Η πανδημία, τα ωράρια και τα λάθη

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Δίχως αμφιβολία, η απόφαση για την απαγόρευση λειτουργίας των καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος (κέντρων διασκεδάσεως, εστιατορίων κ.λπ.) μετά τις 12 τα μεσάνυχτα και έως τις 7 το πρωί, σε σειρά τουριστικών και άλλων περιοχών, στο πλαίσιο της προστασίας της δημόσιας υγείας από τον κορωνοϊό, εδράζεται σε ορισμένα λογικά συμπεράσματα.

Βάσει αυτών, τις πρώτες πρωινές ώρες, βοηθούσης και της κατανάλωσης αλκοόλ, οι συμπεριφορές χαλαρώνουν και η τήρηση των μέτρων κοινωνικής αποστασιοποίησης ή των λοιπών που αφορούν στην προστασία από τον κορωνοϊό, γίνεται δυσκολότερη. Υπ’ αυτό το πρίσμα, η συγκεκριμένη απαγόρευση, τουλάχιστον θεωρητικώς, ίσως συμβάλει στην μείωση των κρουσμάτων της νόσου. Από τη θεωρία στην πράξη, όμως, υπάρχει απόσταση.  

Όπως είχε γίνει ήδη σαφές από την εποχή κατά την οποία είχε αρθεί μεν η “καραντίνα” αλλά τα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος δεν είχαν ακόμη αρχίσει να λειτουργούν, δηλαδή, την περίφημη περίοδο της “πλατείας”, η νεολαία αλλά και οι “νέοι” κάθε ηλικίας, θα βρουν τον τρόπο να “ξεσκάσουν”, όποιο μέτρο κι αν επιβάλει η Πολιτεία.

Έτσι, το μόνο που καταφέρνει η Πολιτεία απαγορεύοντας τη λειτουργία των κέντρων διασκεδάσεως μετά τις 12 τα μεσάνυχτα είναι να χάνει την ευκαιρία εποπτείας ελεγχόμενων χώρων συναθροίσεως του κοινού, οι οποίοι λειτουργούν υπό καθεστώς συγκεκριμένων κανόνων και αντ’ αυτού, “δημιουργεί” ανεξέλεγκτες εστίες μετάδοσης του ιού, σε όποιους ιδιωτικούς ή άλλους τόπους επιλεγούν για την πραγματοποίηση κοινωνικών συναθροίσεων.

Πιστεύει, ειλικρινά, κανείς, ότι θα πάψουν τα “αυθόρμητα” ή τα προγραμματισμένα “πάρτι” σε ιδιωτικές κατοικίες ή ότι δεν θα βρεθούν ορισμένοι επιτήδειοι να διοργανώσουν αντίστοιχες εκδηλώσεις, έναντι αντιτίμου εισόδου και κατανάλωσης αλκοολούχων ποτών; Για τα “jungle parties” έχει ακούσει κανείς τίποτε στην Πολιτεία;

Αντίστοιχα, είναι ίδιος ο κίνδυνος που διατρέχουν οι θαμώνες ενός μικρού συνοικιακού μπαρ, που εξορισμού φιλοξενούν περιορισμένο αριθμό πελατών,  με εκείνον που ενδεχομένως διατρέχουν οι πελάτες ενός μεγαλυτέρων διαστάσεων κέντρου νυκτερινής διασκεδάσεως, το οποίο μπορεί να φιλοξενήσει ακόμη και εκατοντάδες ανθρώπων; Προς τι λοιπόν, η εξίσωση αυτών των δυο ειδών καταστημάτων;

Την ίδια ώρα που η Πολιτεία αυξάνει το όριο των επιβατών στην ακτοπλοΐα, ενθαρρύνοντας έτσι τη δημιουργία συνθηκών συνωστισμού, ακολουθεί εντελώς διαφορετική πορεία σε ό,τι αφορά στα κέντρα νυκτερινής διασκέδασης. Ποιο είναι το ακριβές μήνυμα που επιθυμεί να εκπέμψει μέσω αυτής της πολιτικής; Όπως υποστηρίζουν οι επιχειρηματίες της Μυκόνου, ο ιός δεν κολλάει πριν τις 12 ή μεταδίδεται μόνον στα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος και όχι στις βίλες;

Όταν, δε, η εποπτεία εφαρμογής των λοιπών μέτρων κοινωνικής αποστασιοποίησης σε άλλους δημόσιους τόπους, μαζικών συναθροίσεων, όπως φερ’ ειπείν, στα μέσα μαζικής μεταφοράς, είναι τόσο πλημμελής, τότε το μήνυμα που εκπέμπει η κυβέρνηση σε αυτό το ζήτημα καθίσταται ακόμη περισσότερο συγκεχυμένο.

Αναμφίβολα η κυβέρνηση βρίσκεται μεταξύ σφύρας και άκμονος στην προσπάθειά της να εφαρμόσει μέτρα προστασίας της δημόσιας υγείας από μία πανδημία, κατά την κορύφωση της τουριστικής περιόδου. Η υιοθέτηση, όμως αποσπασματικών μέτρων δεν βοηθά.

Ακόμη κι αν είναι αδύνατο να εποπτεύεται η τήρηση των μέτρων σε κάθε κέντρο διασκέδασης ανά την Ελλάδα, είναι προτιμότερο οι Αρχές να γνωρίζουν πού μπορεί να υπάρξουν εστίες μετάδοσης της νόσου, παρά το αντίθετο.

Τότε, ίσως, να μπορούν να κάνουν καλύτερα... τη δουλειά τους.