Τα... μαύρα μαργαριτάρια της Επιστρεπτέας

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Το να κλέβεις είναι ένα πράγμα. Το να φωνάζεις επειδή δεν επιδοτείσαι για αυτή την κλεψιά είναι κάτι το τελείως διαφορετικό. Αφορά μία ανώτερη «πίστα» του πλέον προσφιλούς αγωνίσματος στην Ελλάδα, το οποίο έχουμε αναγάγει εδώ και χρόνια σε «εθνικό σπορ»: της φοροδιαφυγής.

Στη διάρκεια του τελευταίου δωδεκαμήνου, κύρια προσπάθεια του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης, μέσω των διαφόρων προγραμμάτων στήριξης νοικοκυριών και επιχειρήσεων που εφάρμοσε, ήταν η διατήρηση εν ζωή ενός, κατά το δυνατόν μεγαλυτέρου, τμήματος της οικονομικής δραστηριότητας του τόπου. Με άλλα λόγια, η επιβίωση των επιχειρήσεων και η διάσωση των θέσεων εργασίας που αυτές προσφέρουν.

Μεταξύ αυτών των μέτρων, ως γνωστόν, η Επιστρεπτέα Προκαταβολή και οι διάφορες εκδόσεις της (7 μέχρι στιγμής), η οποία αφορούσε αρχικώς δανεισμό και πλέον κατά 50% επιδότηση. Προϋποθέτει ωστόσο, τρία πράγματα. Πρώτον, η επιχειρηματική δραστηριότητα να αφορά έναν «πληττόμενο ΚΑΔ», δηλαδή να έχει διακοπεί με κρατική εντολή στο πλαίσιο των μέτρων για τη μη διάδοση της πανδημίας, δεύτερον, να μη μειώσει το προσωπικό της και τρίτον, να έχει μείωση εσόδων 20% έναντι του αντίστοιχου περυσινού διαστήματος.

Ωστόσο, όπως ενημέρωσε το πανελλήνιο την προηγούμενη εβδομάδα ο φίλτατος υπουργός επί των Οικονομικών Χρ. Σταϊκούρας, στον έκτο κύκλο της Επιστρεπτέας Προκαταβολής, «138.461 επιχειρήσεις δήλωσαν οι ίδιες υψηλότερο τζίρο τον Ιανουάριο του 2021 από τον Ιανουάριο του 2020 και 188.804 δεν μπόρεσαν να δηλώσουν τζίρο αναφοράς 200 ευρώ τον Ιανουάριο του 2020». Πρόσθεσε, δε, ο υπουργός: «Ενα σημαντικό κομμάτι των συμπατριωτών μας έκαναν αίτηση ενώ γνώριζαν ότι δεν μπορούν να ικανοποιήσουν τα κριτήρια. Ειδικά όταν έχεις αύξηση τζίρου».

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Απλά ότι οι συγκεκριμένοι άνθρωποι -με την εξαίρεση των τυχόν εποχικών δραστηριοτήτων ή εκείνων που έχουν περιπέσει σε αδράνεια αλλά δεν έχουν τερματιστεί επισήμως- κατά πάσα βεβαιότητα φοροδιέφευγαν αλλά απαιτούσαν να επιδοτούνται κιόλας.

Για να το κάνουμε λίγο πιο απλό: Πώς είναι δυνατόν μία επιχείρηση η οποία λειτούργησε στη διάρκεια του 2020 συνολικά περί τους έξι μήνες, εξαιτίας των λοκντάουν, των περιοριστικών μέτρων και όλων των συναφών, να καταγράφει τζίρο κατά 30% υψηλότερο εκείνου που εμφάνισε σε ολόκληρη την προηγούμενη χρήση, κατά την οποία υποτίθεται ότι λειτουργούσε κανονικά;

Το δε οξύμωρο της υπόθεσης είναι ότι η κυβέρνηση, στον καημό της να διασώσει επιχειρήσεις και θέσεις απασχόλησης, προχωρά σε μέτρα επιδότησης που ενισχύουν ακόμη και όσους κινούνται στην λεγόμενη «άτυπη οικονομία».

Χαρακτηριστική τούτου είναι και η πρόσφατη τοποθέτηση του αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών Θ. Σκυλακάκη ότι… «αναπόφευκτα οι ενισχύσεις αυτές αφορούν κατά προτεραιότητα ή επικεντρώνονται περισσότερο σε εκείνους που δήλωναν μεγαλύτερο ποσοστό του τζίρου τους. Γνωρίζουμε προφανώς ότι στην οικονομία υπάρχει και ένα ικανό μέρος άτυπης οικονομίας, το οποίο είναι σημαντικό και μας κατατάσσει στις χώρες με μεγάλες απώλειες του φόρου προστιθέμενης αξίας, με βάση τις ευρωπαϊκές στατιστικές. Για τον λόγο αυτό, προβλέψαμε σε διάφορες φάσεις της πανδημίας και ελάχιστα ποσά, μέρος των οποίων δεν είναι επιστρεπτέο, ανεξαρτήτως τζίρου».

Δηλαδή, τι μας λέει ο φίλτατος κ. Σκυλακάκης; Μη νομίζετε ότι δεν ξέρουμε ότι φοροδιαφεύγετε. Σας στηρίζουμε όμως και εσάς, διότι αν και δεν πληρώνετε φόρους, τουλάχιστον απασχολείτε εργαζόμενους και έτσι κάτι προσφέρετε και εσείς…

Το δε «ωραίο» της υπόθεσης είναι ότι οι πολλοί από τους παραπάνω φωνάζουν κιόλας που αποκλείστηκαν από την κανονική επιστρεπτέα και αναγκάστηκαν να περιοριστούν μόνον στα… επιπρόσθετα μέτρα στήριξης.

Φοροδιαφυγή… δεύτερη φύση.