Υπουργοί, μην «παίζετε» με την πανδημία

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Τα νέα μέτρα για τον περιορισμό εξάπλωσης της πανδημίας, στα οποία -εμμέσως πλην ομολογημένα- προσανατολίζεται η κυβέρνηση υπό το φως της έξαρσης που παρατηρείται στον αριθμό των κρουσμάτων, δεν είναι «παιχνίδι». Επηρεάζουν τις ζωές εκατομμυρίων πολιτών και την οικονομία της χώρας.

Όσο παρούσα κι αν εξακολουθεί να είναι η παράμετρος της λεγομένης «προσωπικής ευθύνης» εκ μέρους των πολιτών, όποια τυχόν νέα μέτρα ληφθούν, οφείλουν να είναι σαφή, πρακτικά εφαρμόσιμα και να μην είναι ανοικτά σε ερμηνεία, όπως αποδείχθηκαν τα τελευταία σχετικά με τη χρήση μάσκας σε δημόσιους χώρους. Θα πρέπει, δε, η εφαρμογή τους να εποπτεύεται από τους αρμόδιους φορείς της πολιτείας, ώστε να μην καταγραφεί διολίσθηση αντίστοιχη εκείνης του παρελθόντος, με τα κάθε λογής κορωνοπάρτι ή άλλες εστίες υπερμετάδοσης.

Τούτων δοθέντων, προς τι η δημόσια διχογνωμία που σημειώθηκε χθες μεταξύ δύο υπουργών της κυβέρνησης, των κ.κ. Μάκη Βορίδη, υπουργού Εσωτερικών και Άκη Σκέρτσου, υφυπουργού παρά τω πρωθυπουργώ, αρμόδιου για τον συντονισμό του κυβερνητικού έργου, αναφορικά με το ζήτημα των μετακινήσεων από νομό σε νομό;

Μιλώντας στα μικρόφωνα του ιδίου ομίλου ενημέρωσης (ΣΚΑΪ), ο μεν κ. Βορίδης υποστήριξε, σε πρωινή τηλεοπτική εκπομπή, ότι η αυστηροποίηση των μετακινήσεων από νομό σε νομό είναι ένα από τα μέτρα που εξετάζονται. Συγκεκριμένα, απαντώντας σε σχετική ερώτηση, είπε ότι εξετάζεται το ενδεχόμενο οι μετακινήσεις στην ηπειρωτική Ελλάδα να γίνονται όπως και στα νησιά, δηλαδή με την επίδειξη πιστοποιητικού εμβολιασμού ή με αρνητικού τεστ. 

Λίγο αργότερα, μιλώντας αυτή τη φορά στον ραδιοφωνικό ΣΚΑΪ 100,3, ο δε κ. Σκέρτσος απέκλεισε αυτό το ενδεχόμενο, λέγοντας μάλιστα ότι «αυτή τη στιγμή δεν είναι στο τραπέζι».

Ειδικότερα, όπως μετέδωσε και το Αθηναϊκό Πρακτορείο, ερωτηθείς για το εάν υπάρχει σκέψη για επιβολή περιορισμών στις χερσαίες μετακινήσεις, απάντησε ότι αυτό ήταν μια εισήγηση της επιτροπής, είναι όμως «δύσκολο να εφαρμοσθεί», ειδικά στις μετακινήσεις με Ι.Χ., καθώς θα σήμαινε «τεράστια ταλαιπωρία». Εν κατακλείδι, «αυτή τη στιγμή δεν είναι στο τραπέζι».

Αντίθετα, επιχειρηματολόγησε υπέρ των επιπρόσθετων μέτρων για τους νησιωτικούς προορισμούς, λέγοντας ότι είναι πιο δύσκολη η μεταφορά ανθρώπων που θα νοσήσουν σε αυτά, κατά συνέπεια «είναι λόγος προστασίας των νησιωτικών προορισμών και καλύτερου ελέγχου της πανδημίας στις περιοχές αυτές».

Το ζήτημα δεν είναι ούτε ποιος εκ των δύο υπουργών έχει δίκιο ούτε τι ακριβώς θα ισχύσει, εάν και όποτε ισχύσει. Το ζήτημα αφορά τη διχογνωμία που προέκυψε δημοσίως -υπό όρους καθημερινής ενημέρωσης της ελληνικής κοινωνίας- αναφορικά με το τι μέλλει γενέσθαι ως προς τις μετακινήσεις από νομό σε νομό.

Σε τι συμπέρασμα καλείται να οδηγηθεί ο κάθε πολίτης υπό το φως των δηλώσεων αμφότερων των υπουργών; Αντίστοιχα, πόσο εξοπλίζεται η φαρέτρα επιχειρημάτων όσων τυχόν αντιταχθούν στην υιοθέτηση των όποιων μέτρων, όταν υπουργοί της ίδιας κυβέρνησης εμφανίζουν αντίθετες απόψεις επί του ιδίου θέματος δημοσίως;

Προφανώς, έως ότου ληφθεί μία οριστική απόφαση από την κυβέρνηση, αυτή υπόκειται στη βάσανο του τεκμηριωμένου διαλόγου και των αντεπιχειρημάτων. Είναι όμως ανάγκη σε ένα τόσο καίριο ζήτημα, το οποίο άπτεται, εντέλει, της δημόσιας υγείας, να διεξάγεται αυτός ο διάλογος δημοσίως και για την ακρίβεια στα μέσα μαζικής ενημέρωσης;