Μηδενική ανοχή

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η επίθεση που δέχθηκαν χθες δύο εφοριακοί, στελέχη της ΑΑΔΕ, κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους στο Ρέθυμνο της Κρήτης, δεν αφορά μόνον το αποκρουστικό -και προφανώς καταδικαστέο- πρόσωπο της βίας.

Κυριότερα, εμφανίζεται να αποτελεί τμήμα ενός άκρως νοσηρού φαινομένου, που αν και υπέβοσκε επί σειρά ετών στην Ελλάδα, εκδηλώθηκε κυρίως κατά τη διάρκεια της κρίσης και αφορά στην παντελή αδιαφορία για την έννομη τάξη.

Αφορά, στην πραγματικότητα, τον νόμο της ζούγκλας, με τον οποίο επέλεξαν διάφοροι να υποκαταστήσουν το θεσμικό πλαίσιο της χώρας.

Με άλλα λόγια, αφορά στην επικράτηση της νοοτροπίας του «έτσι θέλω και έτσι θα γίνει», μακριά από κάθε είδος ελέγχου ή νόμου, που χαρακτήρισε αντίστοιχες επιθέσεις σε στελέχη της ΑΑΔΕ, του ΣΔΟΕ και κλιμακίων της Επιθεώρησης Εργασίας τα προηγούμενα χρόνια, σε όλη τη χώρα. Από τα Χανιά, την Καλαμάτα και το Αίγιο, έως τη Λευκάδα, το Αμύνταιο, τη Σάμο, τη Χαλκιδική, την Καστοριά ή και αλλού.

Πρόκειται για περιστατικά τα οποία οδήγησαν, μόλις πέρυσι το καλοκαίρι, στην αυστηροποίηση του θεσμικού πλαισίου, καθιστώντας «ιδιώνυμο» αδίκημα (επιβαρυντική περίσταση) τις επιθέσεις κατά εφοριακών υπαλλήλων, βάσει του άρθρου 66 του  Ν.4557/2018 (Α' 139) και στην παροχή νομικής συνδρομής σε όσους υπαλλήλους της ΑΑΔΕ ή του υπουργείου Οικονομικών υπάρξουν θύματα τέτοιων επιθέσεων.

Είναι αδιανόητο να διακινδυνεύουν ακόμη και τη ζωή τους όσοι εντέλλονται από την Πολιτεία να διακριβώνουν την τήρηση της φορολογικής νομοθεσίας.

Όπως είναι επίσης αδιανόητο να μην εξαντλείται η αυστηρότητα της  Πολιτείας έναντι εκείνων οι οποίοι, αποδεδειγμένα, χρησιμοποιούν βίαιες μεθόδους για να συγκαλύψουν τις φορολογικές ή άλλες παραβάσεις τους επί της κείμενης νομοθεσίας.

Μόνον εάν επιδειχθεί μηδενική ανοχή έναντι αυτών των φαινομένων βίας, είναι πιθανή η αποκλιμάκωσή τους. Μόνον εάν υπάρξει παραδειγματισμός, θα εκπέμψει η Πολιτεία το κατάλληλο μήνυμα. 

Ταυτόχρονα, υπό το φως περιστατικών όπως αυτά, η πολιτεία οφείλει να παράσχει κάθε δυνατή συνδρομή και προστασία για την υποβοήθηση του έργου των φοροελεγκτικών αρχών. Εντέλει, όταν κρατικοί λειτουργοί δεν νιώθουν προστατευμένοι από επιθέσεις βίας, πώς είναι δυνατόν να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους κατά τρόπο ομαλό και ικανοποιητικό;

Οι έλεγχοι οφείλουν να διεξάγονται υπό αστυνομική προστασία, ώστε να διασφαλίζεται, αν μη τι άλλο, η σωματική ακεραιότητα των ελεγκτών, κάτι που δεν έγινε κατά το χθεσινό περιστατικό στο Ρέθυμνο της Κρήτης,  με αποτέλεσμα δύο εξ αυτών να οδηγηθούν στο νοσοκομείο με τραύματα. 

Ουδεμία δικαιολογία υφίσταται για τη χρήση βίας και αυτό οφείλουμε, άπαντες, κάποτε να το κατανοήσουμε στον τόπο μας, ακόμη κι έναντι του ενδεχόμενου εντοπισμού επίορκων δημόσιων υπαλλήλων. Υπάρχουν νόμοι και γι' αυτούς.

Η φοροδιαφυγή αποτελεί καρκίνωμα για την ελληνική οικονομία και την κυριότερη πηγή οικονομικής και -κατά προέκταση- κοινωνικής αδικίας και πρέπει να αντιμετωπιστεί κατά τρόπο ριζικό.

Και τούτο, όχι μόνον επειδή συνιστά παράβαση της νομοθεσίας αλλά και επειδή εμποδίζει αυτό τον τόπο από το να σταθεί στα πόδια του, διατηρώντας τη φορολογία για τους ειλικρινείς φορολογουμένους σε υψηλά επίπεδα.

Οι άνθρωποι που είναι εντεταλμένοι με το καθήκον πάταξης της φοροδιαφυγής, πρέπει να νιώθουν ασφαλείς να επιτελέσουν το έργο τους, δίχως να φοβούνται επιθέσεις, με λόγια ή έργα.

Εάν η Πολιτεία δεν μπορεί να διασφαλίσει αυτή την ελάχιστη προστασία για τους ανθρώπους που η ίδια αξιοποιεί για το συγκεκριμένο έργο, τότε γιατί να ελπίζουμε ότι θα φανεί επιτυχής στην πάταξη της φοροδιαφυγής;

Τι θα μας διαχωρίζει, όμως, σε αυτή την περίπτωση, από την επικράτηση του «δίκιου του ισχυρού» και όσων αυτό συνεπάγεται;