Κυνήγι χωρίς έλεος

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Εάν θέλετε να δείτε προς «τα πού τραβάει η βάρκα» στην Ελλάδα, την απάντηση θα σας δώσουν δύο τινά: Θεμελιώδη και «όνομα». Με άλλα λόγια, επιχειρηματική «υγεία» και «μπράντα».

Πρόκειται για τα στοιχεία εκείνα -όπως «διδάσκει» από πολλών ετών ο «γκουρού» των επενδύσεων Ουόρεν Μπάφετ- τα οποία αναζητεί οποιοσδήποτε σοβαρός επενδυτής, ούτως ώστε να τοποθετηθεί με σχετική ασφάλεια και για εύρος χρόνου, στην προσπάθειά του να δρέψει οφέλη.

Στην Ελλάδα δεν διαθέτουμε ούτε το ένα, ούτε το άλλο.

Για το μεν πρώτο, τα θεμελιώδη, ας μην μακρηγορήσουμε, υπό το φως τόσο της οικονομικής πραγματικότητας που βιώνει ο καθένας από εμάς, όσο και του μπαράζ εκθέσεων που είδαν εσχάτως το φως της δημοσιότητας, εκ μέρους της Παγκόσμιας Τράπεζας (εκθέσεις ανταγωνιστικότητας και Doing Business, με τη χώρα μας να κατακτά ολοένα και χαμηλότερο επίπεδο κατάταξης), της EBRD που μας καλεί να εφαρμόσουμε τα «συμπεφωνηθέντα», αλλά και σωρείας τραπεζών, όπως η Alpha Bank, η Citi και η BNP Paribas, που προβλέπουν «φρένο» στην ανάπτυξη.

Όσο για το δεύτερο, σχεδόν φθάσαμε στην πηγή αλλά αντί να πιούμε νερό… κλωτσήσαμε τον κουβά, την καρδάρα και ό,τι άλλο βρήκαμε πρόχειρο.

Εάν υπήρχε ένα ελληνικό επιχειρηματικό όνομα με πραγματικά διεθνείς διαστάσεις, αυτό δεν ήταν άλλο από τη Folli Follie. Η ζημία που υπέστη το επιχειρηματικό όνομα της χώρας μας ως αποτέλεσμα του σκανδάλου της Folli Follie είναι ανυπολόγιστη και θα μας συνοδεύει για πολλά χρόνια.

Υπό το φως αυτό, τα βαρύτατα πρόστιμα που εξήγγειλε η Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων, έως και ενός εκατ. ευρώ σε περιπτώσεις παραβίασης της νομοθεσίας περί «ξεπλύματος μαύρου χρήματος», δεν αποτελούν μόνο μία καλή αρχή αλλά όφειλαν να έχουν θεσμοθετηθεί εδώ και χρόνια.

Ούτως ή άλλως, ακόμη και στο πολιτικό πεδίο, οι διώξεις που τελεσφόρησαν -με καταδικαστικό αποτέλεσμα- διενεργήθηκαν στη βάση κατηγοριών περί «ξεπλύματος μαύρου χρήματος».

Μόνο στον βαθμό που υπάρξει πολιτική μηδενικής ανοχής έναντι φαινομένων αυτού του είδους μπορούμε να ελπίζουμε στην επικράτηση συνθηκών διαφάνειας, είτε στον οικονομικό βίο, είτε στον πολιτικό, είτε ευρύτερα.

Ανεξάρτητα από οποιαδήποτε άλλη μεταρρύθμιση, κύριος στόχος οφείλει να είναι η εμπέδωση της πεποίθησης, εγχωρίως αλλά και διεθνώς, ότι η Ελλάδα προσφέρει συνθήκες επιχειρηματικής διαφάνειας.

Αυτές οι συνθήκες αποτελούν ένα στοιχειώδες ελάχιστο που οφείλει να προσφέρει μία χώρα, εάν επιθυμεί «να πάει μπροστά» μέσω της προσέλκυσης επενδύσεων.

Το τι ακριβώς «προσφέρουμε» σήμερα, μέσω των συνθηκών αδιαφάνειας οι οποίες κυριαρχούν στον τόπο μας, είναι, εν πολλοίς, γνωστό.

Πελατειακές σχέσεις, κίνητρα προς φοροδιαφυγή, χαμηλή αποτελεσματικότητα ελέγχων εκ μέρους της πολιτείας, τερατώδης γραφειοκρατία και τόσα άλλα που καθημερινά βιώνουμε, αποτελούν πόλο απώθησης, αντί έλξης, των επενδύσεων.

Έναντι αυτών των φαινομένων, η «ζυγαριά» οφείλει επιτέλους να γείρει από την «άλλη πλευρά», ακόμη και με την υιοθέτηση εξοντωτικών προστίμων, όπως αυτά που ανέρχονται στο ποσό του ενός εκατ. ευρώ.

Για την ακρίβεια, σε περιπτώσεις όπου διαπιστωμένα τα παράνομα οφέλη είναι υψηλότερα, θα όφειλαν να υφίστανται -κατ’ αναλογία- και ακόμη υψηλότερες κυρώσεις…

Μόνον εάν το «παιχνίδι» αποκτήσει απαγορευτικούς όρους για όσους εμπλέκονται σε αυτό, μπορούμε να ελπίζουμε στην εξάλειψή του…

Διότι, δυστυχώς, το «όνομα» θα μας συνοδεύει για πολλά χρόνια ακόμη…