Η λογική της σύνεσης

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Εάν υπάρχει ένας κοινός παρονομαστής σε όσα ανακοίνωσε χθες η κυβέρνηση αναφορικά με την αποκλιμάκωση των περιοριστικών μέτρων, αυτός δεν μπορεί παρά να αφορά στη σύνεση και την επιφυλακτικότητα.

Θέτοντας ως σαφώς υπέρτερο αγαθό την ανθρώπινη ζωή έναντι των οικονομικών επιπτώσεων ενδεχόμενης παράτασης των μέτρων, η κυβέρνηση εμφανίστηκε, τόσο δια στόματος του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη όσο και των μελών της που παρουσίασαν χθες τις επιμέρους πτυχές του σχεδίου αποκλιμάκωσης των μέτρων, να υιοθετεί μία ιδιαίτερα προσεκτική προσέγγιση προς αυτή την κατεύθυνση. 

Προφανής στόχος, αυτής της σταδιακότητας, να εξελιχθούν κατά το δυνατόν ομαλά τα πράγματα, δίχως υποτροπή της νόσου και να μη χρειαστεί επιστροφή σε περιοριστικά μέτρα.

Είναι ιδιαίτερα χαρακτηριστική τούτου, η προσέγγιση της κυβέρνησης στο μέτωπο της εκπαίδευσης, όπου οι πρωτοβάθμιες τάξεις (Δημοτικό, νηπιαγωγείο) παραμένουν στα «μετόπισθεν» τουλάχιστον έως την 1η Ιουνίου, όπως είπε χθες ο κ. Μητσοτάκης. «Δημοτικά και νηπιαγωγεία παραμένουν κλειστά. Ενδέχεται, επαναλαμβάνω ενδέχεται, να ανοίξουν την 1η Ιουνίου και μόνο αν είμαστε απολύτως σίγουροι ότι η πορεία της επιδημίας βαίνει καθοδικά», σημείωσε χαρακτηριστικά.

Ουδεμία αμφιβολία υπάρχει, δε, περί της σοφίας αυτής της προσέγγισης, τουλάχιστον υπό το φως της μαζικότητας που έλαβαν ακόμη και χθες οι έξοδοι των πολιτών στους δρόμους, στις πλατείες και στα παραλιακά μέτωπα της επικράτειας.

Ας μην ξεχνάμε, όπως και ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης επεσήμανε, ότι αν και το υγειονομικό σύστημα της χώρας είναι σήμερα σε καλύτερη θέση από ό,τι ήταν στην έναρξη αυτής της πανδημίας, μία ενδεχόμενη ανεξέλεγκτη αναζωπύρωσή της μπορεί να το «γονατίσει» με ταχύτατους ρυθμούς.

Χαρακτηριστική του ενδεχομένου αυτού είναι, δε, είναι η περίπτωση της Γερμανίας, η καγκελάριος της οποίας υποστήριξε μόλις πρόσφατα ότι παρά την επάρκεια της χώρας σε ΜΕΘ (από τις πρώτες σε αριθμό κλινών ανά εκ. κατοίκων, στην Ευρώπη), τυχόν αναζωπύρωση της νόσου θα μπορούσε να οδηγήσει σε κορεσμό το σύστημα ακόμη και τον Ιούνιο.

Βέβαια, αυτή η προσέγγιση, σε αντίθεση με μία τυχόν ταχύτερη αποκλιμάκωση των περιοριστικών μέτρων, συνεπάγεται υψηλότερο κόστος για την ελληνική οικονομία και προοιωνίζεται σημαντικότερα προβλήματα για αυτήν κατά το μέλλον. Αυτό όμως είναι το κόστος της συγκεκριμένης εξίσωσης και αυτή η επιλογή της κυβέρνησης.

Όπως σημείωσε και ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης: «Το σχέδιό μας για το επόμενο δίμηνο είναι εξαιρετικά αναλυτικό και επεξεργασμένο. Είναι όμως αυτό που δηλώνει η λέξη: Σχέδιο. Άρα, θα υπόκειται σε αναθεωρήσεις, ανάλογα με τις εξελίξεις των πραγμάτων και τις οδηγίες των ειδικών. Και μόνο η πειθαρχία του κάθε πολίτη θα είναι αυτή που θα κρίνει την επιτυχία του».

Υπό αυτό το πρίσμα, εντέλει, σε εμάς εναπόκειται τόσο η ταχύτητα αποκλιμάκωσης των μέτρων -ή αντίθετα η επάνοδός τους- όσο και το εύρος των επιπτώσεων στην οικονομική ζωή του τόπου. Στον βαθμό που οι πολίτες αυτής της χώρας ανταποκριθούν στις επιταγές των ημερών, η επίπτωση θα είναι μικρότερη εκείνης που θα υποστούν εάν επιλέξουν να μην ανταποκριθούν. Απλό δεν είναι;

Εάν οι δείκτες που παρακολουθεί ο φίλτατος κ. Τσιόδρας καταδείξουν υποτροπή της νόσου, αναπόδραστα θα υπάρξει επάνοδος των μέτρων. Ας μην έχουμε αμφιβολίες περί αυτού.

Για πόσο καιρό, όμως, μπορεί να τελεί υπό περιορισμό μία οικονομία όπως η ελληνική -με όλες τις ιδιομορφίες της- δίχως να καταρρεύσει;