Ό,τι χειρότερο!

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Πήγαν, αντιπαρατέθηκαν και έφυγαν -ικανοποιημένοι, δίχως άλλο- ο καθένας με τις επιδόσεις του και με τα «πλήγματα» που εκτιμούν ότι κατάφεραν στον «αντίπαλό» τους.

Όμως, η «συζήτηση» που είχαν χθες στη Βουλή ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κυριάκος Μητσοτάκης ήταν βαθιά προβληματική.

Όχι τόσο εξαιτίας του σαφώς προεκλογικού της χαρακτήρα ή του έντονου της μεταξύ τους αντιπαράθεσης, στο οποίο μας έχουν συνηθίσει εξάλλου, όσο -κυριότερα- επειδή κατέδειξε για ακόμη μία φορά την προθυμία του πολιτικού προσωπικού της χώρας μας να ασχοληθεί με τις εντυπώσεις παρά με την ουσία αλλά και να τιμήσει τις πελατειακές του παραδόσεις.

Μίλησαν για τα πάντα οι δύο πολιτικοί άνδρες, με «αιχμή του δόρατος» βεβαίως την υπόθεση των Σκοπίων και την «αποκατάσταση» των αδικηθέντων σε μνημονιακούς χρόνους, όμως, για το «ψητό» ουδέν.

Συναγωνίζονταν χθες, από του βήματος της Βουλής, ποιος θα εμφανιστεί πιο πρόθυμος να ακυρώσει το μέτρο της μείωσης των συντάξεων, δίχως να αναρωτηθούν -έστω προς στιγμή- ως προς τη σκοπιμότητα αντιστροφής αυτού του τμήματος της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης.

Εάν, δηλαδή, θα ήταν σκόπιμο να μη μειωθούν οι συντάξεις και άρα να μην επιβαρυνθεί ο προϋπολογισμός με επιπρόσθετο βάρος και εάν θα διευκολυνόταν έτσι, φερειπείν, μία μείωση των φορολογικών συντελεστών για φυσικά πρόσωπα ή επιχειρήσεις.

Θεώρησαν ως δεδομένο το «θεάρεστο» της ακύρωσης αυτής της μείωσης των συντάξεων, δίχως να ακουστεί ούτε μία φορά από τα χείλη τους το ενδεχόμενο να περιέλθει σε νέα προβλήματα το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας, υπό το φως του δημογραφικού ζητήματος αλλά και της ισχνής ανάπτυξης που ακόμη παρουσιάζει ο τόπος.

Προς τι οι ισχυρισμοί του υπουργείου Εργασίας περί «πλεονάσματος» στον ΕΦΚΑ, υπό το φως αυτών των δύο προβλημάτων αλλά και του υπέρμετρου φορτίου που κουβαλά ο προϋπολογισμός για την εξυπηρέτηση της ασφαλιστικής δαπάνης;

Αναρωτήθηκαν οι δύο «μονομάχοι» κατά πόσον θα καταστεί περισσότερο βιώσιμο το ασφαλιστικό μας σύστημα, εάν δεν περικοπούν οι συντάξεις ή το πρωτεύον της υπόθεσης ήταν ποιος θα εμφανιστεί περισσότερο «φιλολαϊκός» ενόψει των επικείμενων εκλογικών αναμετρήσεων του 2019; 

Όσο προφανής, όμως, είναι η απάντηση σε αυτό το ερώτημα, άλλο τόσο σαφές είναι πως «το ξήλωμα του πουλόβερ» των μεταρρυθμίσεων καλά κρατεί και -κατά πάσα βεβαιότητα- θα πάρει ακόμη σοβαρότερες διαστάσεις όσο πυκνώνει ο προεκλογικός χρόνος. 

Είναι απαραίτητο, άραγε, να θυμίσουμε ότι η χώρα παραμένει ακόμη εκτός αγορών; Εξέλιξη η οποία συνδέεται ευθέως με το επίπεδο της αξιοπιστίας που «χαίρει» μεταξύ των μελών του διεθνούς επενδυτικού κοινού;

Ακριβώς του ίδιου κοινού πού τόσο άοκνα επιχειρεί να πείσει ο φίλτατος κ. Ευκλ. Τσακαλώτος, με τα ταξίδια του στην αλλοδαπή, ότι «αξίζει τον κόπο» να επενδύσει στην Ελλάδα και στα χρεόγραφα που αυτή επιθυμεί να εκδώσει.

Την ίδια ώρα που η Ευρώπη βρίσκεται «αλλού», καθώς το πολιτικό της προσωπικό είτε είναι σε διαδικασία «αλλαγής φρουράς» -στερώντας έτσι τη χώρα μας από φίλα διακείμενους συνομιλητές- είτε αναλώνεται με την αντιμετώπιση όσων συμβαίνουν στην Ιταλία και τη Γαλλία ή του κύματος  εθνολαϊκισμού που αναμένεται να σαρώσει κατά τις επερχόμενες ευρωεκλογές, το πολιτικό μας προσωπικό επιστρέφει «στα ίδια και τα ίδια».

Στις πελατειακές του παραδόσεις και όχι στην προσπάθεια ανασυγκρότησης και ανάκαμψης του τόπου,  ασχέτως των επιπτώσεων που μπορεί να έχει τελικά αυτή του η τακτική.

Υπό τις περιστάσεις, όμως, πρόκειται για ό,τι χειρότερο.