Ο φερετζές των διερευνητικών επαφών

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Ο προσδιορισμός του 62ου γύρου των Διερευνητικών Επαφών μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας, που θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα στις 16 Μαρτίου κατά την επίσημη ανακοίνωση του ΥΠΕΞ ή το διήμερο 16-17 Μαρτίου κατά την αντίστοιχη ανακοίνωση της Άγκυρας, παρέχει ευχερώς τη δυνατότητα αναφώνησης, εκ νέου, του περίφημου «τουλάχιστον μιλάνε»!

Μολονότι η συνάντηση μεταξύ της ελληνικής αντιπροσωπείας, επικεφαλής της οποίας είναι ο πρέσβης ε.τ. Παύλος Αποστολίδης και της τουρκικής έχει οριστεί για τις 16 Μαρτίου, την αμέσως επόμενη ημέρα έχουν προγραμματιστεί και «πολιτικές διαβουλεύσεις» μεταξύ του υπηρεσιακού Γ.Γ. του ΥΠΕΞ Θεμιστοκλή Δεμίρη και του Τούρκου υφυπουργού Εξωτερικών Sedat Onal, δίδοντας την εντύπωση ότι η θεματική που θα αναπτυχθεί χρήζει 48ωρου και ότι δεν μπορεί να ολοκληρωθεί αυθημερόν.

Υπό το φως και αυτών των συνομιλιών, συντρέχουν ουσιαστικοί λόγοι αισιοδοξίας για κάποιου είδους προσέγγιση μεταξύ των δύο πλευρών; Ουδείς μπορεί να το αποκλείσει κατηγορηματικά, όμως, όλα δείχνουν πως όχι.

Τουλάχιστον αυτό μαρτυρά τόσο ο προσδιορισμός της ημερομηνίας διεξαγωγής του 62ου γύρου αυτών των επαφών, μόλις λίγες ημέρες πριν την προγραμματισμένη για τις 25-26 Μαρτίου σύνοδο κορυφής των Ευρωπαίων ηγετών στις Βρυξέλλες, μολονότι η Αθήνα είχε προτείνει ημερομηνία στις αρχές του μήνα, όσο και όλα τα σήματα που εκπέμπει η Άγκυρα. Από αυτά, δε, υπάρχουν πολλά, με πλέον πρόσφατο τις νέες απειλές που εκστόμισε κατά της Ελλάδας, μόλις χθες, ο Ομέρ Τσελίκ, εκπρόσωπος Τύπου του κυβερνώντος ΑΚΡ.

Σύμφωνα με τον κ. Τσελίκ, μόνο με «μία δίκαιη λύση με την Τουρκία» οι Έλληνες θα αισθάνονται... ασφαλείς. Αντίστοιχες δηλώσεις έχουν διατυπωθεί το τελευταίο διάστημα εκ μέρους σειράς Τούρκων αξιωματούχων, συμπεριλαμβανομένου βεβαίως του υπουργού Άμυνας Χουλουσί Ακάρ.

Ακριβώς στο ίδιο πνεύμα, δε, η τουρκική συναίνεση για τη συνέχιση των διερευνητικών επαφών εξασφαλίστηκε μόνο μετά την ολοκλήρωση της μεγάλης τουρκικής διακλαδικής άσκησης «Γαλάζια Πατρίδα», στις 7 Μαρτίου, αντικείμενο της οποίας ήταν και η έμπρακτη διατύπωση του φερώνυμου δόγματος, το οποίο κατά την Άγκυρα αφορά τη Μαύρη Θάλασσα, το Αιγαίο και τη Μεσόγειο.

Δεν αποτελεί έκπληξη, ακόμη και ότι το τουρκικό «ναι» στη -φαινομενική τουλάχιστον- συνέχιση των επαφών μεταξύ των δύο πλευρών σημειώθηκε στον απόηχο της επιτυχούς επίσκεψης του υπουργού Εξωτερικών Ν. Δένδια στην Αίγυπτο, τα αποτελέσματα της οποίας καταφανώς δεν συνάδουν με το τουρκικό αφήγημα περί «Γαλάζιας Πατρίδας», καθώς ακύρωσαν την επιχειρηματολογία ότι το Κάιρο υιοθετεί τους ισχυρισμούς της Άγκυρας ως προς την τουρκική ΑΟΖ.

Υπό το φως, λοιπόν, όλων αυτών, πόσο μικρό πρέπει να είναι το ελληνικό «καλάθι» για τα αποτελέσματα του 62ου γύρου των επαφών μεταξύ των δύο πλευρών;

Το μόνο βέβαιο αυτής της ιστορίας είναι ότι η επανάληψη αυτών των επαφών, όπως και η πραγματοποίηση των συνοδών πολιτικών διαβουλεύσεων, παρέχει μία εξαιρετική δικαιολογία αποφυγής επιβολής κυρώσεων κατά της Τουρκίας αναφορικά με τη συμπεριφορά της έναντι τόσο της Ελλάδος όσο και της Κύπρου.

Οπλίζει, για παράδειγμα, το Βερολίνο, όπως και τη Μαδρίτη ή τη Ρώμη, με το απαραίτητο επιχείρημα «αφού μιλάνε, μην το χαλάσουμε» και βεβαίως παρέχει στον πρόεδρο Ερντογάν την ευκαιρία να επαναλάβει τους ισχυρισμούς του ότι η σκληρή στάση της Τουρκίας οδήγησε την Ελλάδα στο τραπέζι των συνομιλιών.

Συνιστούν οι διερευνητικές, με άλλα λόγια, έναν υπέροχο τούρκικο φερετζέ, ο οποίος υπό τις περιστάσεις -οι οποίες δεν άπτονται της πανδημίας- θα φανεί ιδιαίτερα χρήσιμος στην Άγκυρα αλλά και σε όσους άλλους επιλέξουν να τον ενδυθούν.