτρου του «50% συν 1».

Όση κι αν είναι η ανάγκη επαναλειτουργίας των σχολείων με τη φυσική παρουσία των μαθητών, όσα κι αν είναι τα οφέλη της δια ζώσης διδασκαλίας, είναι σαφές ότι το συγκεκριμένο μέτρο επενεργεί αρνητικά στη διατήρηση του κλίματος εμπιστοσύνης που πρέπει να υφίσταται έναντι του εκπαιδευτικού συστήματος. Αν μη τι άλλο, η παρούσα κατάσταση πραγμάτων τρέφει την επιχειρηματολογία όσων υπεραμύνονται της ανάγκης διατήρησης της εξ αποστάσεως διδασκαλίας και πλήττει περαιτέρω την εμπιστοσύνη γονέων και σχολικής κοινότητος στην εκπαιδευτική διαδικασία.

Το ζήτημα, ευλόγως, δεν είναι πολιτικό, όπως υποστηρίχθηκε χθες από τα έδρανα της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως (Ν. Φίλης). Είναι πρωτίστως επιστημονικό -και εδώ έχουν λόγο τα μέλη της επιτροπής λοιμωξιολόγων- και βεβαίως άπτεται της κοινής λογικής.

Η εμμονή που εμφανίζει η -καθ' όλα φιλτάτη- υπουργός Παιδείας Ν. Κεραμέως στη διατήρηση του συγκεκριμένου μέτρου, επισημαίνοντας τόσο την παράμετρο των εμβολιασμών των εκπαιδευτικών όσο και σε εκείνη των διαγνωστικών τεστ των μαθητών -στα διπλανά και στα παραδιπλανά θρανία κ.λπ.- δεν είναι κατανοητή.

Εάν υπήρχε, για παράδειγμα, μία ολιγοήμερη διακοπή της λειτουργίας του συγκεκριμένου τμήματος στο οποίο εμφανίστηκαν κρούσματα κορωνοϊού, ώστε να γίνουν τα απαραίτητα τεστ δίχως τον κίνδυνο περαιτέρω μετάδοσης της νόσου, θα ήταν τόσο σοβαρό το πλήγμα στην εκπαιδευτική διαδικασία; Τώρα, που η λειτουργία των σχολικών τμημάτων αναστέλλεται μόνον κατόπιν της υπέρβασης της… αρχής της πλειοψηφίας, το πλήγμα είναι μικρότερο;

Ας μην ξεχνάμε, φίλτατοι, ότι ο ιός δεν… σκαμπάζει από δημοκρατία και ότι προσβάλλει κατά τρόπο... ολοκληρωτικό. Ας μην κάνουμε λοιπόν, αναίτια, μία ήδη δύσκολη κατάσταση ακόμη δυσκολότερη, χάριν μίας - μόνον κατ’ επίφαση- επιστροφής σε συνθήκες κανονικότητας.