Το «σικέ» παιχνίδι στην ΕΕ

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Οι ηγέτες των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, βάσει του υπάρχοντος προγραμματισμού, πρόκειται να συνεδριάσουν στις Βρυξέλλες  κατά το διήμερο 10-11 Δεκεμβρίου, με αντικείμενο, μεταξύ άλλων, την Τουρκία.

Ακριβέστερα, πρόκειται να εξετάσουν κατά πόσον αυτή η χώρα συμμορφώθηκε ως προς δύο προαπαιτούμενα που είχε θέσει η ευρωπαϊκή Σύνοδος Κορυφής της 1ης Οκτωβρίου: την αποκλιμάκωση των μονομερών ενεργειών εκ μέρους της επί των κυριαρχικών δικαιωμάτων Ελλάδας και Κύπρου και την προθυμία της να δεσμευθεί σε οδούς επίλυσης των διαφορών της με τα δύο κράτη-μέλη της ΕΕ μέσω διαλόγου.

Πέραν του «μαστιγίου» των κυρώσεων, τα συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 1ης Οκτωβρίου συμπεριελάμβαναν και «καρότο», με τη μορφή επανεξέτασης επί τα βελτίω των σχέσεων ΕΕ - Τουρκίας, σε περίπτωση πλήρους ανταπόκρισής της στα προαπαιτούμενα.

Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο της Κομισιόν επί θεμάτων εξωτερικών υποθέσεων Πίτερ Στάνο, «τα πάντα είναι στο τραπέζι» αναφορικά με την Τουρκία, όπως είπε χθες, υπονοώντας ότι δεν πρέπει να αποκλείεται ακόμη και το ενδεχόμενο επιβολής κυρώσεων, υπό το φως των ενεργειών της κατά το τελευταίο δίμηνο.

Λίγη ώρα αργότερα, η Γερμανίδα καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ υποστήριζε ότι «δεν έχουμε κάνει την πρόοδο που θέλαμε στις σχέσεις Ε.Ε. - Τουρκίας», προϊδεάζοντας περί μίας αρνητικής έκβασης  για την Τουρκία, κατά το επικείμενο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο.

Στην πραγματικότητα πρόκειται περί μίας φενάκης. Ουδεμία πρόθεση έχει η Γερμανία και κατά προέκταση η Ε.Ε., της οποίας είναι το μεγαλύτερο και οικονομικά ισχυρότερο μέλος, να επιβάλουν κυρώσεις στην Τουρκία ή εντέλει εκείνο το είδος των κυρώσεων που θα έκανε τη συγκεκριμένη χώρα να απόσχει εφεξής από μονομερείς ενέργειες κατά της Ελλάδας και της Κύπρου, στην Αν. Μεσόγειο.

Ακόμη και στην περίπτωση κατά την οποία επιβληθούν κάποιου είδους κυρώσεις στην Τουρκία, τούτες θα είναι κατά πάσα βεβαιότητα προσχηματικού χαρακτήρα καθώς θα συνιστούν αμελητέα ποσότητα, αντίστοιχη κυρώσεων κατά φυσικών προσώπων που είχε επιβάλει η ΕΕ σε διαδικασίες εναντίον της Τουρκίας, κατά το σχετικά πρόσφατο παρελθόν.

Οι λόγοι γι' αυτό είναι γνωστοί και καλά θεμελιωμένοι, καθώς αφορούν τόσο στον γεωπολιτικό όσο και στον οικονομικό ρόλο που διαδραματίζει η γείτονα έναντι της Δύσης και ειδικά της Γερμανίας, με την οποία συνδέεται με εκτενή οικονομικά συμφέροντα. Για ακριβώς αυτούς τους λόγους, εξάλλου, προσέφερε η ΕΕ στην Τουρκία μία δίμηνη περίοδο... απρόσκοπτων ερευνών στην Αν. Μεσόγειο, ακόμη και μετά το όργιο παραβιάσεων του διεθνούς δικαίου εκ μέρους της κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού.

Δεδομένου, δε, ότι η τελευταία τουρκική NAVTEX σχετικά με τη δέσμευση θαλάσσιων περιοχών για έρευνες από το Oruc Reis εξέπνευσε στις 29 Νοεμβρίου και δεν ανανεώθηκε, η Τουρκία θα μπορέσει κάλλιστα να ισχυρισθεί ότι «ιδού, ολοκλήρωσα τις έρευνές μου, τουλάχιστον επί του παρόντος, και επιπλέον διατίθεμαι να συνομιλήσω με τους γείτονές μου εφ’ όλης της ύλης», ασχέτως των πραγματικών της προθέσεων ή των θεμάτων που είναι διατεθειμένοι οι γείτονές της να συζητήσουν με αυτήν.

Πρόκειται για μία κατάσταση πραγμάτων την οποία η Αθήνα, πλέον, δεν φείδεται ευκαιριών να επισημάνει.

Μόλις πρόσφατα, σε συνέντευξή του στο Politico, ο υπουργός Εξωτερικών Ν. Δένδιας σημείωνε αναφερόμενος στη συνεχιζόμενη τουρκική προκλητικότητα και στην απουσία βούλησης εκ μέρους της Γερμανίας να αναστείλει έστω τις προμήθειες όπλων προς αυτήν τη χώρα: «Καταλαβαίνω το οικονομικό θέμα από τη γερμανική πλευρά, αλλά είμαι βέβαιος ότι και αυτή καταλαβαίνει την τεράστια αντίφαση του να παρέχεις επιθετικά όπλα σε μια χώρα που απειλεί την ειρήνη και τη σταθερότητα δύο χωρών της ΕΕ. Αυτός είναι ο ορισμός της λέξης αντίφαση».

Ως εκ τούτου, δε, τόνιζε ότι η Γερμανία δεν ανταποκρίνεται στον ηγετικό της ρόλο στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όταν απορρίπτει τις εκκλήσεις της Αθήνας για επιβολή εμπάργκο όπλων στην Τουρκία.

Η παράταση αυτής της κατάστασης πραγμάτων, όμως, ελλοχεύει πλέον ορατούς εθνικούς κινδύνους. Προ αυτών των κινδύνων η Αθήνα θα όφειλε να αναθεωρήσει τη στάση της στην Ε.Ε., υιοθετώντας τακτικές από τις οποίες απείχε έως τώρα.

Ούτως ή άλλως, ενώπιον υπαρκτών εθνικών κινδύνων, η Ελλάδα νομιμοποιείται πλήρως να διεκδικήσει τα δίκαιά της, με όποιο τρόπο θεωρεί δόκιμο.