Η αδέξια δεξιά

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Ένας από τους πλέον διαδεδομένους ορισμούς στη σύγχρονη πολιτική επιστήμη -εάν υποθέσουμε ότι μπορεί να υπάρξει οτιδήποτε το «επιστημονικό» σε σχέση με την πολιτική- είναι αυτός που δίνει ο Μαξ Βέμπερ (1864-1920) για το κράτος.

Σύμφωνα, λοιπόν, με τον Πρώσο φιλόσοφο και εκ των θεμελιωτών της κοινωνιολογίας, ως κράτος ορίζεται μία κοινότητα (Gemeinschaft) η οποία επιτυχώς διεκδικεί το μονοπώλιο της χρήσης νόμιμης βίας εντός μίας δεδομένης γεωγραφικής περιοχής.

Πρόκειται για μία έννοια η οποία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με εκείνην του κράτους δικαίου, στο οποίο κυριαρχεί η επιβολή της δημοκρατικά δομημένης έννομης τάξης.

Υπό αυτό το πρίσμα, ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Μ. Βορίδης όχι μόνον δεν έσφαλε όταν υπενθύμιζε χθες ενώπιον των θεατών του τηλεοπτικού σταθμού Σκάι, ότι η επιβολή του νόμου έχει «στοιχεία αναγκαστικότητας» αλλά έλεγε το προφανές. Όπως είπε: «Η επιβολή του νόμου θα ευχόμασταν παντού στον κόσμο, αν είναι δυνατό, να γίνεται με προσφορά τριαντάφυλλων. Δεν έχει καταστεί αυτό δυνατό. Η επιβολή του νόμου εμπεριέχει, σε αυτούς που δεν συμμορφώνονται, στοιχεία αναγκαστικότητας -το λέω γλυκά».

Ερωτηθείς από την κα Μ. Αναστασοπούλου, συμπαρουσιάστρια της εκπομπής «Σήμερα», κατά πόσον «το ξύλο είναι στοιχείο αναγκαστικότητας;», ο φίλτατος Βορίδης απάντησε: «Η άσκηση νόμιμης βίας -ελπίζω ότι δεν σας σοκάρω με αυτό που σας λέω- είναι αυτό που κάνει η αστυνομία, άσκηση νόμιμης βίας, προκειμένου να εφαρμόσει τον νόμο».

Έτσι, λοιπόν, ούτε γλαύκα κόμιζε ο κ. Βορίδης, ούτε έσφαλε με όσα παρέθετε ενώπιον των Δ. Οικονόμου και Μ. Αναστασοπούλου, οι οποίοι παρουσιάζουν τη συγκεκριμένη εκπομπή που τον φιλοξένησε.

Διερωτάται, όμως, κανείς ως προς τη σκοπιμότητα αυτών των λεγομένων, μόλις λίγα εικοσιτετράωρα πριν την επέτειο της 17ης Νοεμβρίου, η οποία -παραδοσιακά- πλαισιώνεται από εκδηλώσεις βίας, αλλά και ελάχιστο διάστημα μετά την εισβολή της Αστυνομίας στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, στον απόηχο της πρόσφατης κατάργησης του πανεπιστημιακού ασύλου.

Εκτός κι αν αποτελούν τμήμα μίας επικοινωνιακής τακτικής, η οποία στόχο έχει να αποτρέψει την εκδήλωση βίαιων ενεργειών εκ μέρους όσων προτίθενται να επιδοθούν σε αυτές, τα λεγόμενα του κ. Βορίδη -όσο ορθά κι αν είναι- υποδαυλίζουν ένα ήδη «καυτό» σκηνικό και παρέχουν τροφή κριτικής στους πολιτικούς του αντιπάλους.

Ο Γιάννης Ραγκούσης, για παράδειγμα, βρήκε την ευκαιρία χθες να κάνει λόγο για «ακροδεξιό κατήφορο της κυβέρνησης» και να ζητήσει την αποπομπή του κ. Βορίδη από αυτήν. Όπως έγραψε σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης: «Η δήλωση αυτή στιγματίζει κατά τρόπο ανεξίτηλο τον ίδιο τον κ. Μητσοτάκη και τη διακυβέρνησή του. Ο ακροδεξιός κατήφορος της κυβέρνησης που σκόπιμα συγχέει φοιτητές με κάθε λογής προβοκάτορες, συνεχίζεται με σπασμένα τα φρένα. Ο κ. Βορίδης, μετά τη σημερινή του δήλωση, υπουργός θα μπορούσε να παραμείνει μόνο στην κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη».

Ακόμη, όμως, κι αν προσπεράσει κανείς τα λεγόμενα Ραγκούση, εντάσσοντάς τα στην αντιπολιτευτική τακτική του ΣΥΡΙΖΑ, πόσο χρήσιμα είναι όσα παρέθεσε ο κ. Βορίδης σε σχέση με όσα πρόκειται να ακολουθήσουν τις προσεχείς ημέρες στους δρόμους της Αθήνας;

Ήδη μετά τα πρόσφατα γεγονότα του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, πραγματοποιούνται καταλήψεις -ενδεχομένως από μειοψηφίες- σε πανεπιστημιακά ιδρύματα ανά τη χώρα και υπό το φως όσων διαδραματίζονται -σχεδόν καθημερινά- στα Εξάρχεια, ελάχιστοι είναι εκείνοι που αμφιβάλλουν ότι είναι πολύ πιθανόν να συνοδευτεί και η εφετινή επέτειος από έκτροπα.

Η εκ των προτέρων «διαφήμιση» σε τι αποσκοπεί;