Το ταγκό θέλει δύο

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Οι στόχοι που έχει θέσει ο ΣΕΒ για την αύξηση της συνεισφοράς της μεταποίησης στο ΑΕΠ, από 9,5% σήμερα, σε 12% εντός τριετίας και 15% μεσοπρόθεσμα, είναι σαφώς εθνικοί. Η επίτευξή τους θα σημάνει περισσότερες θέσεις απασχόλησης, μεγαλύτερη εξωστρέφεια για την ελληνική οικονομία και ισχυρότερη ανάπτυξη για τον τόπο.

Υπό αυτό το πρίσμα, οι προτάσεις που υπέβαλαν χθες κατά τη συνάντησή τους με τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, οι αντιπρόεδροι του ΣΕΒ κκ. Σπύρος Θεοδωρόπουλος και Ευάγγελος Mυτιληναίος, για την εξασφάλιση αυτών των στόχων, εξυπηρετούν μία εθνική προσπάθεια.

Η επιτάχυνση της διαδικασίας αδειοδότησης των επενδύσεων, η αναβάθμιση υποδομών και δικτύων, η αναμόρφωση του φορολογικού πλαισίου και η εισαγωγή σύγχρονων πολιτικών και εργαλείων στην αγορά εργασίας ασφαλώς μπορούν να συνεισφέρουν στη διαδικασία προσέλκυσης επενδύσεων από το εξωτερικό αλλά και εγχωρίως.

Οι προτάσεις αυτές, όμως, αναπόδραστα, φέρνουν στο νου όσα έχει κατά καιρούς διατυπώσει η Παγκόσμια Τράπεζα για τις επενδύσεις στην πατρίδα μας (και έχουν υιοθετήσει αρκετοί εκ της αγοράς), ότι δηλαδή: «Σε κάθε χώρα που βγαίνει από μεγάλη κρίση πρέπει πρώτα να επενδύσουν οι εγχώριες εταιρείες, ώστε να παρακινηθούν και οι αλλοδαπές».

Σύμφωνα με την ίδια «ψυχή», «για να προωθηθούν οι επενδύσεις σε μια χώρα, πρώτα και πάνω απ’ όλα, πρέπει να κινητοποιηθούν οι εγχώριοι επιχειρηματίες».

Ασφαλώς και ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο, κάτι που ισχύει ακόμη και στις περιπτώσεις όπου αυτό το «καλό» δεν μπορούμε να το δούμε ούτε με... τηλεσκόπιο. Όμως, θα ήταν φαύλος ο ισχυρισμός ότι δεν υπήρξαν μεταρρυθμίσεις στη χώρα μας την τελευταία δεκαετία και πως αυτές δεν άλλαξαν ριζικά το επιχειρηματικό περιβάλλον στον τόπο μας.

Πρόκειται για αλλαγές οι οποίες οδήγησαν την πλειονότητα των δεικτών που παρακολουθούν την πορεία της οικονομίας και βεβαίως τον δείκτη οικονομικού κλίματος που εκπονεί το ΙΟΒΕ σε ανοδική τροχιά κατά το τελευταίο διάστημα, βοηθούσης και της πολιτικής σκηνής.

Η χώρα μας δανείζεται πλέον με ιστορικά χαμηλά επιτόκια, τομείς της οικονομίας της βρίσκονται σε ανοδική τροχιά και παρά το δυσμενές διεθνές περιβάλλον, υπάρχει ουσιαστική προσδοκία ανάκαμψης και ισχυροποίησης της ανάπτυξης.

Αυτή τη συγκυρία και αυτό το θετικό «μομέντουμ» θα όφειλε να εκμεταλλευτεί η εγχώρια επιχειρηματική τάξη, ώστε να θέσει τα θεμέλια επίτευξης αυτών των στόχων αύξησης της συνεισφοράς της μεταποίησης στο ΑΕΠ της χώρας.

Εάν ο εγχώριος επιχειρηματικός κόσμος δεν επενδύσει στην Ελλάδα, αντί των όμορων βαλκανικών χωρών ή άλλων κρατών, όπως έπραττε έως τώρα, τότε γιατί θα όφειλαν αλλοδαπά κεφάλαια να κατευθυνθούν προς την πατρίδα μας;

Προφανώς υφίστανται ακόμη παθογένειες στην Ελλάδα και δη κολοσσιαίες. Ιστορικές, όπως τις χαρακτήρισε χθες και ο πρωθυπουργός και προφανώς εμφανίζεται πρόθυμος -όπως είπε χθες- να ακούσει τις απόψεις της επιχειρηματικής κοινότητας.

Όμως και η ίδια οφείλει, κάποτε, να αναλάβει όσα της αναλογούν.

Οι ελληνικές επιχειρήσεις που άντεξαν στη διάρκεια της κρίσης, σήμερα εξέρχονται αυτής ισχυρότερες και σε θέση να αντιμετωπίσουν με μεγαλύτερη αισιοδοξία το μέλλον.

Πρέπει όμως να αδράξουν την ευκαιρία επενδύοντας.

Ποτέ κατά το παρελθόν δεν είχαν υπάρξει τόσες μεταρρυθμίσεις στη χώρα μας, όσες έγιναν στη διάρκεια του μνημονίου, όπως αντίστοιχα ποτέ κατά το παρελθόν δεν διέθετε η Ελλάδα μία κυβέρνηση τόσο αποφασισμένη να αναλάβει την «ιδιοκτησία» συνέχισης αυτού του φιλόδοξου μεταρρυθμιστικού προγράμματος.

Ο «χορός» έχει αρχίσει…