Μαζεύοντας τα «λουριά»

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Ούτε «κεραυνό εν αιθρία» αποτελούν οι πρόσφατες προειδοποιήσεις των Βρυξελλών περί «τήρησης των συμφωνηθέντων», ούτε αδιάλλακτοι εμφανίζονται οι Σεντένο, Μοσκοβισί και -ακόμη και- ο Ρέγκλινγκ σχετικά με το ενδεχόμενο «επανεξέτασης» πτυχών των δεσμεύσεων που έχει αναλάβει η χώρα μας.

Όμως, το μήνυμά τους δεν πρέπει να αγνοηθεί.

Τόσο το «καμπανάκι» που έκρουσε το Συμβούλιο της ΕΕ σχετικά με τον δημοσιονομικό αντίκτυπο -πάνω από 1% του ΑΕΠ- των λεγόμενων θετικών μέτρων που έλαβε η απελθούσα κυβέρνηση, όσο και ο χαρακτηρισμός των πρωτογενών πλεονασμάτων 3,5% του ΑΕΠ -τα οποία επιθυμεί να «επαναδιαπραγματευτεί» η παρούσα κυβέρνηση- ως ο «ακρογωνιαίος λίθος» του μεταμνημονιακού προγράμματος, από τον επικεφαλής του ESM, Κλάους Ρέγκλινγκ, θέτουν άπαντες προ των ευθυνών τους.

Κυριότερα, δε -ξεφεύγοντας από τον στενό κύκλο των Βρυξελλών και σε μεγαλύτερη επαφή με τις αγορές- η αμερικανική Citi έκρουσε χθες τον κώδωνα του κινδύνου σχετικά με τον δημοσιονομικό χώρο που έχει ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, ώστε να μειώσει τη φορολογία, κατά τις προεκλογικές του υποσχέσεις, τονίζοντας ότι κάτι τέτοιο θα προϋπέθετε την προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα, την αντιμετώπιση των NPLs «ή ακόμη και περαιτέρω προσαρμογές για να μειωθεί η γενναιοδωρία του ασφαλιστικού συστήματος».

Αν μη τι άλλο, «όλο αυτό» συνιστά ένα φρένο για την Αθήνα. Είτε υπό Τσίπρα είτε υπό Μητσοτάκη.

Αυτό που είναι ιδιαίτερα ενδεικτικό, δε, των προθέσεων των Βρυξελλών, είναι ότι η αναγνώριση της ανάγκης υλοποίησης -τουλάχιστον ορισμένων εκ- των προεκλογικών δεσμεύσεων Μητσοτάκη, φερειπείν, ως προς την ήδη ακυρωθείσα μείωση του αφορολόγητου, δεν ανατρέπει ούτε στο ελάχιστο την ανάγκη τήρησης των συμφωνηθέντων για τα πρωτογενή πλεονάσματα του προϋπολογισμού.

Αντίστοιχα, ο μακρύς κατάλογος μεταρρυθμίσεων που το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης συνιστά στην Ελλάδα να υλοποιήσει κατά την τρέχουσα διετία, δεν αφήνει μεγάλα περιθώρια «ελιγμών» αλλά παρέχει έδαφος παροχής «έργου» ή εντέλει «δείγματος γραφής», από την κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Τόνωση του ανταγωνισμού και επιτάχυνση της οικονομικής ανάκαμψης, επικέντρωση επενδύσεων στους τομείς των μεταφορών, της εφοδιαστικής, της ενέργειας, της πληροφορικής και σειράς άλλων τομέων της οικονομίας, όπως και επιτάχυνση της διαδικασίας απονομής δικαιοσύνης, φιγουράρουν στις πρώτες θέσεις του σχετικού καταλόγου της ΕΕ, σκιαγραφώντας τμήμα του ζητούμενου.

Υπό αυτό το πρίσμα και δεδομένου του δημοσιονομικού χώρου που παρέλαβε η κυβέρνηση Μητσοτάκη, η «μετάθεση» πολλών εκ των φορολογικών ελαφρύνσεων για το επόμενο έτος κρίνεται όχι μόνον αναγκαία αλλά και επιβεβλημένη.

Ούτως ή άλλως, κατά τον Ρέγκλινγκ, «ξέρουμε ότι η νέα κυβέρνηση έχει εξαγγείλει προεκλογικά ορισμένα φορολογικά μέτρα». «Δεν χρειάζεται να είναι τα παλιά μέτρα, περιμένουμε να ακούσουμε τις θέσεις της κυβέρνησης»…

Έτσι, λοιπόν, τόσο η συναινετική προσέγγιση εκ μέρους των Βρυξελλών, όσο και η αναγνώριση ότι στην οικονομία ελλοχεύουν μεγάλες «βόμβες», το φιτίλι των οποίων είναι ήδη αναμμένο, όπως είπε ο φίλτατος Χρ. Σταϊκούρας, παραλαμβάνοντας τα ηνία του υπουργείου Οικονομικών, καθιστούν σαφές ότι η πρώτη περίοδος της διακυβέρνησης Μητσοτάκη θα συνιστά και μία «δοκιμασία» της στα μάτια εταίρων και δανειστών.

Έως το φθινόπωρο, οπότε η υπόθεση «Ελλάδα» θα βρεθεί εκ νέου στο τραπέζι τους, η Αθήνα έχει τη δυνατότητα να καταδείξει την αποφασιστικότητά της στην προώθηση όλων εκείνων των μεταρρυθμίσεων που δεν έγιναν τα προηγούμενα -μνημονιακά- χρόνια.

Αυτό είναι και το στοίχημά της.