Χαμένος χρόνος

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Ακόμη κι αν η παρούσα κυβέρνηση εξαντλήσει τη συνταγματική θητεία της, θα μετρήσει ζωή ενός δωδεκαμήνου ή και ακόμη μικρότερη, εάν οι επόμενες εθνικές κάλπες στηθούν τον προσεχή Μάιο, από κοινού με τις αυτοδιοικητικές εκλογές και τις ευρωεκλογές.

Σαφώς βραχύτερος θα είναι ο βίος της, δε, σε περίπτωση που οδεύσει νωρίτερα στη Βουλή η υπόθεση των Σκοπίων, εάν ο κυβερνητικός εταίρος, ΑΝΕΛ, παραμείνει πιστός στις έως τώρα τοποθετήσεις του.

Κατά τη διάρκεια αυτού του διαστήματος, η χώρα θα διανύσει μία περίοδο ιδιαίτερης πολιτικής έντασης, σαφώς προεκλογικού χαρακτήρα, κατά την οποία ο μεν ΣΥΡΙΖΑ θα επιχειρήσει να περιορίσει τις απώλειες που καταγράφει στην προτίμηση του εκλογικού σώματος, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, η δε Νέα Δημοκρατία θα προσπαθήσει να κερδίσει το στοίχημα της αυτοδυναμίας, κάτι που μέχρι στιγμής θεωρείται αμφίβολο.

Όποια κι αν είναι η έκβαση αυτών των στοιχημάτων, η χώρα θα διανύσει χαμένο χρόνο και ακόμη χειρότερα θα βρεθεί ενδεχομένως τότε -κατά τη μάλλον ακραία περίπτωση αδυναμίας σχηματισμού κυβέρνησης- με όσα της επιφυλάσσει η επόμενη κάλπη, που θα στηθεί με το σύστημα της απλής αναλογικής.

Θα έχει αναλώσει, δε, περίπου το ήμισυ του πολύτιμου διαστήματος που της προσφέρει το περίφημο χρηματοδοτικό «μαξιλάρι», με το οποίο την προίκισαν οι εταίροι και δανειστές της, έως ότου ανακτήσει πλήρως την πρόσβασή της στις διεθνείς αγορές.

Σε μία περίοδο κατά την οποία προέχει, όπως μας θύμισε χθες και ο φίλτατος κ. Γ. Βάιντμαν, η ανάκτηση της εμπιστοσύνης του διεθνούς επενδυτικού κοινού, η χώρα θα αναλώνεται σε προσπάθειες προεκλογικού χαρακτήρα, με την παροχολογία να βρίσκεται στο επίκεντρο.

Πρόκειται, δε, για μία προσπάθεια η οποία -κατά πάσα βεβαιότητα- θα συνοδευτεί και από μία -κατ’ ελπίδα βραχεία- περίοδο δυστοκίας σε σειρά υπουργείων, μέχρις ότου τα νέα στελέχη της κυβέρνησης αναλάβουν πλήρως τα ηνία που τους ανατέθηκαν και προχωρήσουν το όποιο κυβερνητικό έργο.

Πρόκειται για μία συνταγή ασφαλούς αποτυχίας, το κύριο συστατικό της οποίας είναι η προσπάθεια του κυβερνώντος συνασπισμού να αδράξει τα όποια οφέλη -του επιτρέψουν οι εταίροι και δανειστές μας- από τη διαχείριση των πόρων του υπερπλεονάσματος, χάριν εκλογικών σκοπιμοτήτων.

Με άλλα λόγια, την ίδια ώρα που το μείζον αφορά πώς θα ορθοποδήσει η χώρα μας και πώς θα τεθεί σε εφαρμογή ένα αποτελεσματικό σχέδιο οικονομικής ανασυγκρότησης, με τη συνέχιση της μεταρρυθμιστικής προσπάθειας, εμείς θα οδεύουμε προς την επόμενη κάλπη εν μέσω αφορισμών και -πιθανώς υπέρμετρων- παροχών.

Ε, λοιπόν, φίλτατοι, όλο τούτο δεν αρκεί. 

Δεν αρκεί στη μάχη κατά της -ακόμη τερατώδους- ανεργίας, δεν αρκεί για την επιτάχυνση της ανάπτυξης και βεβαίως δεν αρκεί ως τρόπος εξασφάλισης της εμπιστοσύνης όσων προσδοκούμε να προστρέξουν ξανά στην ελληνική οικονομία, επενδύοντας είτε στα ομόλογα που εκδίδει, είτε για τη δημιουργία θέσεων εργασίας.

Απολύτως απαραίτητη προϋπόθεση για να ορθοποδήσει η οποιαδήποτε οικονομία -και πολύ περισσότερο η δική μας, μετά τη δεκαετή κρίση στην οποία βρέθηκε- είναι η ύπαρξη σταθερότητας και συνθηκών πρόσφορων για την ανάπτυξη της  επιχειρηματικότητας.

Αυτές οι συνθήκες, κατά την εκτίμηση της στήλης, είναι αμφίβολο ότι μπορούν να εδραιωθούν κατά το επόμενο διάστημα και εντέλει έως ότου στηθεί μια κάλπη, η οποία θα αναδείξει ισχυρή κυβερνητική πλειοψηφία.

Εάν οι δύο κυριότερες πολιτικές δυνάμεις του τόπου αδυνατούν να βρουν οδό συνεννόησης για τη διαμόρφωση ενός εθνικού σχεδίου για την ανάταξη της χώρας, ας οδεύσουν -τουλάχιστον- σε μία πρόωρη εθνική κάλπη, ώστε την απάντηση να τη δώσει το εκλογικό σώμα.