Τα ακίνητα και η πολιτική με τα λεφτά των άλλων

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Έχουμε υποστηρίξει και κατά το παρελθόν ότι αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα της κάθε νόμιμα εκλεγμένης κυβέρνησης να ασκεί κοινωνική πολιτική, όπως αυτή κρίνει σκόπιμο. Αρκεί να βάζει το χέρι στην τσέπη της και όχι στην τσέπη του… διπλανού.

Η παρούσα κυβέρνηση όχι μόνο διατηρεί -σε μεγάλο βαθμό- ακέραιη τη βαριά φορολογική πολιτική της προηγούμενης κυβέρνησης αλλά πλέον, κατά τη διάρκεια της πανδημίας, ασκεί κοινωνική ή επιδοματική πολιτική στην «πλάτη» των ιδιοκτητών ακινήτων, μέσω της υποχρεωτικής μείωσης ενοικίων κατά 40% προς τις επιχειρήσεις (και τους εργαζομένούς τους) που πλήττονται από την πανδημία.

Η πολυδιαφημισμένη, δε, αποζημίωση των ιδιοκτητών δεν υπερβαίνει το 30% της ζημίας που αυτοί υφίστανται από τη μείωση του ενοικίου και μπορεί να διεκδικηθεί μόνο φορολογικά, μέσω συμψηφισμού με λοιπές βεβαιωμένες οφειλές τους (φόρο εισοδήματος, ΕΝΦΙΑ).

Πρόκειται για ένα σαφώς άδικο μέτρο καθώς όχι μόνον είναι οριζόντιο, «ευνοώντας ακόμη και επιχειρήσεις που ‘‘θησαύρισαν’’ μέσα στην κρίση του κορωνοϊού», όπως σημειώνει ο συλλογικός φορέας των ιδιοκτητών ακινήτων ΠΟΜΙΔΑ, αλλά επιπρόσθετα αγνοεί και το λοιπό φορολογικό βάρος που είναι αναγκασμένοι να φέρουν αυτοί οι άνθρωποι.

Σε μία κίνηση απεμπλοκής από την παρούσα κατάσταση, ιδιοκτήτες και ενοικιαστές, δηλαδή, ο ΠΟΜΙΔΑ και ο Εμπορικός Σύλλογος της Αθήνας, παρουσίασαν πρόσφατα μία πρόταση, η οποία θα μπορούσε κατά τους ίδιους να άρει τη συγκεκριμένη αδικία. Τις εθελοντικές συμφωνίες μείωσης ενοικίων, έως και 40%, μεταξύ ιδιοκτητών και ενοικιαστών, με διάρκεια ακόμη και έως το τέλος του έτους, έναντι του υφιστάμενου καθεστώτος, το οποίο θα διαρκέσει τουλάχιστον έως και τον Αύγουστο.

Συγκεκριμένα, ο ΠΟΜΙΔΑ ζητά «...να υπάρξει ρύθμιση που να προβλέπει ότι όσοι ιδιοκτήτες κρίνουν οι ίδιοι και αποδέχονται οικειοθελώς να συνεχιστεί προσωρινά η μείωση ενοικίου μέχρι το πολύ 31.12.2020 και μέχρι το πολύ 40% (και μετά να ισχύσει το πλήρες μίσθωμα), ώστε να μην κλείσει το κατάστημά τους και βρεθούν χωρίς ενοικιαστή, να έχουν ως κίνητρο την ίδια ελάφρυνση που το κράτος έδωσε και σε εκείνους που τους μείωσε αναγκαστικά τα μισθώματά τους!».

Αν και η πρόταση εμπεριέχει ένα σαφές μέτρο σοφίας, καθώς προσφέρει μία εναλλακτική λύση, όταν το δίλημμα είναι είτε η υποχρεωτική μείωση ενοικίου είτε η αδυναμία εξυπηρέτησης αυτού του ενοικίου εκ μέρους της ενοικιάστριας επιχείρησης, εντούτοις, είναι προβληματική.

Εκ πείρας και με εκατοντάδες ή και χιλιάδες παραδείγματα στις πλέον εμπορικές περιοχές της Αθήνας, έχει εμπεδωθεί ότι στην πλειονότητά τους οι ιδιοκτήτες ακινήτων αντιστέκονται σε προτάσεις μείωσης των ενοικίων εκ μέρους των ενοικιαστών, αρνούμενοι να συνειδητοποιήσουν την ανάγκη ως προς αυτό. Ως αποτέλεσμα, τα προηγούμενα χρόνια, η Αθήνα γέμισε λουκέτα και κλειστά καταστήματα και θα αποτελούσε έκπληξη εάν οι νοοτροπίες άλλαξαν στο μεταξύ διάστημα.

Παρά ταύτα, η πρόταση της ΠΟΜΙΔΑ για, αφενός, εθελοντική μείωση ενοικίων και αφετέρου, πλήρη φορολογική αποζημίωση των ιδιοκτητών, έχει τεθεί υπόψη της κυβέρνησης και σηματοδοτεί μία δικαιότερη προσέγγιση τόσο έναντι των ιδιοκτητών όσο και σε ό,τι αφορά στις επιχειρήσεις οι οποίες πλήττονται από την πανδημία.

Αντίθετα, τυχόν συνέχιση της παρούσας κατάστασης θα συνιστούσε απλά παράταση μίας αδικίας έναντι των ιδιοκτητών ακινήτων, οι πλάτες των οποίων επωμίστηκαν τόσα βάρη στη διάρκεια των μνημονιακών ετών όσο και σήμερα.