Η γάτα με το ποντίκι

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Με αμφότερες τις πλευρές να εμφανίζουν σημάδια υπαναχώρησης αλλά ταυτόχρονα να εμμένουν στις βασικές τους θέσεις, η αντιπαράθεση Ρώμης - Βρυξελλών για τον ιταλικό προϋπολογισμό προσομοιάζει επικίνδυνα με αψιμαχία γάτας και ποντικού.

Η μεν Κομισιόν συνεχίζει να κραδαίνει την σπάθη της επιβολής κυρώσεων, αλλά εμφανίζεται και συμφιλιωτική, λέγοντας ότι η επίσημη έναρξη των πειθαρχικών διαδικασιών μπορεί να παραταθεί έως τον Φεβρουάριο, η δε Ρώμη μιλά για μικρή υπαναχώρηση ορισμένων «δεκαδικών» στο έλλειμμα του αρχικού της προϋπολογισμού.

Αν και δεν είναι σαφής η κατανομή των ρόλων, η κατάληξη αυτού του παιχνιδιού μπορεί να αποδειχθεί αιματηρή για ολόκληρη την ευρωζώνη.

Όταν ο προϋπολογισμός της τρίτης μεγαλύτερης οικονομίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης επιστρέφεται προς διόρθωση -για πρώτη φορά στην ιστορία της ΕΕ- και η Ιταλία στέκει αντιμέτωπη με το ενδεχόμενο επιβολής κυρώσεων που μπορεί να ανέλθουν με τη μορφή προστίμου -επίσης ιταλική «πρωτιά»- έως και το 0,2% του ΑΕΠ της, τα πράγματα έχουν ήδη αρχίσει να γίνονται σοβαρά.

Όχι μόνο για την ίδια την Ιταλία, η οποία είδε τις αποδόσεις των ομολόγων της να κινούνται ευθέως ανοδικά όσο εντεινόταν η κόντρα της με την Κομισιόν, όσο κυριότερα για κράτη-μέλη της ευρωζώνης που ακόμη παραμένουν ευάλωτα στις αναταράξεις των αγορών, όπως η Ελλάδα.

Υπό αυτό το πρίσμα, όποιοι κι αν ήταν οι λόγοι για τη διάθεση υπαναχώρησης που επέδειξαν οι φίλτατοι Ιταλοί από τις έως τώρα αμετακίνητες θέσεις τους περί ελλείμματος 2,4% στον προϋπολογισμό του 2019 -και εδώ τα σενάρια είναι πολλά-, η εξέλιξη αυτής της κρίσης αφορά τόσο το μέλλον της νομισματικής ένωσης όσο και εμάς, άμεσα.

Αυτό το παιχνίδι επιβολής, δε, στο οποίο ουδέν έχει ακόμη κριθεί, έχει και σαφώς ευρύτερες προεκτάσεις.

Αποτυπώνοντας, κατά τρόπο έμπρακτο, την ευρύτερη αντιπαράθεση μεταξύ των ανερχόμενων εθνολαϊκιστικών δυνάμεων στην Ευρώπη και  της καθεστηκυίας ευρωπαϊκής πολιτικής τάξης, όπως αυτή εκπροσωπείται -αυτή τη φορά- από την Κομισιόν, η έκβαση της κόντρας Ρώμης-Βρυξελλών θα σηματοδοτήσει, ευλόγως, και εκείνην ενός αγώνα που διεξάγεται σε ολόκληρη την Ευρώπη και θα κριθεί, σε πρώτη φάση, στις ευρωεκλογές.

Εάν οι Βρυξέλλες εμφανιστούν υπέρ το δέον ανεκτικές έναντι της Ρώμης, δεν διακυβεύεται μόνον η τήρηση του Συμφώνου Σταθερότητας, γεγονός που εξηγεί σε μεγάλο βαθμό και την ευρεία στήριξη των λοιπών κρατών-μελών, την οποία εμφανίζεται να εξασφάλισε η Κομισιόν αναφορικά με την έναρξη της διαδικασίας επιβολής κυρώσεων κατά της Ιταλίας.

Εάν, δε, οι φίλτατοι Ματέο Σαλβίνι και Λουίτζι ντι Μάιο, αντιπρόεδροι της ιταλικής κυβέρνησης, κάνουν όντως μία «kolotoumba αλά ιταλικά», τότε το πλήγμα θα είναι σαφές και για τους συνοδοιπόρους της σε ολόκληρη τη Γηραιά Ήπειρο.

Το σημείο εκκίνησης στην αντιπαράθεση αυτή, ωστόσο, έχει ήδη οριστεί.

«Συνολικά, η Επιτροπή εκτιμά πως δεν υπάρχει συμμόρφωση όσον αφορά το κριτήριο του χρέους», σημειώνεται σε έγγραφο που δημοσίευσε χθες το Reuters. «Ως εκ τούτου, απαιτείται μια διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος με βάση το χρέος» επισημαίνεται.

Έως χθες, ελέω της διαλλακτικότητας που διεφάνη στη Ρώμη αλλά και των κινήσεων εκτόνωσης που φάνηκαν διατεθειμένες να κάνουν οι Βρυξέλλες, οι αποδόσεις των ιταλικών ομολόγων (καθώς και των ελληνικών) ακολουθούσαν καθοδική πορεία ενώ σε ανοδική τροχιά βρέθηκε η εκεί χρηματιστηριακή αγορά.

Από τις αγορές, όμως -παρά τις περί του αντιθέτου εκτιμήσεις του φίλτατου Ρέγκλινγκ, ο οποίος επιθυμεί να «διασκεδάσει τις εντυπώσεις», λέγοντας ότι η Ιταλία δεν είναι Ελλάδα- θα κριθεί τελικά η έκβαση αυτού του αγώνα.

Όπως και εκείνου που διεξάγει, αντιστοίχως, η χώρα μας... αν και αυτό είναι μια άλλη συζήτηση.