Γροθιά στο μαχαίρι

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Τα πράγματα «πάνε καλά» για την Ελλάδα, λέει, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο επικεφαλής οικονομολόγος του Ινστιτούτου Bruegel, στις Βρυξέλλες, Ζολτ Ντάρβας.

Για να συνεχίσουν, όμως, να πηγαίνουν καλά, η χώρα πρέπει να κάνει δύο τινά: Πρώτον, να συνεχίσει τις μεταρρυθμίσεις και δεύτερον, να το «δει αλλιώς» με την υπόθεση των φόρων.  Δηλαδή, να τερματιστεί η υπερφορολόγηση και να διευρυνθεί η φορολογική βάση.

Αυτό που λέει ο φίλτατος Ντάρβας αποτελεί, εν ολίγοις, το αυτονόητο: «Οι φόροι είναι πολύ υψηλοί στην Ελλάδα και την ίδια στιγμή, η φορολογική βάση είναι πολύ μικρή. Πολλοί άνθρωποι και εταιρείες συνεχίζουν να μην πληρώνουν φόρους αλλά αυτοί που πληρώνουν, υπόκεινται σε πολύ υψηλούς συντελεστές», σημειώνει ο επικεφαλής οικονομολόγος του think tank των Βρυξελλών.

Αυτό το… αυτονόητο, όμως, στην Ελλάδα φαίνεται ότι δεν έχει ιδιαίτερη πέραση.

Ο μεν πρωθυπουργός Α. Τσίπρας έχει καταστήσει σαφές ότι εφόσον είναι στην κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ, το αφορολόγητο δεν πρόκειται να μειωθεί, ο δε κυριότερος διεκδικητής της εξουσίας -βάσει των δημοσκοπήσεων- Κυρ. Μητσοτάκης εμφανίζεται να τείνει προς την ίδια κατεύθυνση, όπως μας πληροφόρησε η εκπρόσωπος Τύπου της ΝΔ. «Θα καταβάλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια και θα διαπραγματευθούμε με τους εταίρους μας για να μη μειωθεί το αφορολόγητο», δήλωσε εσχάτως η φιλτάτη κα Σ. Ζαχαράκη.

Καμία «πέραση», λοιπόν, για το αυτονόητο και το στοιχειώδες.

Διότι όταν οι εκλογές είναι προ των πυλών και η υπόθεση του αφορολόγητου μπορεί να επηρεάσει έως και 4 εκατ. φορολογουμένους και συνάμα μέλη του εκλογικού σώματος, τότε η υπόθεση του «αυτονόητου» περνά σε άλλη διάσταση.

Στη διάσταση που θέλει το ένα εκατ. των φορολογουμένων να δηλώνει εισοδήματα από 20 έως 50 χιλιάδες ευρώ και σχεδόν 4 εκατ. φορολογουμένων να δηλώνουν εισοδήματα κάτω των 10.000 ευρώ, με το «αφορολόγητο» να στέκει στις 8.636 ευρώ, ενώ συνολικά το 40% των φορολογουμένων να δηλώνει εισόδημα κάτω από 5.000 ευρώ.

Υπό το φως όμως αυτών των δεδομένων, το περίφημο «αυτονόητο» ηχεί περίπου ως το εξίσου μνημειώδες «πού πας, βρε Καραμήτρο;» στα αυτιά της ελληνικής πολιτικής τάξης, ιδίως όταν οι εκλογές είναι τόσο κοντά.

Στάση ενδεχομένως κατανοητή, ακόμη και για τους φιλελεύθερα σκεπτόμενους. Ας μη γελιόμαστε, όμως. Συνιστά «γροθιά στο μαχαίρι» για την ελληνική πραγματικότητα. Συνιστά, πρώτον, τρανή αδικία για όσους έχουν την ατυχία να δηλώνουν πάνω από 30.000 ευρώ και δεύτερον, κατάφωρη παραβίαση της συνταγματικής πρόβλεψης που θέλει όλους να συνεισφέρουν ανάλογα με το μέτρο των δυνατοτήτων τους.

Αυτή η κατάσταση, δε, έχει οδηγήσει τη χώρα μας, αφενός, στην εξάντληση και σταδιακή εξόντωση της μεσαίας τάξης και αφετέρου, σε μία βίαιη ανακατανομή πλούτου, μέσω της επιδοματικής πολιτικής που ασκεί η κυβέρνηση.

Πλέον, υπό το φως των επικείμενων εκλογικών αναμετρήσεων, αυτή η μεσαία τάξη και οι ψήφοι της εμφανίζονται ως «πολύφερνη νύφη» προς την οποία άπαντες υπόσχονται φορολογικές ελαφρύνσεις.

Στην πραγματικότητα, όμως, οι προθέσεις τους καθίστανται διαυγείς μόνον εάν κρίνει κανείς τη θέση που λαμβάνουν σε ό,τι αφορά στο αφορολόγητο. Και εκεί αμφότεροι οι «μνηστήρες» της εξουσίας είναι αρνητικοί.

Εάν δεν μειωθεί το αφορολόγητο όριο, δηλαδή η περίφημη έκπτωση φόρου -έστω και με χαμηλότερους εναρκτήριους συντελεστές-, η χώρα μας θα συνεχίσει να κτυπά τη γροθιά της στο μαχαίρι.

Εάν η αιμορραγία καταστεί ακατάσχετη, δε…