Οριστικά εκτός παιχνιδιού

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Στην Ελλάδα βρισκόμαστε στα καταληκτικά στάδια μίας πολύχρονης κρίσης, η οποία μας ώθησε σε αναγκαστική οπισθοδρόμηση σε σειρά τομέων.

Σήμερα προσπαθούμε, σε μεγάλο βαθμό, να ανακτήσουμε έδαφος που χάσαμε στην κρίση. Το διαβόητο «επενδυτικό κενό», για το οποίο τόσο συχνά γίνεται λόγος, είναι απόρροια ακριβώς αυτής της οπισθοδρόμησης.

Υπό αυτό το πρίσμα, ο όποιος αγώνας διεξάγεται σήμερα αφορά σε παλιούς στόχους που ουδέποτε κατακτήθηκαν ενώ -εκ των πραγμάτων- το περιβάλλον εντός του οποίου καλούνται οι ελληνικές επιχειρήσεις να δραστηριοποιηθούν έχει μεταβληθεί στη βάση των τεχνολογικών και λοιπών εξελίξεων που έχουν μεσολαβήσει.

Σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιοποίησε χθες ο ΣΕΒ, οι επενδύσεις σε τεχνολογικό και μηχανολογικό εξοπλισμό στη Γαλλία καταλαμβάνουν το 28% του συνόλου των επενδύσεων, 30% στη Γερμανία, 32% στην Ισπανία, 33%, στην Πορτογαλία, 42% στην Ιταλία ενώ συνολικά στην ΕΕ, είναι 31%. Στη χώρα μας δεν ξεπερνούν το 13%.

Αυτή η αναδιάταξη της παραγωγικής βάσης τόσο των κυριοτέρων ευρωπαϊκών οικονομιών (Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία) όσο και κρατών του ευρωπαϊκού νότου (Ισπανία, Πορτογαλία) ή των λοιπών ευρωπαϊκών οικονομιών, αφορά κυρίως στην έμφαση που δίνουν στον ψηφιακό μετασχηματισμό τους. Με άλλα λόγια, στη μετάλλαξή τους σε οντότητες που θα μπορούν να συμμετάσχουν κατά τρόπο ανταγωνιστικό στην 4η Βιομηχανική Επανάσταση. Δηλαδή, σε ένα περιβάλλον στο οποίο συνδυάζονται τεχνολογίες όπως η τεχνητή νοημοσύνη, η ρομποτική, η δυνατότητα ανάλυσης μεγάλου όγκου δεδομένων, το  διαδίκτυο των μηχανών (ΙοΤ), οι 3D εκτυπώσεις, cyber-physical συστήματα με αισθητήρες, φορητές συσκευές (wearables), κ.λπ. Με άλλα λόγια, τα παραγωγικά εργαλεία του μέλλοντος.

Αντίθετα, η Ελλάδα συνεχίζει να εστιάζει στην αυτοματοποίηση, την τυποποίηση και τη μείωση του κόστους, με αποτέλεσμα τη χαμηλή ψηφιακή ωριμότητα των επιχειρήσεων (26οι στην ΕΕ), όπως έδειξε πρόσφατη μελέτη του Παρατηρητηρίου Ψηφιακού Μετασχηματισμού του ΣΕΒ. 

Πρόκειται για μία μάχη την οποία χάνουμε σταθερά και με βεβαιότητα, καθώς τα οφέλη για τις χώρες που κάνουν το βήμα προς τα εμπρός είναι σαφή και αποτιμώνται σε σημαντικές μειώσεις κόστους αλλά και σε αύξηση της συνολικής ανταγωνιστικότητάς τους στη διεθνή αρένα προσφοράς προϊόντων και υπηρεσιών.

Η απάντηση σε αυτή τη βέβαιη πορεία θα όφειλε να είναι διττή, σύμφωνα με τον ΣΕΒ και να αφορά αφενός στη χάραξη μίας εθνικής στρατηγικής, αντίστοιχη εκείνης που ήδη διαθέτουν άλλα 19 κράτη-μέλη της ΕΕ και μία σύμπραξη εθνικού χαρακτήρα, μεταξύ της Πολιτείας και του ιδιωτικού τομέα, τόσο στο πεδίο της έρευνας όσο και της εφαρμογής.

Με άλλα λόγια, ο ΣΕΒ προτείνει -και έχει ήδη θέσει υπόψη σειράς υπουργείων τις προτάσεις του- Πλατφόρμες Συνεργασίας για τον σχεδιασμό και τον συντονισμό υλοποίησης των πολιτικών «μετάβασης» στη «Βιομηχανία 4.0».

Σύμφωνα με τον κυριότερο παραγωγικό και εργοδοτικό φορέα στην Ελλάδα: «Η 4η βιομηχανική επανάσταση είναι μια ευκαιρία που δεν πρέπει να χαθεί. Από τη στιγμή που ο ψηφιακός και τεχνολογικός μετασχηματισμός είναι θέμα επιβίωσης, οι ελληνικές επιχειρήσεις έχουν αρκετό δρόμο να καλύψουν αλλά λίγο χρόνο για να το πετύχουν».

Όπως προσθέτει: «Ο εθνικός σχεδιασμός για τον μετασχηματισμό της βιομηχανίας πρέπει να καταστεί πρώτη εθνική αναπτυξιακή προτεραιότητα, με την ενεργό συμμετοχή της βιομηχανίας στη διακυβέρνηση του προγράμματος και με τη συνεργασία δημοσίου και ιδιωτικού τομέα στο επίκεντρο».

Σε διαφορετική περίπτωση, θα βρεθούμε οριστικά εκτός «παιχνιδιού».