Ο κορωνοϊός, η έξαρση και οι «πολιτικές ευθύνες»

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, όπως είπε χθες, «δεν βλέπει κανένα λόγο» για τον οποίο η κρίση του κορωνοϊού και οι χειρισμοί της κυβέρνησής του για την αντιμετώπισή της θα μπορούσαν να πυροδοτήσουν πολιτικές εξελίξεις.

Η αντιπολίτευση, κατά τα φαινόμενα, διαφωνεί και σήμερα ο αρχηγός του αξιωματικού της σκέλους Αλέξης Τσίπρας έχει προγραμματίσει συνέντευξη Τύπου - -μετά την ακύρωση της σχετικής συζήτησης στη Βουλή-, ώστε να παραθέσει ενώπιον του πανελλήνιου τα επιχειρήματά του κατά των χειρισμών της κυβέρνησης Μητσοτάκη.

Ως κυβερνητική αποτυχία εξέλαβε το δεύτερο lockdown και η επικεφαλής του ΚΙΝΑΛ Φώφη Γεννηματά.

Με άλλα λόγια, την ίδια ώρα που η χώρα βρίσκεται ενώπιον μίας νέας έξαρσης της πανδημίας και παρακολουθεί σε κατάσταση σοκ τους αριθμούς των κρουσμάτων αλλά και των θανάτων να πολλαπλασιάζονται καθημερινά, οι πολιτικοί της εκπρόσωποι επιδίδονται για ακόμη μία φορά στις καθ' όλα γνώριμες πρακτικές τους, της έριδας και της αντιπαράθεσης.

«Γιατί θα έπρεπε να περιμένουμε κάτι καλύτερο;» ίσως είναι το ερώτημα.

Ενδεχομένως από τον πρωθυπουργό της χώρας θα μπορούσαμε να περιμένουμε να υπερβεί την καταληκτική ερώτηση περί «πολιτικών εξελίξεων» η οποία του ετέθη χθες, κατά τη συνέντευξη που παραχώρησε από κοινού με τον καθηγητή Σωτ. Τσιόδρα, λέγοντας ότι αυτή τη στιγμή το μείζον αφορά την επιτυχή αντιμετώπιση της κρίσης και πως ερωτήματα αυτού του είδους είτε δεν απασχολούν είτε δεν είναι της παρούσης.

Θα έδινε έτσι, ενδεχομένως, ο κ. Μητσοτάκης, το εύρος της στοχοπροσήλωσής του, στο μέτρο που αυτή υπάρχει. Τουλάχιστον, όμως, ανέλαβε τις ευθύνες του, επισημαίνοντας ότι κάνει καθημερινά την αυτοκριτική του ενώ ως προς τους χειρισμούς που υπήρξαν επί ζητημάτων που δέχεται κριτική, όπως ο στόλος οχημάτων στα μέσα μαζικής μεταφοράς ή στην επάνδρωση του ΕΣΥ,  οι απαντήσεις του κινήθηκαν στο πνεύμα του «ό,τι μπορούμε κάνουμε».

Ουδεμία σημασία, όμως, έχουν τελικά όλα αυτά, όταν η απάντηση θα έρθει από την έκβαση της ίδιας της πανδημίας και από τα συμπεράσματα στα οποία θα καταλήξει η κοινή γνώμη και βεβαίως το εκλογικό σώμα σε ό,τι αφορά τόσο στους χειρισμούς της κυβέρνησης όσο και στον αντιπολιτευτικό λόγο που αρθρώνεται απέναντί της.

Ως γνωστόν, εξάλλου, οι κυβερνήσεις «πέφτουν» μόνον στη Βουλή και στις εκλογές. Στη μεν Βουλή, ουδείς εκ των συμπολιτευόμενων βουλευτών προσφέρει ενδείξεις αποσκίρτησης, οι δε εκλογές απέχουν ακόμη πολύ. Εκτός και εάν η χθεσινή καταληκτική ερώτηση προς τον πρωθυπουργό υπήρξε ένας εύσχημος τρόπος αυτές να έρθουν εκ νέου στην επιφάνεια.

Σε οποιαδήποτε των περιπτώσεων, ακόμη κι αν πιστέψουμε τον φίλτατο κ. Μητσοτάκη όταν λέγει πως δεν μπορούμε να «γεννήσουμε» περισσότερα λεωφορεία -αν και ουδέποτε υποθέσαμε το αντίθετο- ,την έκβαση της υπόθεσης θα κρίνει, όπως πάντα, το τελικό αποτέλεσμα και ο τρόπος με τον οποίο θα εκλάβουν αυτό το αποτέλεσμα οι πολίτες.

Έως τότε θα ήταν βεβαίως χρήσιμο να βιώσουμε τουλάχιστον μία περίσταση υπό την οποία ο πολιτικός κόσμος της χώρας θα μπορούσε να επιδείξει ενιαίο πρόσωπο, αν όχι συμπαράταξη, καλώντας τους πολίτες αυτής της χώρας να συμμορφωθούν ως προς τις οδηγίες των επιστημόνων για την αντιμετώπιση της πανδημίας.

Στην Ελλάδα, ωστόσο, ακόμη και ενώπιον καταστροφών, τέτοιου είδους παροτρύνσεις ηχούν όπως οι ευχές διαγωνιζόμενων κοριτσιών σε καλλιστεία ομορφιάς, σχετικά με την εξασφάλιση παγκόσμιας ειρήνης. Ευχών, δηλαδή, που ουδέποτε εισακούστηκαν και ήσαν εξαρχής μάταιες…