Πυροβολώντας τα πόδια μας

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Πριν αρχίσουμε την ωραία και μεγάλη συζήτηση για το «ιερό δικαίωμα» στην απεργία -εν προκειμένω των ναυτεργατών- και για τους «αιμοδιψείς» ακτοπλόους, μήπως θα ήταν περισσότερο χρήσιμο να κοιταχτούμε στον «καθρέφτη»;

Θα βλέπαμε, τότε, ότι η μόνη βιομηχανία η οποία όχι μόνον εμφανίζει σημάδια επιτυχίας σε αυτόν τον τόπο αλλά κυριολεκτικά τον θρέφει, είναι η τουριστική.

Αν βάζαμε, δε, αυτή τη διαπίστωση πλάι πλάι με τα στοιχεία περί ημερήσιας επιβατικής κίνησης στην ακτοπλοΐα, που κάνουν λόγο για τη διακίνηση 150.000 επιβατών -ημεδαπών ή αλλοδαπών- ημερησίως κατά την περίοδο του Σεπτεμβρίου (ΣΕΕΝ), τότε ίσως να φτάναμε στο συμπέρασμα ότι με μία -ενδεχομένως πολυήμερη- απεργία στην ακτοπλοΐα κατά την τρέχουσα περίοδο, κυριολεκτικά πυροβολούμε τα πόδια μας.

Προφανώς οι φίλτατοι ναυτεργάτες, εκπροσωπούμενοι από τους «ισόβιους» συνδικαλιστές τους, έχουν δικαίωμα στην απεργία, όπως κάθε άλλος εργαζόμενος σε αυτόν τον δύσμοιρο τόπο. Πρέπει, όμως, να μας το θυμίζουν κατά τρόπο τόσο εκβιαστικό, προχωρώντας σε κινητοποιήσεις όταν η τουριστική περίοδος είναι ακόμη σε πλήρη εξέλιξη;

«Τώρα που τους πονάει», ίσως, είναι η απάντηση των πλέον μαχητικών εκ των συνδικαλιστικών εκπροσώπων τους, αναφερόμενοι στους ακτοπλόους.

Σύμφωνοι. Πονάει, όμως, και πολλούς άλλους.

Πονάει τους νησιώτες, πονάει όσους δεν έχουν παιδιά και είπαν να εκμεταλλευτούν τα χαμηλότερα τιμολόγια στέγασης του Σεπτεμβρίου για να κάνουν λίγες ημέρες διακοπών, πονάει όσους ασχολούνται με τη σίτιση ή τη στέγαση, πονάει τους εμπόρους και εντέλει πονάει την κυριότερη πηγή παραγωγής εσόδων για τον πολύπαθο τόπο μας: τον τουρισμό και άρα πονάει τη χώρα.

Πόσοι θα μας προτιμήσουν ξανά, άραγε, για λίγες ημέρες διακοπών στα νησιά, από όσους ξένους παραμένουν σήμερα εγκλωβισμένοι στα λιμάνια; Αυτοί πώς θα αποζημιωθούν για την ταλαιπωρία που υφίστανται και τις χαμένες διακοπές τους;

Αποτελεί, δε, προσβολή στην ύβρη η χθεσινή ανακοίνωση της Πανελλήνιας Ένωσης Ναυτών Εμπορικού Ναυτικού ΠΕΝΕΝ, η οποία και ζητά «….ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς, που όχι μόνο παραμένουν καθηλωμένοι όλη τη μνημονιακή περίοδο, αλλά έχουν διολισθήσει σε δραματικά χαμηλά επίπεδα λόγω των μειώσεων και των περικοπών τόσο από τις ναυτιλιακές εταιρίες όσο και από τα φοροληστρικά μέτρα όλων ως τώρα των κυβερνήσεων».

Σύντροφοι, μήπως δεν τα έχουμε δει καλά τα πράγματα;

Για τα «φοροληστρικά μέτρα», όπως δικαίως τα λέτε, φταίνε οι ακτοπλόοι; Δεν τα επωμίζονται και αυτοί όπως κάθε άλλος σε αυτόν τον τόπο;

Για μία ιστορία που λέγεται κρίση και εσωτερική υποτίμηση σε κάθε περιουσιακό στοιχείο και βεβαίως σε μισθούς και συντάξεις στη διάρκεια των τελευταίων ετών, έχετε ακούσει κάτι ή μήπως όχι και νομίζετε ότι ο κλάδος σας είναι ο μόνος που υπέστη μειώσεις;

Έχετε ακούσει κανέναν άλλο να διεκδικεί αυξήσεις 5% ή θεωρείτε όχι είστε οι μόνοι που μοχθείτε στην εργασία;

Η «μάχη» εργοδοσίας - εργαζομένων για την αποζημίωση της απασχόλησης είναι αέναη και θα είναι ενόσω -ευτυχώς- οι οικονομικές συνθήκες παραμένουν «ελεύθερες» σε αυτόν τον τόπο.

Μπορεί, όμως, να διεξάγεται με νηφαλιότητα και με επίγνωση των εκάστοτε συνθηκών.

Σήμερα, εξαιτίας της συνεχιζόμενης απεργίας των ναυτεργατών, εκατοντάδες χιλιάδες ταξιδιώτες αδυνατούν να μεταβούν στον προορισμό τους από θαλάσσης. Ακόμη κι αν η απεργία τερματiz;oταν άμεσα, θα απαιτούνταν πολλές ημέρες για την ομαλοποίηση της ακτοπλοϊκής συγκοινωνίας.

Είναι ανάγκη να το δούμε όλο αυτό να κορυφώνεται;