Ούτε μέρα για χάσιμο

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η διαφαινόμενη έναρξη της σταδιακής εξόδου της χώρας από τα περιοριστικά μέτρα που έχει υιοθετήσει για την αντιμετώπιση της τρέχουσας πανδημίας συνιστά ταυτόχρονα την άτυπη έναρξη μίας υπερπροσπάθειας. Αυτής που αφορά στην επανεκκίνηση της ελληνικής οικονομίας.

Εάν η οικονομία υπέφερε έως τώρα από ένα σημαντικό επενδυτικό κενό, πλέον υποφέρει και από έλλειψη κατεύθυνσης. Εκ των πραγμάτων, η «εύκολη λύση» του τουρισμού, ως καίριας πηγής εσόδων, τόσο για την οικονομία όσο και για τον προϋπολογισμό, μπαίνει σε «δεύτερη μοίρα». Αντίθετα, η μεγιστοποίηση της ανταγωνιστικότητας του ελληνικού διεθνώς εμπορεύσιμου προϊόντος και η ενίσχυση του μεταποιητικού τομέα βρίσκεται εκ των πραγμάτων στην «πρώτη γραμμή».

Είναι, δε, ιδιαίτερα ενθαρρυντικό ότι η πολιτική ηγεσία του τόπου προτάσσει τόσο την ανάγκη προσέλκυσης επενδύσεων όσο και διατήρησης της αξιοπιστίας της χώρας, τονίζοντας ότι απαιτείται επιτάχυνση του μεταρρυθμιστικού έργου ενώ αποκλείει το ενδεχόμενο πρόωρης προσφυγής στις κάλπες.

Όπως δήλωσε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης κατά την πρόσφατη συνέντευξή του στην εφημερίδα «Καθημερινή» και στον Α. Παπαχελά: «... είχα πει τον Φεβρουάριο, σε ανύποπτο χρόνο, ότι δεν είμαστε εδώ για να κάνουμε τακτικισμούς και να κάνουμε εκλογές όποτε μας βολεύει δημοσκοπικά. Δεν αισθάνομαι ότι μου λείπει κάποιο απόθεμα πολιτικής νομιμοποίησης για να εφαρμόσω την πολιτική μου. Κάθε άλλο. Διαθέτω, πιστεύω, πολιτική νομιμοποίηση και εμπιστοσύνη».

Κατά πόσο αυτή η πεποίθηση θα διατηρηθεί και στην περίπτωση υπαγωγής της χώρας σε κάποιου είδους αιρεσιμότητα, στη βάση των χρηματοδοτικών της αναγκών, μέλλει βεβαίως να αποδειχθεί. Αυτό που είναι ήδη σαφές, ωστόσο, είναι πως δεν έχει την πολυτέλεια απώλειας περισσότερου χρόνου από αυτόν που απαιτούν τα -απολύτως αναγκαία, κατά τα λοιπά- περιοριστικά μέτρα που έχει ήδη επιβάλει. Τυχόν διενέργεια εκλογών, δε, θα οδηγούσε αναπότρεπτα σε μία νέα περίοδο στασιμότητας την οικονομία.

Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι θα μπορούσε ενδεχομένως να ξεπεραστεί, υπό το φως των σημερινών δημοσκοπικών ευρημάτων, ο σκόπελος των διπλών εκλογών, το διάστημα που θα απαιτούνταν για τη διενέργεια εκλογών, σχηματισμού κυβέρνησης, εξασφάλισης της εμπιστοσύνης της Βουλής και επανέναρξης του κυβερνητικού έργου, θα ήταν κατ’ ελάχιστον ένας μήνας ή και περισσότερο.

Μετά από τουλάχιστον ένα μήνα “lockdown” την άνοιξη, αντέχει η ελληνική οικονομία μία νέα περίοδο στασιμότητας, φερειπείν, το φθινόπωρο;

Η διαφαινόμενη «επάνοδος», δε, στην ενεργή δράση -όποτε κι αν αυτή συμβεί- θα βρει την ελληνική οικονομία με όλες εκείνες τις παθογένειες που καθιστούσαν αναιμική την έως τώρα ανάκαμψή της, παρά την πολυετή ύφεση. Για παράδειγμα, το μέγα ζήτημα του ενεργειακού κόστους, περί του οποίου επανειλημμένως έχουν κάνει λόγο συλλογικοί φορείς έκφρασης της επιχειρηματικότητας και βεβαίως ο ΣΕΒ, επανέρχεται δριμύτερο στο προσκήνιο υπό το φως της διακοπής λειτουργίας σειράς ενεργοβόρων βιομηχανιών κατά τη διάρκεια των περιοριστικών μέτρων και της προφανούς ανάγκης επαναλειτουργίας τους υπό συμφερότερους όρους.

Είναι σαφές, δε, ότι δεν έχει υπάρξει μείωση αυτού του κόστους σε επίπεδα ανταγωνιστικά ως προς τον διεθνή περίγυρο, με τη μέχρι τώρα «απελευθέρωση» της αγοράς, παρά την καταβαράθρωση των τιμών παγκοσμίως...

Αντίστοιχα, η «επαναλειτουργία» του δικαστικού συστήματος εντός ενός περιβάλλοντος σωρευμένων εκκρεμών υποθέσεων αναμένεται να οδηγήσει, αναπότρεπτα, σε νέες καθυστερήσεις τη διαδικασία απονομής δικαιοσύνης στην Ελλάδα, με προφανείς επιπτώσεις στην επενδυτική δραστηριότητα.

Οι δυνητικοί τομείς παρεμβάσεων και αναπροσανατολισμού της οικονομικής πολιτικής, ευλόγως, είναι πολλοί. Ο διαθέσιμος χρόνος δεν είναι και τυχόν πρόωρες εκλογές θα τον καθιστούσαν ακόμη βραχύτερο.