Το παιχνίδι των αριθμών και η υποτίμηση της νοημοσύνης

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Αμφότεροι υπουργοί Εργασίας. Η μεν έως τις εκλογές του Ιουλίου, ο δε μετά από αυτές. Το ζητούμενο, θεωρητικά, απλό: ο αριθμός των εκκρεμών συντάξεων.

Οι απαντήσεις, σαν τη μέρα με τη νύχτα.

«... 1.058.748 εκκρεμείς συντάξεις-υποθέσεις και λοιπές εκκρεμότητες του ΕΦΚΑ και του ΕΤΕΑΕΠ προς τους συνταξιούχους-ασφαλισμένους…» δηλώνει ο υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων Γιάννης Βρούτσης, σε γραπτή απάντησή του στη Βουλή.

Αντίθετα, η προκάτοχος της θέσης του και πλέον βουλευτής Επικρατείας και τομεάρχης Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ Έφη Αχτσιόγλου υποστηρίζει -απαντώντας στον κ. Βρούτση- ότι «οι ληξιπρόθεσμες συνταξιοδοτικές παροχές στα τέλη Ιουνίου, σύμφωνα με τα ίδια τα ταμεία, ήταν 107.000 (κύριες, επικουρικές και εφάπαξ)».

Η διαφορά μεταξύ των δύο αριθμών περίπου 1 προς 10 και… μάλλον όχι αμελητέα.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε χθες στη δημοσιότητα ο κ. Βρούτσης, το σύνολο των 1.058.748 εκκρεμών συντάξεων ΕΦΚΑ και του ΕΤΕΑΠ αναλύεται ως εξής: Κύριες συντάξεις, επικουρικές, συντάξεις χηρείας, επανυπολογισμός συντάξεων χηρείας, επανυπολογισμός συντάξεων, εκκρεμείς ασφαλιστικές υποθέσεις, λοιπές εκκρεμότητες και εφάπαξ.

Αντίστοιχα, στα στοιχεία που παρέθεσε η κα Αχτσιόγλου, συμπεριλαμβάνονται μόνον κύριες και επικουρικές συντάξεις καθώς και εφάπαξ, με αποτέλεσμα η βουλευτής να υποστηρίζει ότι τα στοιχεία Βρούτση προσβάλλουν «τη νοημοσύνη όλων μας» καθώς «ο κ. Βρούτσης πολλαπλασιάζει κάθε δεύτερη μέρα στα χαρτιά τα νούμερα των εκκρεμών συντάξεων, προσθέτοντας απροσδιόριστες "ασφαλιστικές υποθέσεις", δηλαδή οποιοδήποτε ερώτημα υπέβαλε κάποιος σε ασφαλιστικό ταμείο».

Ένας καλόπιστος τρίτος ίσως να απαντούσε στην κα Αχτσιόγλου, ότι εφόσον τα ποσά που σχετίζονται με αυτές τις απαιτήσεις πρέπει να καταβληθούν από τα Ταμεία (και εάν αυτά δεν μπορούν να τα καταβάλουν, τότε από τον προϋπολογισμό), ορθώς συμπεριλήφθηκαν στα στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα από τον κ. Βρούτση.

Όμως, το όλο ζήτημα εξακολουθεί να παραμένει διφορούμενο και ανοικτό σε «ερμηνείες», κάτι το οποίο είναι, απλά, απαράδεκτο.

Γιατί θα έπρεπε ο κάθε πολίτης αυτής της χώρας να καλείται να πιστέψει είτε τον έναν είτε την άλλη πολιτικό, όταν τα στοιχεία που παρουσιάζουν επί ενός ιδιαίτερα συγκεκριμένου ζητήματος, όπως οι εκκρεμείς συντάξεις, διαφέρουν τόσο πολύ μεταξύ τους;

Γιατί πρέπει καν να τίθεται το ερώτημα και να απουσιάζει ένα αντικειμενικό και διαφανές σύστημα αναφοράς στο οποίο θα μπορεί να προστρέξει ανά πάσα στιγμή ο κάθε ενδιαφερόμενος, ώστε να πληροφορηθεί πόσες συντάξεις χρωστούν τα ταμεία και σε τι ποσό αυτές αφορούν;

Φίλτατοι, αρκετά με την αδιαφάνεια και τις πολιτικές αντιπαραθέσεις που βασίζονται πάνω στην «ακρίβεια» των στοιχείων του καθενός.

Αυτή η χώρα έχει διανύσει πολύ δρόμο εντός κρίσης και οι πολίτες της έχουν βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη, ώστε σήμερα να μπορούν να απαιτούν να γνωρίζουν επακριβώς το ύψος του κάθε λογαριασμού, είτε αυτός αφορά σε εκκρεμείς συντάξεις, είτε στις οφειλές του δημοσίου, είτε σε οτιδήποτε άλλο, που τελικά θα βαρύνει την τσέπη τους.

Η εποχή της ελαφριάς αντιμετώπισης των κάθε λογής «στοιχείων» εκ μέρους του πολιτικού κόσμου έχει παρέλθει και οι πολίτες δικαιούνται να γνωρίζουν σε τι αφορά το κάθε πενηνταράκι του προϋπολογισμού, το οποίο πιθανόν να βαρύνει αύριο τις τσέπες τους.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη οφείλει, υπό αυτό το πρίσμα, να θεσπίσει ένα αναλυτικό σύστημα πληροφόρησης, κατ’ αντιστοιχία φερειπείν του «Εργάνη» ή ακόμη και του Taxisnet, για κάθε είδους οφειλή, υποχρέωση, ή άλλη τυχόν οικονομική δέσμευση -συμπεριλαμβανομένων των προσλήψεων- που αναλαμβάνει ο δημόσιος τομέας, στενός και ευρύτερος.

Εάν αφορά στην τσέπη του πολίτη έστω κατ’ ελάχιστον,  τότε πρέπει να είναι δημόσιο κτήμα η γνώση αυτής της πληροφορίας και ασφαλώς όχι αντικείμενο πολιτικής εκτίμησης ή διαφωνίας.

Οτιδήποτε λιγότερο, πολύ απλά δεν αρκεί.

Αρκετά υποτίμησαν άπαντες τη νοημοσύνη των πολιτών.