Η Μπέερ Σεβά και η άκρη του νήματος

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Με την Τουρκία σταθερά αποκλεισμένη από τις ενεργειακές εξελίξεις στη Νοτιο-Ανατολική Μεσόγειο, η σύμπραξη Ελλάδας, Κύπρου, Ισραήλ για την κατασκευή του αγωγού μεταφοράς φυσικού αερίου East Med, υπό τις δεδηλωμένες «ευλογίες» των ΗΠΑ, προβάλλει ως το επιστέγασμα αυτού του αποκλεισμού.

Ευλόγως, δε, προκαλεί ανησυχία και εκνευρισμό στην εξ Ανατολών γείτονα. Ιδίως υπό το φως της εξυπηρέτησης ενός εδραιωμένου και διακηρυγμένου αμερικανικού στόχου, όπως η μείωση της ευρωπαϊκής εξάρτησης από το ρωσικό φυσικό αέριο, που επιτυγχάνεται διαμέσου της κατασκευής αυτού του αγωγού.

Πέραν της παρουσίας του Αμερικανού πρέσβη στο Ισραήλ Ντέιβιντ Φρίντμαν, αποτύπωση αυτής της στάσης των ΗΠΑ υπήρξε και η τοποθέτηση, δια στόματος του Αμερικανού βοηθού υπουργού Εξωτερικών, Γουές Μίτσελ κατά την συνέντευξή του στην «Καθημερινή», πως η άποψη της Τουρκίας για την ΑΟΖ της Κύπρου αποτελεί «μειοψηφία του ενός».

Δίχως, άλλο, η αποφασιστικότητα του μηνύματος που είχε απευθύνει στη γείτονα μία ημέρα νωρίτερα, ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ Ευαγγ. Αποστολάκης, υπό το φως των όποιων πληροφοριών ή εκτιμήσεων είχε τυχόν στη διάθεσή του αναφορικά με τις κινήσεις της Τουρκίας, οφείλει, σαφώς, να προσμετρηθεί.

Όμως, η ένταση και ο όγκος των χθεσινών παραβιάσεων και υπερπτήσεων στο Αιγαίο εκ μέρους της Άγκυρας, την ίδια ημέρα που πραγματοποιούνταν στην Μπέερ Σεβά, η τριμερής μεταξύ Ελλάδος, Κύπρου και Ισραήλ αντικατοπτρίζει κυρίως τις ανησυχίες της στο ενεργειακό πεδίο.

Παρά ταύτα, η σύγκληση του Εθνικού Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής, σήμερα το πρωί,  εκτάκτως και μετά από δίμηνη περίοδο αδράνειας αυτού του οργάνου, αποτυπώνει και την ετοιμότητα στην οποία επιθυμεί να βρίσκεται η Αθήνα.

Προϋπόθεση εξασφάλισης αυτής της ετοιμότητας, δε, είναι και η δυνατότητα εξεύρεσης της απαραίτητης πολιτικής συναίνεσης, η οποία εξέλειπε κατά την τελευταία συνεδρίαση του Συμβουλίου, τον Σεπτέμβριο. 

Υπό το φως αυτών των εξελίξεων, το μήνυμα του προέδρου της Κύπρου Ν. Αναστασιάδη, μετά τις εργασίες της τριμερούς Συνόδου, πως «οι συνεργασίες των κρατών της περιοχής δεν στρέφονται εναντίον κανενός», με προφανή αποδέκτη την Άγκυρα, αποκτά ιδιαίτερη σημασία. Όπως πρόσθεσε: «Συνεπώς καλούμε την όποια χώρα συμμερίζεται το όραμά μας για ειρήνη και σταθερότητα στην περιοχή και σέβεται τις αρχές του ΟΗΕ, να μετάσχει σε αυτούς τους μηχανισμούς οικοδόμησης ασφάλειας και συνεργασίας, με στόχο την επίτευξη ειρήνης και σταθερότητας στην περιοχή».

Κατά πόσον η πρόσκληση αυτή θα ευοδωθεί από τουρκικής πλευράς δεν είναι σαφές.

Αυτό που είναι απολύτως σαφές, όμως, είναι ότι οι εξελίξεις στο ενεργειακό πεδίο είναι δυνατόν να αποτελέσουν εφαλτήριο μίας νέας τροπής, στην οποία θα μπορούσε να εισέλθει το κυπριακό ζήτημα.

Στην κυπριακή ΑΟΖ οι έρευνες υδρογονανθράκων βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη,  ενώ υπάρχει πλέον και συμφωνία της Κύπρου με την Ελλάδα και το Ισραήλ για τη μεταφορά φυσικού αερίου προς την αγορά της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Αντίθετα, παρά τις προμήθειες πλοίων με αντικείμενο τις γεωτρήσεις, η Τουρκία εμφανίζεται να μην μπορεί να παρακολουθήσει τις εξελίξεις, ακόμη και με την επίκληση της προάσπισης των συμφερόντων του ψευδοκράτους της «Β. Κύπρου» ενώ «απαντά» με τον πλέον γνώριμό της τρόπο, την προκλητικότητα πάνω από το Αιγαίο.

Πρόκειται για μία εικόνα ρευστή, με τον χρόνο να κυλά -για πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες- υπέρ των ελληνικών συμφερόντων και άρα απαιτεί αυξημένη εγρήγορση, αποφασιστικότητα αλλά και… ψυχραιμία.