Κατώτεροι των περιστάσεων

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Μην αυταπατάστε φίλτατοι και μην τρέφετε φρούδες ελπίδες για την επόμενη ημέρα.

Ουδεμία ελπίδα υπάρχει για τον τόπο μας, ενόσω το πολιτικό του προσωπικό είναι πρόθυμο να χαϊδέψει τα αυτιά εξίσου πρόθυμων ψηφοφόρων, στον ανηλεή αγώνα του για την εξουσία.

Τον χορό άνοιξε η κυβέρνηση, προωθώντας τη μη εφαρμογή των θεσμοθετημένων από την ίδια μειώσεων στις συντάξεις και εξαγγέλλοντας αθρόες προσλήψεις στο δημόσιο, στον απόηχο της «συμφωνίας προθέσεων» με την Εκκλησία.

Ακολούθησε ακριβώς στο ίδιο μοτίβο η αξιωματική αντιπολίτευση, υπερθεματίζοντας στο ζήτημα των συντάξεων, με την πρόθεσή της να καταργήσει ολοσχερώς τον νόμο Κατρούγκαλου αλλά και με τη στάση της στο ζήτημα των Σκοπίων, το οποίο όφειλε να έχει λυθεί εδώ και χρόνια, ενώ το πάλαι ποτέ ένδοξο ΠΑΣΟΚ χθες... το τερμάτισε.

Η πρόταση νόμου 40 άρθρων που κατέθεσε το ΚΙΝΑΛ/Δημοκρατική Συμπαράταξη, υπό τον τίτλο «Πρώτη δέσμη μέτρων οικονομικής ανάκαμψης και κοινωνικής δικαιοσύνης»,κυριολεκτικά πετάει από το παράθυρο οποιαδήποτε προσπάθεια δημοσιονομικής ευταξίας και μαζί της σειρά δεσμεύσεων της χώρας μας έναντι των εταίρων και δανειστών της ενώ χαρακτηρίζεται από πελατειακές ρυθμίσεις προς αγρότες και άλλες κοινωνικές ομάδες.

Σαρωτικές φορολογικές μειώσεις και απαλλαγές, ρυθμίσεις και μέτρα αποκατάστασης «αδικιών» καθώς και σειρά άλλων «παροχών», που θα χρηματοδοτηθούν από τον περίφημο «δημοσιονομικό χώρο» των μέτρων που έχει ήδη λάβει η κυβέρνηση (μολονότι πολλά από αυτά καταργούνται με τη συγκεκριμένη πρόταση νόμου) καθώς και από τη μη τήρηση της συμφωνίας με τους δανειστές για τα πρωτογενή πλεονάσματα αλλά και από την είσπραξη... ληξιπρόθεσμων οφειλών.

Σύμφωνα με την ίδια πρόταση, δε, «δημοσιονομικός χώρος» θα υπάρξει και από την αύξηση του ΑΕΠ (διάβαζε, ανάπτυξη), που θα φέρει η συγκεκριμένη πρόταση νόμου.

Πρόκειται, κυριολεκτικά, περί μνημείου παροχολογίας, με στόχο την άγρα ψήφων.

Γιατί, όμως, να περιμένουμε κάτι καλύτερο από μία αντιπολίτευση η οποία κατέθετε, μεσούσης της διαπραγμάτευσης για το χρέος, τροπολογία (ΝΔ) και πρόταση νόμου (ΠΑΣΟΚ) για τη μη μείωση των συντάξεων από 01.01.19, αθετώντας έτσι δεσμεύσεις προς εταίρους και δανειστές;

Γιατί να περιμένουμε κάτι καλύτερο από μία κυβέρνηση η οποία έχει αναγάγει σε κύριο (προεκλογικό) στόχο της τη μη υλοποίηση μέτρων που η ίδια θεσμοθέτησε, όπως η μείωση των συντάξεων;

Με τη σωρεία δικαστικών αποφάσεων για τη διεκδίκηση «αναδρομικών» σε μισθούς και συντάξεις να απειλεί ήδη τη δημοσιονομική ισορροπία, η τροπή που λαμβάνει η παροχολογία στη χώρα μας ενόψει των επικείμενων εκλογών οδηγεί μόνον σε ένα συμπέρασμα: είναι κατώτεροι των περιστάσεων.

Ούτε κλίμα συναίνεσης και άρα πολιτικής σταθερότητας μπορεί να διαμορφώσει το πολιτικό προσωπικό της χώρας μας, ούτε να εμπεδώσει κλίμα εμπιστοσύνης προς την οικονομία.

Εάν αναζητούμε λόγους για τους οποίους οι αποδόσεις του ελληνικού δεκαετούς ομολόγου παραμένουν σταθερά πάνω από το επίπεδο του 4%, ας μην τους αναζητήσουμε ούτε στη γειτονική Ιταλία, ούτε στον λοιπό διεθνή περίγυρο. Οικονομίες αντίστοιχες της δικής μας, στην «ευρωπεριφέρεια», άλλωστε, απολαμβάνουν πολύ χαμηλότερα επιτόκια.

Ας τους ψάξουμε στην ποιότητα του πολιτικού μας προσωπικού καθώς και στην αβεβαιότητα που συνδέεται με τον πολιτικό κύκλο, ο οποίος σύντομα ανοίγει στον τόπο μας.

Βγήκαμε εκτός αγορών διότι δεν μας πίστευαν και παραμένουμε εκτός αγορών για ακριβώς τον ίδιο λόγο. Είμαστε πρόθυμοι να ξηλώσουμε το πουλόβερ με την πρώτη ευκαιρία και πλέον δεν μπαίνουμε καν στον κόπο να... το κάνουμε με «τρόπο».