Πανδημία: Επαναφορά στην πραγματικότητα

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η κυβέρνηση, μετά από περίπου τρεις εβδομάδες εφησυχασμού και επίπλαστης κανονικότητας, επέδειξε χθες την προσήκουσα ευθύνη, με την ελπίδα η χώρα να μπορέσει να ορθώσει τείχος ανοσίας, πριν η κατάσταση επιδεινωθεί ή -ακόμη χειρότερα- τεθεί εκτός ελέγχου. 

Η λήψη των μέτρων που ανακοίνωσε χθες ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης δεν ήταν μόνον προς την ορθή κατεύθυνση αλλά ήταν, εντέλει, επιβεβλημένη, ούτως ώστε, πρωτίστως, να προστατευτούν οι ευπαθείς ομάδες, ηλικιωμένων και νοσοκομειακών ασθενών. Διότι σαφώς «δεν γίνεται αυτοί οι οποίοι υποτίθεται ότι προστατεύουν εκείνους που κινδυνεύουν περισσότερο, να είναι οι ίδιοι πιθανοί φορείς αυτού του κινδύνου», όπως είπε χθες ο κ. Μητσοτάκης, αναφερόμενος στους υγειονομικούς και τους εργαζομένους σε μονάδες φροντίδας ηλικιωμένων.

Συνάμα, δε, η λήψη των παραπάνω μέτρων ήταν επιβεβλημένη, ώστε να υπάρξει περαιτέρω ώθηση στην εμβολιαστική προσπάθεια, με δέλεαρ την επιστροφή των εμβολιασθέντων, σε καθεστώς -τουλάχιστον μερικής- κανονικότητας, με τους λοιπούς να παραμένουν υπό τον παρόντα ιδιότυπο κοινωνικό αποκλεισμό. 

Τα τέσσερα μέτρα που ανακοίνωσε ο κ. Μητσοτάκης, ωστόσο, συνοδεύονται από εύλογα «κενά» αλλά και ερωτήματα, με κυριότερο την απουσία επαναφοράς της καθολικής χρήσης της μάσκας υγειονομικής προστασίας, υπό το φως της έξαρσης που εμφανίζει η πανδημία. 

Όταν είναι σαφές ότι ένα ιδιαίτερα σημαντικό τμήμα της κοινωνίας δεν επιδεικνύει την απαραίτητη προσωπική ευθύνη, χρησιμοποιώντας τη μάσκα σε καταστάσεις συνωστισμού ή συγχρωτισμού, είναι απορίας άξιον γιατί η κυβέρνηση ακόμη διστάζει να επαναφέρει την καθολική υποχρεωτική χρήση της σε εξωτερικούς χώρους, τουλάχιστον σε αστικό περιβάλλον.

Αντίστοιχα, μόνον ως κίνηση τακτικής μπορεί να εκληφθεί η απόφαση «ετεροχρονισμού» για την 1η Σεπτεμβρίου της υποχρέωσης εμβολιασμού για το σύνολο του υγειονομικού προσωπικού, στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα. Δεδομένου ότι το μέτρο ανακοινώθηκε και θα ισχύσει ως έχει -με τις όποιες κυρώσεις για όσους αρνηθούν τον εμβολιασμό να αναμένονται σήμερα-, προς τι η καθυστέρηση εφαρμογής, αν όχι στο πλαίσιο μίας τακτικής για την παροχή ενός διαστήματος «συνετισμού», ενόσω κατακτάται το τείχος ανοσίας;  Έτσι, όμως, ακόμη και την ύστατη ώρα, η κυβέρνηση καταδεικνύει τον βαθμό στον οποίο είναι δέσμια από τη συμπεριφορά των συγκεκριμένων εργαζομένων.

Το μέγα ερώτημα βεβαίως σε σχέση με τα χθεσινά μέτρα είναι κατά πόσον θα σταθούν αρκετά και ικανά ώστε να ωθήσουν το τμήμα της κοινωνίας που παραμένει επιφυλακτικό ή και αντίθετο με τους εμβολιασμούς, να άρει τις όποιες επιφυλάξεις του. 

Καταλυτική ως προς αυτό θα είναι βεβαίως η στάση που θα επιλέξει να τηρήσει η αντιπολίτευση, αξιωματική και λοιπή, απέχοντας από τακτικές που θα αναγάγουν το ζήτημα των εμβολιασμών σε σημείο αντιπαράθεσης κομματικού χαρακτήρα. Θα επιλεγεί η οδός της αντιπαράθεσης και της πολιτικής εκμετάλλευσης αυτών των μέτρων ή θα υπάρξει επιτέλους μία σαφής συμπόρευση ως προς την αναγκαιότητα ολοκλήρωσης του εμβολιαστικού κύκλου από μία -κατά το δυνατόν- μεγαλύτερη μερίδα του πληθυσμού; 

Όπως αντίστοιχα σημαντική θα είναι βεβαίως, ως προς την αποτελεσματικότητα των μέτρων, και η στάση που θα επιλέξει να τηρήσει η Εκκλησία έναντι όσων κληρικών κηρύσσουν κατά των εμβολιασμών. 

Καταληκτικά, βεβαίως, υπό το φως της τροπής των πραγμάτων, με τα εμβόλια να είναι ευρέως διαθέσιμα προς όσους επιθυμούν να τα αξιοποιήσουν και συνάμα τη μετάλλαξη Δέλτα να κερδίζει συνεχώς έδαφος, άπαντες θα βρεθούν αντιμέτωποι με τα επίχειρα των επιλογών τους. 

Κατά τους ειδικούς, όλοι όσοι επιλέξουν να παραμείνουν ανεμβολίαστοι θα νοσήσουν. 

Είναι και αυτό μία επιλογή…