Ναυάγιο σε θολά νερά

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Όταν «παντρεύτηκαν», πολλοί ήσαν εκείνοι που κούνησαν το κεφάλι με συγκατάβαση και απέδωσαν τους λόγους ύπαρξης του «γάμου» σε μία ύστατη προσπάθεια διάσωσης του εκλογικά «μικρότερου» και απειλούμενου να μην επανεκλεγεί -σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις- παρά σε ένα νέο ξεκίνημα για τη συγκρότηση ενός φορέα της «Κεντροαριστεράς».

Τώρα, ένα εξάμηνο μετά, που -όπως όλα δείχνουν- χωρίζουν, ακόμη περισσότεροι είναι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι «είναι για καλό» και πως η κάθε πλευρά μπορεί να ακολουθήσει έτσι καλύτερα τον δικό της δρόμο.

Για το πάλαι ποτέ ΠΑΣΟΚ, Δημοκρατική Συμπαράταξη και πλέον ΚΙΝΑΛ, ίσως είναι όντως έτσι τα πράγματα. Ούτως ή άλλως, η υπόθεση του Σκοπιανού ανέδειξε το παλιό-«πατριωτικό» ΠΑΣΟΚ μέσα στο ΚΙΝΑΛ και αποτέλεσε αφορμή για αυτόν τον χωρισμό.

Για το Ποτάμι, όμως, αυτή η εξέλιξη δεν αποκλείεται να αποτελέσει απαρχή περαιτέρω αποσύνθεσης και διαμοιρασμού των «ιματίων» του ένθεν και ένθεν του πολιτικού φάσματος.

Δείγματα, ως προς αυτό, υπάρχουν ήδη εξάλλου.

Όπως και να έχει, την επομένη Κυριακή, 1η Ιουλίου, θα ξέρουμε καλύτερα, καθώς «θα κάνουμε μία μεγάλη κουβέντα», όπως είπε ο Στ. Θεοδωράκης, «με στελέχη από όλη τη χώρα και θα σεβαστώ όποια απόφαση πάρουν, όπως βέβαια και θα δεχθώ την κριτική για τα λάθη μου».

Τοποθέτηση, η οποία από μόνη της καταδεικνύει, ενδεχομένως, τους λόγους για τους οποίους έλαβε τη σημερινή κατάληξή της η προσπάθεια του Ποταμιού.

Μολονότι ευθέως αρχηγικό από τη στιγμή της εμφάνισής του, με επικεφαλής έναν αιρετικό πλην διακεκριμένο εκπρόσωπο του μιντιακού συστήματος, το Ποτάμι ουδέποτε -και με προφανή σκοπιμότητα- αποσαφήνισε σε ποια πλευρά του φράχτη στέκει.

Φιλελεύθερες αντιλήψεις αλλά και σοσιαλδημοκρατικές τάσεις σχημάτισαν ένα ιδιόμορφο κράμα κάπου στο κέντρο του πολιτικού φάσματος.

Μολονότι σε διακεκριμένα ζητήματα έλαβε σαφείς θέσεις, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα την ξεκάθαρη στάση του υπέρ της επίλυσης του θέματος της πΓΔΜ, συνολικά απουσίαζε η ύπαρξη ταυτότητας και ενιαίου σχεδίου για την υπέρβαση της κρίσης.

Ιδιαίτερα ενδεικτική του γεγονότος τούτου υπήρξε και η πρόσφατη τοποθέτηση του φίλτατου κ. Θεοδωράκη: «Επιμένουμε ότι οι λύσεις δεν είναι απλώς αριστερές ή δεξιές, γι' αυτό και προσπαθούμε συνεχώς για τη βελτίωση της πραγματικότητας και την επίλυση των προβλημάτων».

Ουδεμία αντίρρηση και απολύτως σεβαστή η συγκεκριμένη θέση, που όμως, κατά τα φαινόμενα, δεν βρήκε γόνιμο έδαφος μεταξύ των μελών του εκλογικού σώματος και οδήγησε σε συρρίκνωση τα ποσοστά του Ποταμιού στις δημοσκοπήσεις και πάντως έδωσε τη δυνατότητα σχηματισμού εντυπώσεων -διότι ακόμη εκεί είμαστε- ότι ορισμένα στελέχη της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του μπορούν να κινηθούν… νότια και άλλα… βόρεια.

Στις εσωκομματικές κάλπες που έστησε χθες σε όλη την Ελλάδα το Κίνημα Αλλαγής για την ανάδειξη γραμματειών στις τοπικές οργανώσεις του, το Ποτάμι δεν προσήλθε.

Στάση ασφαλώς έντιμη, εάν προτίθεσαι να συζητήσεις την επόμενη Κυριακή κατά πόσον θα συνεχίσεις να είσαι μέλος του ΚΙΝΑΛ ή εάν θα τραβήξεις τον δικό σου δρόμο.

Ίσως, δε, να ήταν εξίσου ευθύ και ντόμπρο, εάν συμπεριφερόσουν με τον ίδιο τρόπο και στο εκλογικό κοινό σου, παίρνοντας επιτέλους σαφή θέση έναντι του φράκτη.

Διότι, εντέλει, αφενός η «θολούρα» δεν αποδίδει και αφετέρου, η όλη συζήτηση είναι περί διαύγειας και βιώσιμων λύσεων… και όχι περί δεξιάς ή αριστεράς.