Το τρένο της κεντροαριστεράς

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Ακόμη κι αν υποθέσουμε -χάριν συζήτησης- ότι δημοσκόπηση που είδε πρόσφατα το φως της δημοσιότητας και εμφανίζει την ψαλίδα μεταξύ των κυβερνώντος κόμματος και του ΣΥΡΙΖΑ να διευρύνεται, δεν αντικατοπτρίζει πλήρως την πραγματικότητα, τούτο -πιθανότατα- δεν θα αργήσει να συμβεί, εάν συνεχίσει να βελτιώνεται η εικόνα της οικονομίας.

Κυριότερα, εάν βελτιωθεί εμφανώς η καθημερινότητα των πολιτών και η κατάσταση της τσέπης τους.

Υπό αυτό το πρίσμα, η έκβαση του μεγάλου στοιχήματος της κεντροαριστεράς για την ανάκτηση της παλαιάς της «δόξας», δεν εναπόκειται στην ίδια ή στις προθέσεις και τακτικές των επιμέρους μερών της -από τον ΣΥΡΙΖΑ και τις διάφορες τάσεις που αυτός ακόμη φιλοξενεί έως το ΚΙΝΑΛ/Δημ. Συμπαράταξη/ΠΑΣΟΚ και τις πολυπλόκαμες εκφάνσεις του-, αλλά στην κεντροδεξιά και στις επιδόσεις της κυβέρνησης ΝΔ.

Ταυτόχρονα, παρά τις -κατά τα φαινόμενα- εναγώνιες προσπάθειες που καταβάλλουν σήμερα στελέχη της κεντροαριστεράς να εντοπίσουν το δίλημμα για την πορεία της παράταξης στη σχέση ΣΥΡΙΖΑ-ΚΙΝΑΛ ή στην «οπισθοδρόμηση» του ΚΙΝΑΛ στα «παπούτσια» του κάποτε κραταιού ΠΑΣΟΚ, τούτες είναι μάλλον μάταιες, ενόσω απουσιάζει ένα ολοκληρωμένο και πειστικό αφήγημα για την υποστήριξη του εγχειρήματος.

Ωστόσο, η εικόνα παραμένει ρευστή, για σειρά λόγων.

Παρά την όποια βελτίωση εμφανίζουν οι κυριότεροι -πρόδρομοι- δείκτες για την πορεία της οικονομίας, όπως αυτοί που καταγράφουν το οικονομικό κλίμα, η κατάσταση παραμένει ζοφερή για τη συντριπτική πλειονότητα των πολιτών.

Η ανεργία παραμένει στο 17%, οι φορολογούμενοι με ληξιπρόθεσμες οφειλές στην εφορία υπερβαίνουν τα 4 εκατ. και πολλοί εξ όσων αδυνατούν να εξυπηρετήσουν τα στεγαστικά τους δάνεια θα δουν σύντομα τις περιουσίες τους να βγαίνουν στο σφυρί.

Όλο «αυτό» συντηρεί διάφορα επίπεδα κοινωνικής έντασης, τα οποία -ενόσω απουσιάζει ένα πειστικό αφήγημα εκ μέρους της κεντροαριστεράς, μπορούν είτε να εκτονωθούν με τη βελτίωση της κατάστασης στην πραγματική οικονομία, είτε να «φιλοξενηθούν» υπό τη σκέπη ενός κόμματος διαμαρτυρίας, όπως συνέβη κατά το παρελθόν.

Έτσι, λοιπόν, όσο απουσιάζει ένα «εναλλακτικό αφήγημα» εκ μέρους της κεντροαριστεράς -ανεξαρτήτως της όποιας συνθέσεώς της-, το «στοίχημα» της περαιτέρω πορείας της θα είναι στα χέρια της κυβερνώσας κεντροδεξιάς και της επιτυχίας ή μη του οικονομικού της προγράμματος.

Ούτως ή άλλως, υπό το φως τόσο των συνεχιζόμενων δεσμεύσεων της Ελλάδας έναντι εταίρων και δανειστών αλλά και της αναντίρρητης ανάγκης αποκλιμάκωσης του φορολογικού βάρους που υφίστανται νοικοκυριά και επιχειρήσεις, οι διαφοροποιήσεις στην οικονομική πολιτική μεταξύ των δύο κυρίαρχων πολιτικών παρατάξεων δεν μπορούν να είναι έντονες.

Αντίθετα, εκεί που εμφανίζεται να έχει προβάδισμα η κεντροδεξιά έναντι των πολιτικών της αντιπάλων είναι ότι αποτελεί την αυθεντική έκφραση -αντί μίας «απομίμησης»- των φιλοεπιχειρηματικών πολιτικών δυνάμεων. Ακόμη και αυτό, όμως, μέλλει να αποδειχθεί στην πράξη.

Υπό το πρίσμα όλων αυτών, όσες συνάξεις κι αν γίνουν στο Κορακοχώρι Ηλείας για την «παρουσίαση βιβλίων» ή όσοι εορτασμοί στη Λάρισα για την 3η του Σεπτέμβρη, η επίδρασή τους στη διαμόρφωση του πολιτικού κλίματος θα εναπόκειται, πρώτον, στην ικανότητα διατύπωσης ενός νέου «αφηγήματος» και δεύτερον στην πορεία της οικονομίας και δη της καθημερινότητας των πολιτών.

Όλα αυτά, δε, εμφανίζονται ως ήδη «προεξοφλημένα» από το κυβερνών κόμμα, το οποίο δίνει αγώνα δρόμου για την προώθηση της οικονομικής του πολιτικής.

Ο αγώνας, βεβαίως, ακόμη κρίνεται.