Ζήτημα εμπιστοσύνης

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Το αίσθημα ανησυχίας που εξέφρασε χθες αξιωματούχος της ευρωζώνης αναφορικά με το πακέτο μέτρων που εξήγγειλε πρόσφατα ο πρωθυπουργός Α. Τσίπρας μαρτυρά, αν μη τι άλλο, ένα συνεχιζόμενο έλλειμμα εμπιστοσύνης προς τη χώρα μας και την πολιτική της ηγεσία.

Μαρτυρά, πρώτον, αιφνιδιασμό των Ευρωπαίων εταίρων και δανειστών μας ως προς το περιεχόμενο των μέτρων και δεύτερον, ανησυχία σχετικά με το ενδεχόμενο απόκλισης από τους συμπεφωνημένους στόχους μεταξύ των δύο πλευρών και τις ευρύτερες επιπτώσεις που μπορεί να έχει αυτό το γεγονός.

Κυριότερα, όμως, αποτελεί έκφραση δυσπιστίας ως προς τις περαιτέρω προθέσεις της ελληνικής πλευράς, σε μία εποχή που η αβεβαιότητα κοστίζει.

Παρά ταύτα, περαιτέρω κόστος από αυτή την υπόθεση δεν αναμένεται να επωμιστούμε άμεσα. Ούτε σημαντικές εκταμιεύσεις αναμένουμε την τρέχουσα περίοδο, της μίας ή της άλλης μορφής, ούτε προσφέρεται αυτή η περίοδος για οξύνσεις στην ευρωζώνη, μεταξύ της Ελλάδας και των εταίρων της.

Μετά την πάροδο των ευρωεκλογών, το σκηνικό ευλόγως διαφοροποιείται αλλά ακόμη και τότε η Ευρώπη θα είναι «απασχολημένη» με την -αναμενόμενη- άνοδο της ακροδεξιάς και των συνοδοιπόρων της κας Λεπέν, του κ. Σαλβίνι και του κ. Όρμπαν.

Κυριότερα, δε, θα την απασχολεί ο κ. Φάρατζ…

Υπό αυτό το πρίσμα, πέραν των αναταράξεων που ήδη βίωσαν οι ελληνικές αγορές χρήματος και κεφαλαίων και του -πιθανολογούμενου- ετεροχρονισμού ακόμη μίας έκδοσης ομολόγου εκ μέρους της χώρας μας, πιθανότατα, δεν θα υπάρξει άμεσα περαιτέρω κόστος…

Ούτως ή άλλως αποτελεί διακαή και εν πολλοίς ομολογημένο πόθο των Ευρωπαίων εταίρων μας η απαλλαγή τους από το «ελληνικό ζήτημα», εδώ και πολύ καιρό.

Κορυφαίο στέλεχος των θεσμών -πάλαι ποτέ, τρόικας- μαρτυρούσε ήδη από τον  Δεκέμβριο του 2017 αυτό τον πόθο, μολονότι τότε το ελληνικό πρόγραμμα διέθετε ακόμη πάνω από ένα εξάμηνο ζωής.

«Δεν είναι αρκετά 8 χρόνια;» διερωτάτο, σκεπτόμενος και τη βούληση των πολιτικών του ανωτέρων, οι οποίοι έβλεπαν με δέος, τότε, τόσο την υπόθεση του Brexit όσο και εκείνη των επικείμενων ευρωεκλογών και επιθυμούσαν να απαλλαγούν -επιτέλους- από το ελληνικό ζήτημα, ακόμη και υπό όρους.

Ακριβώς αυτούς τους όρους «ακούμπησαν» τα μέτρα που εξήγγειλε πρόσφατα ο κ. Τσίπρας, καθώς δεν αφορούν τίποτε περισσότερο από την τήρηση των συμπεφωνημένων και τη βάση εμπιστοσύνης που αυτά δημιουργούν.

Όσο κι αν αυτό το γεγονός  είναι σαφές προς την ελληνική πλευρά και εξηγεί την επιθυμία της να μη διαταράξει τους όρους εμπιστοσύνης που υφίστανται μεταξύ της Ελλάδας και των εταίρων της, δημιουργώντας το περίφημο escrow account των 5,55 δισ. ευρώ ως «εχέγγυο εμπιστοσύνης», παρά ταύτα -εκ των πραγμάτων-  τίθεται ένα ζήτημα εμπιστοσύνης, υπό το φως της παρούσας απόκλισης αλλά και της μακράς προεκλογικής περιόδου που αντιμετωπίζει η χώρα μας έως τις εθνικές εκλογές.

Το γεγονός και μόνον ότι υπήρξε μία μονομερής απόκλιση από τα συμπεφωνημένα, μέσω όσων ανακοινώθηκαν και ήδη νομοθετούνται από την ελληνική πλευρά, αποτελεί ικανό λόγο που τροφοδοτεί ανησυχίες για την περαιτέρω πορεία των πραγμάτων.

Υπό αυτό το πρίσμα, καθίσταται σαφές πόσο εύκολη είναι η διάρρηξη αυτής της εμπιστοσύνης, που με τόσο κόπο έκτισε η χώρα μας κατά το προηγούμενο διάστημα και επί της οποίας ευελπιστεί να κάνει το μεγάλο βήμα προς τις αγορές και την ανάκτηση της κυριαρχίας της.