Συναίνεση της ύστατης ώρας

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Παρά τις περί του αντιθέτου προβλέψεις, οι οποίες διατυπώνονται καιρό τώρα, ο πρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας εμφανίστηκε χθες με συμφωνία για το ζήτημα της πΓΔΜ, ονοματολογικό και λοιπά, ανά χείρας.

Εμφανίστηκε, όμως, μόνος.

Ενημέρωσε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Πρ. Παυλόπουλο διά ζώσης και στη συνέχεια τους πολιτικούς αρχηγούς, τηλεφωνικώς και επί τετελεσμένου.

Οι πολίτες της χώρας πληροφορήθηκαν -επισήμως- περί της συμφωνίας, όπως και περί του συμφωνηθέντος ονόματος, «Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας», από τον ίδιο.

Ο κυβερνητικός εταίρος Πάνος Καμμένος είχε ήδη διαμηνύσει την αντίθεσή του στη συμφωνία, τονίζοντας ότι θα την καταψηφίσει στη Βουλή, όταν και εάν αυτή κατατεθεί προς κύρωση, γεγονός για το οποίο εξέφρασε την αμφιβολία του, ωστόσο, αμφισβητώντας ότι τούτη θα εγκριθεί από τη γείτονα και ότι θα υλοποιηθούν οι δεσμεύσεις της πΓΔΜ.

Κατέστησε σαφές, επίσης, ότι θα αποπέμψει όποιον βουλευτή των ΑΝΕΛ, τυχόν, την υπερψηφίσει, σε περίπτωση που όντως κατατεθεί στο ελληνικό Κοινοβούλιο.

Κατά την τηλεφωνική επικοινωνία του με τον πρωθυπουργό, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κυριάκος Μητσοτάκης ζήτησε το κείμενο της συμφωνίας και έκανε λόγο για εκ των υστέρων ενημέρωση, ενώ σήμερα το πρωί θα συναντηθεί με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για το θέμα.  

Στη συνέχεια, με δριμεία δήλωσή του, κάλεσε τον πρωθυπουργό να μην υπογράψει τη συμφωνία, μιλώντας για μυστική διπλωματία ενός εξαμήνου και για απουσία πολιτικής νομιμοποίησης του κ. Τσίπρα «να δεσμεύσει τη χώρα υπογράφοντάς μία συμφωνία, η οποία δεν έχει τη στήριξη της ίδιας της κυβέρνησής του».

Στο Κίνημα Αλλαγής επιφυλάσσονται για την έκφραση γνώμης έως ότου αξιολογήσουν το κείμενο της συμφωνίας, ενώ ως δεδομένη εκλαμβάνεται -και ως τέτοια έχει εκφραστεί- η αρνητική στάση των κ.κ. Κουτσούμπα, Μιχαλολιάκου και Λεβέντη.

Καλή ή κακή, η συμφωνία θα κριθεί από την ιστορία.

Μολονότι η Ελλάδα ήδη λαμβάνει εύσημα από τον διεθνή περίγυρο, με τον πρόεδρο της ΕΕ, Ντ. Τουσκ, να συγχαίρει τους Τσίπρα και Ζάεφ, λέγοντας «χάρη σε εσάς το αδύνατο έγινε δυνατό» και τον ειδικό απεσταλμένο του γ.γ. του ΟΗΕ Μάθιου Νίμιτς -ο οποίος προσπαθεί να επιλύσει το πρόβλημα επί εικοσαετία- να συγχαίρει αμφότερα τα μέρη «για την επιτυχή ολοκλήρωση των συνομιλιών και την επίλυση της μεταξύ τους διαφοράς», στο εσωτερικό της η χώρα εμφανίζεται ακόμη βαθιά διχασμένη.

Διχασμένη σε επίπεδο κυβέρνησης, μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, μείζονος και ελάσσονος, αλλά κυριότερα στην κοινή γνώμη της χώρας.

Υπό αυτό το πρίσμα, η ενημέρωση της εθνικής αντιπροσωπείας, που εμφανίζεται προετοιμασμένος να κάνει ο πρωθυπουργός, βασιζόμενος στο άρθρο 142 Α του Κανονισμού της Βουλής για την εξέλιξη των διαπραγματεύσεων με την πΓΔΜ, είναι ασφαλώς αναγκαία και απαραίτητη, ακόμη και υπό τα στενά χρονικά περιθώρια που προβλέπει το συγκεκριμένο άρθρο, δεν είναι όμως αρκετή, υπό το φως των έως τώρα αντιδράσεων.

Το ζήτημα απασχολεί τη χώρα από τις αρχές της δεκαετίας του ’90, έχει αποτελέσει αντικείμενο πολιτικής αντιπαράθεσης αλλά και εκμετάλλευσης, επανειλημμένως, και -πιθανώς- βαίνει πλέον προς επίλυση, συνεχίζοντας να διχάζει.

Αυτός ο διχασμός, όμως, συνιστά μία δυνητική απειλή για τη βιωσιμότητα μίας συμφωνίας, η οποία ελπίζεται ότι θα συμβάλει καταλυτικά στην εδραίωση της σταθερότητας στην ευρύτερη περιοχή μας, ανοίγοντας την πόρτα για την ένταξη της γείτονος στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ.

Γιατί είναι τώρα πολύ αργά για μία ύστατη προσπάθεια εξασφάλισης εθνικής ή εντέλει ευρύτερης συναίνεσης επί αυτού του ζητήματος;

Εντός Βουλής ή στο επίπεδο του Συμβουλίου των Πολιτικών Αρχηγών;