Τα μνημόνια και πώς να τα αποφύγετε

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Στη διαπίστωση ότι «η διαφθορά είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο» και στην πρόβλεψη ότι η χώρα θα οδηγηθεί εκ νέου σε καθεστώς μνημονίου, αδυνατώντας να χρηματοδοτηθεί βάσει βιώσιμων επιτοκιακών όρων από τις αγορές, προχώρησε ο πρώην πρωθυπουργός Κ. Σημίτης, μιλώντας στο «Βήμα της Κυριακής».

Κατά πάσα βεβαιότητα, έχει δίκιο σε αμφότερες τις επισημάνσεις του, εάν «κάποιος δεν κάνει κάτι». Διότι ακριβώς εκεί εντοπίζεται η ειδοποιός διαφορά. «Κάποιος» οφείλει να κάνει «κάτι» και στις δύο περιπτώσεις. Αυτός ο «κάποιος», δε, εντέλλεται να είναι -στις συντεταγμένες πολιτείες- η νομίμως εκλεγμένη κυβέρνηση της χώρας. Οι αρχές του τόπου.

Έτσι, λοιπόν, όσο υπεύθυνη κι αν είναι η παρούσα κυβέρνηση να θέσει την Ελλάδα εκτός κρίσης άλλο τόσο ήταν και ο ίδιος υπεύθυνος, ως ο τότε νόμιμος πρωθυπουργός της χώρας, να αντιμετωπίσει αυτό που χαρακτηρίζει ως το «κοινωνικό φαινόμενο της διαφθοράς».

Αντί ενός ευσταλούς «mea culpa», που θα ανέμενε -ενδεχομένως- κανείς αναφορικά με όσα έγιναν ή δεν έγιναν επί της πρωθυπουργίας του, από μέλη της κυβέρνησής του, ο κ. Σημίτης, ένιψε τας χείρας του, λέγοντας, εμμέσως πλην σαφέστατα: δεν γνώριζα και άρα δεν έχω πολιτική ευθύνη.

Ε, λοιπόν, δεν αρκεί.

Ήταν δουλειά του να γνωρίζει τι έκαναν οι υπουργοί του, ακόμη κι αν δεν τους είχε θέσει υπό «παρακολούθηση» από τις μυστικές υπηρεσίες, όπως διατείνεται, όπως δουλειά της παρούσας κυβέρνησης είναι να γνωρίζει ότι η ακολουθούμενη οικονομική πολιτική είναι δυνατόν να ρίξει τη χώρα στα βράχια, για ακόμη μία φορά. Αυτά έχει το «γκουβέρνο» και γι' αυτό λέγεται και «γκουβέρνο». Επειδή πρέπει να προβλέπει, να ελέγχει και να κατευθύνει καταστάσεις και εντέλει να κυβερνά.

Εάν έχουν κάποια αξία όσα είπε ο φίλτατος κ. Σημίτης προς το «Βήμα», αυτή έγκειται στη -δια στόματός του- μεταφορά της πεποίθησης που τρέφουν οι Ευρωπαίοι εταίροι μας πως η χώρα δεν θα τα καταφέρει να χρηματοδοτηθεί από τις αγορές κατά τρόπο βιώσιμο και ότι ως εκ τούτου, θα οδηγηθεί εκ νέου στις μνημονιακές αγκάλες τους.

Κατά πόσον αυτές οι αγκάλες θα είναι ανοικτές για να την υποδεχθούν, δεν είναι γνωστό. Αυτό που είναι απολύτως σαφές, ωστόσο, είναι ότι η πιθανότητα μίας νέας προσφυγής στον ESM είναι βάσιμη, ενόσω η Ελλάδα αδυνατεί να χρηματοδοτηθεί από τις αγορές με βιώσιμους όρους. Εναπόκειται, δε, στους κυβερνώντες η επίλυση αυτού του ζητήματος, προτού οδηγηθούμε στην ανάγκη διατύπωσης ενός νέου «mea culpa», από τα χείλη τους αυτή τη φορά.

Αρνούμενη την «προληπτική γραμμή στήριξης» και τους μνημονιακούς όρους που τη συνόδευαν και επιλέγοντας την οδό του λεγόμενου κεφαλαιακού «μαξιλαριού», η παρούσα κυβέρνηση ανέλαβε ακέραιη την ευθύνη να αποκαταστήσει το αίσθημα της εμπιστοσύνης του διεθνούς επενδυτικού κοινού προς τη χώρα μας.

Εκ των έως τώρα χειρισμών της -και τούτοι κρίνονται με αποκλειστικό κριτήριο τη σχεδόν καθηλωμένη στο επίπεδο του 4,4% απόδοση των 10ετών ομολόγων-, δεν έχει εμφανιστεί επιτυχής. 

Κατά πόσον θα το κατορθώσει εν μέσω της προεκλογικής χρονιάς που αρχίζει αύριο και των όποιων «περιπετειών» αυτή υπόσχεται για τη χώρα, δεν είναι σαφές. Αυτό που είναι βέβαιο, όμως, είναι πως δεν θα δικαιούται να ισχυρισθεί, όπως ο φίλτατος κ. Σημίτης, ότι «δεν γνώριζε».