Η μέρα με τη νύχτα

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Το δημόσιο «ευχαριστώ» που απηύθυνε χθες ο Κώστας Μπακογιάννης προς τους Παύλο Γερουλάνο και Νάσο Ηλιόπουλο, για τη συμπαράσταση που του πρόσφεραν μετά την επίθεση που δέχθηκε, από αγνώστους, το εκλογικό του περίπτερο στο κέντρο της Αθήνας, αποτελεί μία σαφή επίδειξη πολιτισμού.

Όπως επίδειξη πολιτισμού ήταν και η παροχή αυτής της συμπαράστασης. Όχι μόνον πολιτικού πολιτισμού, ωσάν αυτού που συχνά απουσιάζει από την κεντρική πολιτική σκηνή, αλλά -κυριότερα- επί της ουσίας πολιτισμού και συνάμα σεβασμού του ενός ανθυποψηφίου προς τον άλλον.

Έμπρακτα -και όχι διαμέσου κάποιας τυπικής ανακοίνωσης-, οι Π. Γερουλάνος και Ν. Ηλιόπουλος επισκέφθηκαν το εκλογικό περίπτερο του Κ. Μπακογιάννη, είδαν τις ζημιές και μίλησαν με τους εθελοντές του συνδυασμού του -δηλαδή τους πολιτικούς τους αντιπάλους- και τους εξέφρασαν τη συμπαράστασή τους.

Λίγη ώρα μετά, το «ευχαριστώ» που διατύπωσε ο Κ. Μπακογιάννης ήταν δημόσιο και πλατύ. 

Στον λογαριασμό του σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης, έγραψε:  «Ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στον Παύλο Γερουλάνο και τον Νάσο Ηλιόπουλο που επισκέφθηκαν το περίπτερό μας, μίλησαν με τους εθελοντές μας και εκδήλωσαν τη συμπαράστασή τους, μετά την επίθεση που δέχθηκε από θιασώτες της βίας, χθες το βράδυ. Κάποιοι άλλοι υμνητές του μίσους έκαναν επίθεση στο περίπτερο του Νάσου στα Άνω Πατήσια. Ο πολιτικός μας πολιτισμός στην πράξη βγαίνει νικητής. Είναι και καλός οιωνός για το αύριο της Αθήνας. Όλοι μαζί θα παλέψουμε με τη βία και το μίσος, από όπου και αν προέρχονται. Χωρίς αστερίσκους, χωρίς συμψηφισμούς. Όλοι μαζί για μια πόλη που μας ενώνει και μας συμφιλιώνει».

Έχει δίκιο ο Κώστας Μπακογιάννης. Πράγματι αναδεικνύεται νικητής ο πολιτικός μας πολιτισμός με πράξεις όπως αυτές και πράγματι αναδύεται ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο για την Αθήνα, μέσα από μία συνεργατική διακυβέρνησή της και μία κοινή μάχη κατά των δυνάμεων της βίας και του μίσους.

Πολιτική δίχως αντιπαραθέσεις, ακόμη και έντονες, δύσκολα απαντάται και σαφώς έχει παρατηρηθεί κατά την τρέχουσα προεκλογική περίοδο μεταξύ των παραπάνω υποψηφίων για τον δημαρχιακό θώκο της Αθήνας.

Αποτελούν, όμως, ανάσα στο ασφυκτικά τεταμένο σκηνικό που χαρακτηρίζει την κεντρική πολιτική σκηνή της χώρας συμπεριφορές και πρακτικές, όπως αυτές που επέδειξαν οι Μπακογιάννης, Γερουλάνος και Ηλιόπουλος, ευρισκόμενοι ο ένας στο πλευρό του άλλου, μετά από μία επίθεση εναντίον τους.

Δείχνουν αυτές οι πράξεις ότι δεν έχουν όλα ισοπεδωθεί από την επιθυμία κατάκτησης της εξουσίας και ότι υπάρχει δυνητικό έδαφος συνεργασίας μεταξύ των κυριότερων πολιτικών δυνάμεων του τόπου, ακόμη κι αν αυτό αφορά -τουλάχιστον στην παρούσα φάση- τον Δήμο Αθηναίων.

Δεν τρέφουμε φρούδες ελπίδες, ούτε για «επί γης ειρήνη», ούτε για την εξεύρεση κοινού συνεργατικού τόπου μεταξύ των κυριότερων πολιτικών δυνάμεων του τόπου, με στόχο την επίτευξη εθνικών και λοιπών στόχων. Δεν μπορούμε, όμως, παρά να παρατηρήσουμε την απώλεια που υφίσταται έτσι ο τόπος μας.

Το βαθύ αίσθημα διχασμού που κληροδοτεί στην Ελλάδα η τρέχουσα αντιπαράθεση μεταξύ κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι, δε, μόνον ένα τμήμα της ζημιάς που υφίσταται η χώρα.

Η παρούσα κυβέρνηση επιχαίρει -ορθώς- που η χώρα μας ολοκλήρωσε, τουλάχιστον τυπικώς,  τον μνημονιακό της βίο πέρυσι τον Αύγουστο. Δεν θα είχε κατορθώσει, όμως, ούτε καν να συνάψει το τρίτο μνημόνιο η Ελλάδα, εάν το καλοκαίρι του 2015 δεν είχε υπάρξει στήριξη στην κυβέρνηση από την αντιπολίτευση. Αξιωματική και (εν μέρει) ελάσσονα.

Ας το θυμόμαστε αυτό, την επόμενη φορά που δούμε τους «μονομάχους της εξουσίας» να κονταροχτυπιούνται… πέραν των ορίων.