Ονομαστική... Δημοκρατία!

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Όποιον επιθετικό προσδιορισμό κι αν επιλέξουμε για να τη χαρακτηρίσουμε -η αντιπολίτευση, ως γνωστόν, την αποκαλεί «κουρελού», ενώ εσχάτως κερδίζουν πόντους χαρακτηρισμοί όπως «της γκαζόζας» ή της «ονομαστικής ψηφοφορίας»-, η παρούσα κυβέρνηση μόλις πρόσφατα απέδειξε ότι διαθέτει την εμπιστοσύνη της Βουλής.

Το -κατά τεκμήριο- συμπαγές μπλοκ των 145 βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ καθώς και ακόμη 6 ανεξάρτητοι βουλευτές, διαφόρων «αποχρώσεων», προσέφεραν στην κυβέρνηση του κ. Α. Τσίπρα την εμπιστοσύνη τους και τη δυνατότητα να εξαντλήσει τη νόμιμη θητεία της.

Τούτου δοθέντος, η σύνθεση της κυβερνητικής πλειοψηφίας ίσως παρέχει έδαφος για την ύπαρξη τραγελαφικών φαινομένων, όπως αυτό με τον βουλευτή των ΑΝΕΛ Αριστείδη Φωκά, ο οποίος απουσίασε από ψηφοφορία επί νομοσχεδίου εξαιτίας της πίεσης που του ασκούσε μία… γκαζόζα, όμως, ας μην τρέφουμε αυταπάτες.

Η κυβέρνηση διαθέτει τη δεδηλωμένη εμπιστοσύνη της Βουλής, παρά τη μειοψηφική παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ στο Κοινοβούλιο και εναπόκειται στην ίδια να μας υπενθυμίζει αυτό το γεγονός -στην πράξη-, ακόμη κι αν τούτο συνεπάγεται την πρόκληση ονομαστικών ψηφοφοριών επί κάθε νομοθετήματος που καταθέτει προς ψήφιση στη Βουλή.

Εάν οι 6 ανεξάρτητοι βουλευτές που πρόσφεραν τη στήριξή τους στην κυβέρνηση Τσίπρα αποτελούσαν μία συγκροτημένη κοινοβουλευτική ομάδα, τα πράγματα προφανώς θα ήσαν ευχερέστερα για την κυβέρνηση αλλά και για τον Πρόεδρο της Βουλής, καθώς δεν θα ήσαν απαραίτητοι οι κάθε είδους ακροβατισμοί για τη συγκρότηση των κοινοβουλευτικών επιτροπών, με τρόπο που να αναλογεί στην ισχύ της κάθε κοινοβουλευτικής ομάδας.

Όμως δεν είναι και υπό αυτό το πρίσμα εναπόκειται πλέον στον φίλτατο κ. Ν. Βούτση να τηρήσει τόσο τα προσχήματα όσο και την ουσία της κοινοβουλευτικής τάξης και κατά προέκταση της Δημοκρατίας σε αυτόν τον τόπο.

Όπως υποστήριξε ο ίδιος, χθες, «… προσώρας αυτή είναι η σύνθεση της Βουλής. Αν συνεχίσει το αριθμητικό δεδομένο, τα νομοσχέδια θα έρχονται προς ψήφιση με ονομαστική. Είναι νέα κατάσταση, που δεν αμφισβητεί τη δεδηλωμένη της κυβέρνησης».

Έκλεισε, δε, λέγοντας πως «δεν βοηθά το πολιτικό σύστημα μαζί με άλλες ρητορικές ακρότητες να υπάρχει και η αχλή μιας εκκρεμότητας».

Απαντούσε, έτσι, στις επισημάνσεις του Ευάγγελου Βενιζέλου, ο οποίος είχε υποστηρίξει ότι «έχουμε ένα ιδιόρρυθμο καθεστώς. Η κυβέρνηση μπορεί να πήρε 151 αλλά δεν διαθέτει "τεκμήριο δεδηλωμένης"». Προσέθεσε, δε, πως «η χώρα βρίσκεται σε μία κατάσταση θεσμικής εκκρεμότητας».

Έτσι -υπό το φως των πραγμάτων- αυτό που εφεξής μέλλει να αποδειχθεί είναι η δυνατότητα της κυβέρνησης να επιβεβαιώνει αυτή την ιδιότυπη -εξαιτίας της σύνθεσής της- εμπιστοσύνη που της προσέφερε μόλις πρόσφατα η Βουλή.

Από αυτή τη δυνατότητα κρίνεται η εμπέδωση κλίματος πολιτικής σταθερότητας, το οποίο είναι «εκ των ων ουκ άνευ» για την εξασφάλιση της οικονομικής προόδου που τόσο ανάγκη έχει ο τόπος μας αλλά και για εμπιστοσύνη προς τη χώρα έναντι του διεθνούς κοινού, επενδυτικού και λοιπού, είτε αυτό αφορά… «φίλους» είτε «εχθρούς».   

Εάν, τώρα, αυτό το διόλου διακριτικό «προσώρας» που εκστόμισε χθες ο φίλτατος κ. Βούτσης μεταφραστεί κατά το επόμενο διάστημα σε αλλαγές των κοινοβουλευτικών συσχετισμών και ενδεχομένως στη διεύρυνση της κυβερνητικής πλειοψηφίας, τα πράγματα ευλόγως αλλάζουν…

Προσώρας, όμως, στέκουν έτσι ακριβώς. Μία οριακή κυβερνητική πλειοψηφία, αποτελούμενη από ετερόκλητες δυνάμεις, που θα καλείται να επιβεβαιώνει την ισχύ της διαρκώς…