Η μάχη για δημοκρατία δίνεται κάθε μέρα

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η χθεσινή δικαστική απόφαση για το ναζιστικό μόρφωμα της Χ.Α. και τη διευθυντική του ομάδα συνιστά μία προφανή, μία καταφανή νίκη των δημοκρατικών θεσμών, καθώς κατά τρόπο συντεταγμένο και ανεξάρτητο αποφάνθηκε η Δικαιοσύνη.

Όπως αντίστοιχα συνιστά αυτή η απόφαση μία δικαίωση για τους γονείς του Παύλου Φύσσα και ιδίως για τη μητέρα του Μάγδα. Τη γυναίκα που σήκωσε όλα αυτά τα χρόνια στους ώμους της, με ιδιαίτερη αξιοπρέπεια, το βαρύ φορτίο του αγώνα για να απονεμηθεί δικαιοσύνη για τη δολοφονία του παιδιού της.

Βάσει αυτής της απόφασης καταδικάστηκαν άνθρωποι οι οποίοι, έως πριν λίγα χρόνια, περιδιάβαιναν τους δρόμους ασκώντας και κηρύσσοντας τη βία, από τη θέση του τρίτου σε ισχύ κοινοβουλευτικού κόμματος, που τους είχαν χαρίσει σχεδόν 400 χιλιάδες μέλη του εκλογικού σώματος της χώρας μας. 

Κυριότερα, όμως, αυτό που κατέστησε για ακόμη μία φορά σαφές η χθεσινή απόφαση της δικαιοσύνης για τη Χ.Α. είναι ότι η διαδικασία επιβεβαίωσης της προσήκουσας λειτουργίας των δημοκρατικών θεσμών στη χώρα μας είναι συνεχής και δίνεται σε κάθε επίπεδο. Ιδίως, δε, σε προσωπικό. Υπό αυτό το πρίσμα, ακτινοβολεί το παράδειγμα της Μάγδας Φύσσα, η οποία δεν σταμάτησε να μάχεται ούτε λεπτό για την απόδοση δικαιοσύνης και κατά της φασιστικής βίας, θύμα της οποίας υπήρξε ο γιος της Παύλος.

Είναι διπλή η χθεσινή νίκη. Η Δικαιοσύνη έδειξε ότι μπορεί να κάνει τη δουλειά της, έστω με χρονική υστέρηση, ολοκληρώνοντας ένα τιτάνιο έργο, με δεκάδες κατηγορουμένους, εκατοντάδες μάρτυρες και τόνους εγγράφων και επαναβεβαίωσε έτσι το κύρος της, όπως είχε πράξει και κατά το παρελθόν, με τις αποφάσεις της στην υπόθεση Λαμπράκη, τη δίκη των πρωταιτίων της δικτατορίας και τη δίκη της 17 Νοέμβρη. Η δε Μάγδα Φύσσα έδειξε, με τη στάση της, τη σημασία που έχει ο αγώνας ακόμη και ενός ανθρώπου.

Τόσο η αποβολή της ΧΑ από τις αίθουσες του ελληνικού Κοινοβουλίου, χάρη στην ετυμηγορία του εκλογικού σώματος σε προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις, όσο και η χθεσινή απόφαση του παραπάνω δικαστηρίου, επί των πράξεων της ηγεσίας της και σειράς στελεχών της, επιβεβαιώνουν ότι η βία και οι μέθοδοι που στηρίζονται επ’ αυτής δεν έχουν θέση στα ελληνικά πολιτικά πράγματα. Αποτελούν απόστημα, το οποίο χθες διερράγη, κατά τρόπο καταλυτικό.

Ταυτόχρονα, όμως, όσα εκτυλίχθηκαν χθες στους αθηναϊκούς δρόμους, γύρω από το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων, κατέδειξαν κατά τρόπο επίσης αξιοσημείωτο ότι όντως ο αγώνας για τους δημοκρατικούς θεσμούς διεξάγεται καθημερινά και πως αφορά τους πάντες.

Η απόφαση του δικαστηρίου ικανοποίησε το κοινό περί δικαίου αίσθημα των πολιτών και βεβαίως των -κατά τρόπο εντυπωσιακά μαζικό- συγκεντρωθέντων. Τι θα μπορούσε να είχε συμβεί, όμως, σε τυχόν αντίθετη περίπτωση; Να επικρατήσει για ακόμη μία φορά η βία; Το γεγονός, δε, ότι η απόφαση της δικαιοσύνης παρέμεινε ανεπηρέαστη από οποιουδήποτε είδους πιέσεις κατέδειξε για ακόμη μία φορά την ισχύ της ανεξάρτητης λειτουργίας της, σε μία χρονική συγκυρία κατά την οποία αυτή έχει τόσο αμφισβητηθεί και έχει αποτελέσει αντικείμενο πολιτικής έριδος.

Όπως τόνισε χθες, με ανακοίνωσή της, η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων, «... η ελληνική Δικαιοσύνη κράτησε το τιμόνι σταθερό και ανέδειξε την κοινωνική σημασία της ποινικής δικαιοδοτικής κρίσης. Η ανεξάρτητη Δικαιοσύνη ήταν και συνεχίζει να είναι πυλώνας της Δημοκρατίας».

Γεγονός που πρέπει να επιβεβαιώνεται καθημερινά, όπως και η συνολική ισχύς του πολιτεύματος, ιδίως ενώπιον όσων το αμφισβητούν.