Ξυπόλητοι στ' αγκάθια

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

«Είναι σαν να βλέπουμε ένα τρένο να έρχεται κατά πάνω μας και να μην κάνουμε τίποτα».

Με αυτόν τον -καθ' όλα γλαφυρό αλλά συνάμα ακριβή- τρόπο περιέγραψε χθες ο πρόεδρος της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδος (ΕΑΕΕ) Αλέξανδρος Σαρρηγεωργίου τη θεαματική υπασφάλιση που ακόμη παρουσιάζει η Ελλάδα σε ζητήματα φυσικών καταστροφών.

Σε μία πόλη όπως η Αθήνα, η οποία συγκλονίστηκε από τον σεισμό του 1981 στις Αλκυονίδες αλλά και του 1999 στην Πάρνηθα και στεγάζει σήμερα ποσοστό άνω του 50% του συνολικού πληθυσμού της χώρας, ποσοστό μόνον 15% των κατοικιών είναι ασφαλισμένο έναντι τυχόν καταστροφών από σεισμούς, σύμφωνα με στοιχεία που επικαλέστηκε χθες ο κ.Σαρρηγεωργίου, στη διάρκεια της γενικής συνέλευσης της ΕΑΕΕ.

Εάν έχουν όμως έτσι τα πράγματα, όχι μόνο βλέπουμε το τρένο να έρχεται προς τα πάνω μας και δεν κάνουμε τίποτα αλλά τρέχουμε και εμείς προς την κατεύθυνσή του.

Αντίστοιχα, μετά τις καταστροφές που προκάλεσαν οι πλημμύρες στη Μάνδρα Αττικής, όπως είπε ο ίδιος, δόθηκαν αποζημιώσεις ύψους 12,3 εκατ. ευρώ ενώ εάν ήταν ασφαλισμένο το σύνολο των κατοικιών στην πληγείσα περιοχή, το ύψος των ασφαλιστικών αποζημιώσεων θα ξεπερνούσε τα 80 εκατ. ευρώ. Ακόμη, αν όλοι ήταν ασφαλισμένοι στο Μάτι, οι αποζημιώσεις θα ήταν πάνω από 200 εκατ. ευρώ.

Αυτή είναι όμως ακόμη μία «κρυφή» πτυχή της κρίσης που μας συνόδευσε την τελευταία δεκαετία και η οποία για ένα ιδιαίτερα σημαντικό τμήμα του πληθυσμού συνεχίζεται ακάθεκτη.

Πώς είναι δυνατόν να επωμιστεί η μέση ελληνική οικογένεια το πρόσθετο βάρος των ασφαλίστρων, όταν -συχνά- δεν μπορεί να αντιμετωπίσει εκείνο της καθημερινότητας, των φορολογικών, δανειακών και όποιων άλλων υποχρεώσεών της;

Πώς μπορεί να ασφαλίσει ακόμη και την πρώτη κατοικία της, όταν -συχνά- εμφανίζεται αδύναμη να εξυπηρετήσει ακόμη και τις πλέον στοιχειώδεις υποχρεώσεις της;

Υπό το φως αυτών των δεδομένων, τα φορολογικά κίνητρα που εξήγγειλε χθες για την ασφάλιση κατοικιών έναντι φυσικών καταστροφών ο υπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων Άδωνις Γεωργιάδης είναι -αν όχι μάννα εξ ουρανού- τουλάχιστον  «θεάρεστα». Όπως πρόσθεσε, απευθυνόμενος στη γενική συνέλευση της ΕΑΕΕ, αυτά τα κίνητρα αναμένεται να συμπεριληφθούν στο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα.

Απαιτείται, όμως, και αλλαγή κουλτούρας, ώστε να γίνει συνείδηση η ανάγκη ασφάλισης.

Διαφορετικά, κάθε φορά που μία φυσική καταστροφή πλήττει κάποια περιοχή της χώρας μας, είτε αυτή αφορά σεισμό, είτε πυρκαγιά, είτε οποιοδήποτε άλλο φαινόμενο, θα συνεχίσουμε να ακούμε την ιαχή «πού είναι το κράτος;», όταν μέρος της πρόληψης θα μπορούσε να είχε γίνει από τον κάθε πολίτη.

Διότι έτσι όπως στέκουν σήμερα τα πράγματα, ισχύει σε όλο του το «μεγαλείο» το ρητό «ξυπόλητοι στα αγκάθια», ακόμη κι αν τα... παπούτσια είναι πλέον ευχερώς διαθέσιμα.

Υπό αυτό το πρίσμα, έναντι του κινδύνου, φερειπείν, της πυρκαγιάς, ο οποίος είναι ολοένα αυξανόμενος ελέω κλιματικής αλλαγής, δεν οφείλουμε να λάβουμε αυτό το καλοκαίρι μόνο μέτρα πρόληψης, όπως η αποψίλωση αγρών και οικοπέδων ή η έγκαιρη αποκομιδή απορριμάτων από την ύπαιθρο ή η εξασφάλιση εξοπλισμού κατάσβεσης, αλλά να κάνουμε και προβλέψεις για την αποζημίωσή μας έναντι του απευκταίου ενδεχομένου καταστροφής της περιουσίας μας.

Μία περιουσία που χάνεται, κατά κανόνα, δεν μπορεί να αντικατασταθεί όπως ακριβώς είχε. Τουλάχιστον, όμως, μπορεί να υπάρξει αποζημίωση για αυτή την απώλεια. Αρκεί να προβλέψουμε εγκαίρως...