Μια χελώνα που την έλεγαν Ευρώπη

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η ευρεία εκτίμηση ότι από την αυριανή Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ δεν θα υπάρξει «λευκός καπνός» αναφορικά με τους τρόπους χρηματοδότησης της διαδικασίας ανάκαμψης από τις οικονομικές επιπτώσεις της τρέχουσας πανδημίας αντικατοπτρίζει το σαφές  -και πλέον εδραιωμένο- έλλειμμα εμπιστοσύνης που περιβάλλει το ευρωπαϊκό οικοδόμημα.

Σε οποιαδήποτε περίπτωση, αντανακλά τους βραδύτατους ρυθμούς αντίδρασης της ΕΕ σε καταστάσεις κρίσεων, όπως η παρούσα, που χαρακτήρισαν εξάλλου τις κινήσεις της και κατά την κρίση χρέους της ευρωζώνης.

Όλα αυτά, δε, μολονότι η ίδια η Κομισιόν αποδέχεται ότι η παγκόσμια πανδημία μπορεί να εξαλείψει έως και το ένα δέκατο της οικονομικής παραγωγής της Ευρώπης και ότι για την υπέρβασή της απαιτείται ένα κολοσσιαίο ποσό, της τάξης τουλάχιστον του 1,6 τρισ. ευρώ, σύμφωνα με όσα υποστήριξε χθες ο Ευρωπαίος επίτροπος για την Εσωτερική Αγορά και τις Υπηρεσίες Τιερί Μπρετόν.

Ενδεικτική, ενδεχομένως, του ρυθμού χελώνας με τον οποίο αντιμετωπίζει η ΕΕ το… τσουνάμι των αρνητικών οικονομικών εξελίξεων στις οποίες οδηγεί την ευρωπαϊκή οικονομία η παρούσα πανδημία είναι και η πρόταση που υπέβαλε χθες ο κ. Μπρετόν για τη σύγκληση μίας Συνόδου Κορυφής, ειδικά για τον τομέα του τουρισμού, την περίοδο… Σεπτεμβρίου-Οκτωβρίου.

Με άλλα λόγια, για τον τομέα ο οποίος αναμένεται να δεχθεί, από κοινού με τις μεταφορές και τη ναυτιλία, τις σφοδρότερες οικονομικές επιπτώσεις από την παρούσα πανδημία, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προτείνει τη σύγκληση μίας Συνόδου...κατόπιν εορτής, όταν θα έχει ολοκληρωθεί η εφετινή τουριστική περίοδος.

Και τούτο, όταν μία Σύνοδος Κορυφής έχει ήδη οδηγηθεί σε ναυάγιο και άλλη μία αναμένεται να συγκληθεί… ασκόπως, αύριο, καθώς επικρατεί ασυμφωνία μεταξύ Βορρά και Νότου ως προς τους τρόπους χρηματοδότησης της διαδικασίας εξόδου από την κρίση. 

Υπό το φως της πρότασης Μπρετόν περί σύγκλησης Συνόδου Κορυφής τον Σεπτέμβριο-Οκτώβριο (αλλά και με παράθυρο νωρίτερης διοργάνωσης τον… Ιούνιο, όπως διευκρίνισε εκπρόσωπος του επιτρόπου), ποια θα είναι η τύχη, άραγε, προτάσεων όπως αυτή που δημοσιοποίησε χθες ο φίλτατος Χ. Θεοχάρης, εδώ στην Ελλάδα, περί της υιοθέτησης «υγειονομικού διαβατηρίου» για όσους Ευρωπαίους πολίτες επιθυμούν να ταξιδέψουν σε άλλο κράτος-μέλος εφέτος;

Ούτως ή άλλως, πρόκειται για μία ευρωπαϊκή πρωτοβουλία, η οποία μπορεί να έχει επιτυχία μόνον εάν τύχει καθολικής αποδοχής εκ μέρους των 27 κρατών-μελών ή και ακόμη περισσοτέρων, τρίτων χωρών.

Βεβαίως, η ευρωπαϊκή οικονομία συνολικά δεν εξαρτάται από τον συγκεκριμένο τομέα όσο η ελληνική αλλά αυτό είναι μάλλον μία διαφορετική συζήτηση…

Υπό το φως αυτής της αργόσυρτης -και εκ των πραγμάτων ανεπαρκούς- αντίδρασης, όμως, οφείλουμε ως χώρα να μετέλθουμε ίδιων λύσεων για την αντιμετώπιση των δεινών μας.

Εάν επιθυμούμε η ελληνική οικονομία να συνεχίσει να τροφοδοτείται με έσοδα, έστω σημαντικά μειωμένα εφέτος, από τον τουριστικό τομέα, ένα αποτελεσματικό εθνικό σχέδιο δράσης οφείλει να είναι εγκαίρως έτοιμο και λειτουργικό, πέραν των όποιων άλλων σχεδίων τυχόν επεξεργάζεται η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Είτε αυτό το σχέδιο αφορά σε υγειονομικούς ελέγχους κατά την είσοδο είτε σε «χωροταξικού» χαρακτήρα λύσεις σε ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις, είτε σε οτιδήποτε άλλο, πρέπει να γίνει εγκαίρως γνωστό στις αγορές από τις οποίες η Ελλάδα φιλοδοξεί να αντλήσει τουριστικό κοινό, ώστε η χώρα μας να μπορέσει να διατηρήσει την όποια αξιοπιστία ακόμη διαθέτει.

Τα προβλήματα της Ευρώπης, προφανώς, θα την οδηγήσουν εκεί όπου της πρέπει. Στα δικά μας, οφείλουμε να δώσουμε εμείς λύση…