Είναι η ανευθυνότητα ανίκητη;

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Εάν ένα πράγμα είναι σαφές από την περιπέτεια στην οποία βρέθηκε εφέτος ο πλανήτης, αυτό είναι το βαρύ της κόστος. Πρώτα από όλα σε ανθρώπινες ζωές, αλλά βεβαίως και οικονομικό.

Η βαθιά ύφεση με την οποία είμαστε αντιμέτωποι στη χώρα μας όσο και διεθνώς, δεν είναι βέβαιον ούτε πόσο θα διαρκέσει ούτε πόσα «λουκέτα» επιχειρήσεων και θέσεις απασχόλησης θα στοιχίσει, παρά τη χθεσινή πρόβλεψη του ΔΝΤ περί ύφεσης 10% και ανεργίας 22,3% εφέτος στην Ελλάδα.

Εάν υπάρχει, δε, ένας τρόπος να ανακοπεί ή να μετριαστεί αυτό το κόστος, ανθρώπινο αλλά και οικονομικό, αυτός αφορά -αποδεδειγμένα από την έως τώρα πρακτική- στην επιτυχία των περιοριστικών μέτρων της κυκλοφορίας των πολιτών και δη όσων ανήκουν στις λεγόμενες ευπαθείς ομάδες, οι οποίοι είναι και οι πλέον ευάλωτοι.

Για ακριβώς αυτό τον λόγο ανεστάλη η λειτουργία χιλιάδων επιχειρήσεων στη χώρα μας και σταματήσαμε να πηγαίνουμε στις δουλειές μας και για ακριβώς αυτό τον λόγο είναι απόλυτα κρίσιμης σημασίας να ολοκληρωθεί ο λεγόμενος «κύκλος» της πανδημίας, ώστε να μπορέσουμε να επιστρέψουμε σε αυτές με ασφάλεια. Και τούτο, καθώς όσο δεν ολοκληρώνεται αυτός ο κύκλος και παρατείνονται τα περιοριστικά μέτρα, τόσο καθυστερεί και η επανεκκίνηση της οικονομίας, με αποτέλεσμα να βαθαίνει η ύφεση.

Απλά πράγματα δεν είναι όλα αυτά; Από την αρχή αυτής της ιστορίας δεν τα ακούμε και δεν τα «βλέπουμε»; Εάν είναι, δε, τόσο απλά, τότε πώς γίνεται με το πρώτο «καλό», από πλευράς καιρικών συνθηκών, Σαββατοκύριακο να επικρατεί αυτό που επικράτησε σχεδόν σε όλη τη χώρα, με τους πολίτες να ξεχύνονται μαζικά σε πλατείες, πάρκα, παραλίες και όπου δη, ώστε να «ξεσκάσουν» και να αθληθούν;

Προφανώς, είμαστε όλοι άνθρωποι και έχουμε ανάγκη εκτόνωσης ή και άθλησης, μετά από περίπου ένα μήνα εγκλεισμού. Προφανώς, η εικόνα που επικρατεί στη χώρα μας δημιουργεί μία σχετική αισιοδοξία, έναντι όσων διαδραματίζονται σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες και δη γειτονικές, όμως γιατί είμαστε τόσο εύκολα διατεθειμένοι να... κλωτσήσουμε την καρδάρα με το γάλα;

Όσα διαδραματίστηκαν στις εκκλησίες στο Κουκάκι και στην Κέρκυρα, στο γλέντι των Ρομά στην Κομοτηνή αλλά και σε κάθε πλατεία, πάρκο ή παραλιακό μέτωπο, όπου συγχρωτίστηκαν κατά εκατοντάδες ή χιλιάδες οι συμπολίτες μας αυτό το Σαββατοκύριακο, ελάχιστη τιμή μάς περιποιούν.

Εάν η συμπεριφορά, δε, όσων αποδεδειγμένα παραβίασαν τα περιοριστικά μέτρα και εντοπίστηκαν τη Μ. Δευτέρα να εκδράμουν για τις ημέρες του Πάσχα, οικογενειακώς ή μη -συνολικά 98 σε αριθμό- ή όσων παραβίασαν τα μέτρα με «άσκοπες μετακινήσεις» -συνολικά 1.998 σε αριθμό- την ίδια ημέρα και αθροιστικά 37.871 από τη Δευτέρα 23 Μαρτίου, δεν είναι ανεύθυνη, τότε τι είναι;

Αυτοί οι άνθρωποι όχι μόνο θέτουν, δυνητικά, σε κίνδυνο τους εαυτούς τους και τις οικογένειές τους αλλά ενδέχεται να οδηγήσουν σε αναζωπύρωση της πανδημίας και φυσικά σε αναίτια αύξηση των επιπτώσεών της, τόσο ανθρώπινων όσο και οικονομικών, ενώ καθιστούν μάταιες τις προσπάθειες που καταβάλλει -συχνά με αυτοθυσία- το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό της χώρας.

Για να γίνει ακόμη σαφέστερο «όλο αυτό», δείτε την «εξίσωση» με την οποία είναι αντιμέτωπη σήμερα κάθε κυβέρνηση παγκοσμίως, συμπεριλαμβανομένης βεβαίως και της δικής μας, αναφορικά με την άρση των περιοριστικών μέτρων.

Όπως παραδέχεται εγγράφως και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή -γεγονός που δημοσιοποίησαν χθες οι FT-, ενόσω δεν υφίσταται εμβόλιο ή θεραπεία για τη νόσο covid-19, οποιαδήποτε άρση των περιοριστικών μέτρων, όσο σταδιακή κι αν είναι αυτή, θα οδηγήσει σε αύξηση των κρουσμάτων.

Από την άλλη πλευρά, τόσο η πρόβλεψη του ΔΝΤ περί ραγδαίας ύφεσης εφέτος όσο και η δυστοκία των Ευρωπαίων εταίρων μας να χρηματοδοτήσουν την ευρύτερη διαδικασία οικονομικής ανάκαμψης (βλέπε απόφαση πρόσφατου Eurogroup) καθιστούν σαφές ότι σύντομα -είτε βρεθεί εμβόλιο/φάρμακο είτε όχι- η κυβέρνηση, όπως τόσες στο εξωτερικό, θα κληθεί να λάβει μία απόφαση με προφανές ανθρώπινο κόστος, αναφορικά με τον χρόνο και τον τρόπο άρσης των περιοριστικών μέτρων.

Το πώς θα διαβεί αυτή την «κόκκινη γραμμή» και με ποια κριτήρια δεν είναι ακόμη σαφές, μολονότι είναι το αντικείμενο μίας ευρείας συζήτησης.

Αυτό που είναι όμως σαφές, είναι ότι η απόφαση είναι καλύτερα να ληφθεί από μία εκλεγμένη κυβέρνηση, που φέρει την όποια «νομιμοποίηση», και όχι από τον καθένα που θέλει να κάνει Πάσχα στο χωριό του ή που «έσκασε» από την κλεισούρα σπίτι του.

Δεν μας έφταναν όλα, έχουμε και τους ανεύθυνους...