Εκπαιδεύοντας τις αγορές

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Αν και είναι βέβαιον ότι το απανταχού επενδυτικό κοινό διαθέτει κάθε απαραίτητη ικανότητα ώστε να «μορφωθεί» ως προς τις ακριβείς οικονομικές και χρηματοοικονομικές συνθήκες υπό τις οποίες βρίσκεται σήμερα η Ελλάδα, ο κ. Ευκλ. Τσακαλώτος πράττει άριστα που σπεύδει να το ενημερώσει αυτοπροσώπως, στις ΗΠΑ, όπου θα βρίσκεται αυτές τις ημέρες.

Όχι μόνο διότι έτσι οι όποιοι δυνητικοί επενδυτές «θα τα μάθουν από πρώτο χέρι» -και μάλιστα στη μητρική τους γλώσσα- αλλά κυριότερα, επειδή ο κ. Τσακαλώτος κομίζει το σωστό μήνυμα.

Ένα μήνυμα, το οποίο έχει ως κεντρικό αφήγημά του το γεγονός ότι η χώρα μας διαθέτει, περίπου, «ανοσία» έναντι ενδεχόμενης χρεοκοπίας για την επόμενη δεκαπενταετία ή ακριβέστερα έως το 2032, οπότε εκπνέει η περίοδος χάριτος που έλαβε από τους Ευρωπαίους εταίρους και δανειστές της για τα δάνεια του EFSF, ύψους σχεδόν 100 δισ. ευρώ.

Το τι ακριβώς μέλλει να συμβεί τότε είναι μία άλλη ιστορία, αλλά αυτό, όπως ορθά υπαινίχθη και ο υπουργός Οικονομικών σε πρόσφατη συνέντευξή του, δεν ενδιαφέρει τον αγοραστή ενός δεκαετούς ομολόγου.

Αυτός γνωρίζει ότι θα πάρει τα λεφτά του και τους συμπεφωνημένους τόκους, στην ωρίμανση των τίτλων του. Τα υπόλοιπα, για τον συγκεκριμένο επενδυτή, είναι ίσως μηδενικής αξίας. Για όλους εμάς, ωστόσο, είναι μεγίστης.

Τους λόγους μπήκε στον κόπο να τους εξηγήσει ο ίδιος ο κ. Τσακαλώτος, διευκρινίζοντας γιατί δεν επέλεξε την ασφάλεια της «προληπτικής γραμμής» που πρότεινε μετ’ επιτάσεως ο κ. Γ. Στουρνάρας, διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος.

Όπως είπε: «Ενας από τους λόγους που εγώ ήμουν κατά της προληπτικής γραμμής πίστωσης, που την υποστήριζε ο κ. Στουρνάρας, ήταν ότι εγώ θέλω, τώρα που είμαστε στα πόδια μας, να σοβαρευτούμε όλοι. Και η κυβέρνησή μου και η αντιπολίτευση και οι κοινωνικοί φορείς, να πάρουν τη βαθιά ευθύνη ότι τώρα δεν είμαστε μόνοι μας, έχουμε και την αλληλεγγύη της Ευρώπης, αλλά πρέπει να μπορέσουμε να φτιάξουμε μία οικονομία πάνω σε στέρεες βάσεις».

Η έκκληση για την εξασφάλιση «σοβαρότητας» που απηύθυνε ο φίλτατος κ. Τσακαλώτος αφορά ευλόγως την παρέλευση της εποχής των ψευδαισθήσεων αλλά και των κάθε λογής πρακτικών, οι οποίες μπορούν να αναλώσουν αυτόν τον 14ετή διάδρομο ασφαλείας που μας προσέφεραν οι εταίροι και δανειστές μας.

Όσο κι αν δεν είναι πλέον πολιτική αλλά «τεχνοκρατική» η απόφαση σχετικά με τον χρόνο κατά τον οποίο θα επιλέξουν οι αρμόδιοι του ΟΔΔΗΧ να κτυπήσουν εκ νέου την πόρτα των διεθνών αγορών, είναι σχεδόν βέβαιον ότι τα επιτόκια με τα οποία θα δανειστεί η χώρα μας δεν θα είναι βιώσιμα.

Ούτε με τον ρυθμό ανάπτυξής της θα συνάδουν, αλλά ούτε και με τις ανάγκες εξυπηρέτησης του δυσθεώρητου χρέους, κατά πάσα βεβαιότητα.

Μία δραστική ελάφρυνση χρέους εκ μέρους των εταίρων και δανειστών μας, ίσως, τα καθιστούσε βιώσιμα. Όμως, δεν είμαστε εκεί και δεν θα είμαστε, τουλάχιστον έως το 2032, βάσει της απόφασης του τελευταίου Eurogroup.

Υπό αυτό το πρίσμα, η έκκληση Τσακαλώτου για σοβαρότητα απευθύνεται στις βασικές πολιτικές δυνάμεις του τόπου και σε όσους αυτές εκπροσωπούν.

Εάν κρίνουμε, δε, από τις επιδόσεις αυτού του πολιτικού κόσμου κατά την πρόσφατη συζήτηση στη Βουλή σχετικά με το ενδεχόμενο αναβολής ή και ματαίωσης της μείωσης των συντάξεων από 01.01.2019, την «εκπαίδευση» που επιφυλάσσει ο φίλτατος Τσακαλώτος για το διεθνές επενδυτικό κοινό καλό θα ήταν να την επαναλάβει και εδώ, μόλις γυρίσει από τις ΗΠΑ…