Μη δίνετε άλλοθι!

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Το όνομα του «παιχνιδιού», από την πρώτη ημέρα της κρίσης έως και σήμερα που διαφαίνεται το «τυπικό» τέλος των μνημονίων, είναι ένα: αξιοπιστία.

Η απουσία της ήταν αυτή που μας οδήγησε στην κρίση και μόνον η αποκατάστασή της μπορεί να μας βγάλει από αυτήν.

Ποιος επενδυτής θα βρεθεί να μας δανείσει με βιώσιμα επιτόκια, εάν δεν ανακτηθεί, πλήρως ή εντέλει στον προσήκοντα βαθμό, αυτή η χαμένη αξιοπιστία και ποιος εκ των εταίρων μας θα «ανάψει το πράσινο φως» για μία γενναία ρύθμιση χρέους;

Υπό αυτό το πρίσμα, ακόμη και τούτη την ύστατη ώρα, που βρισκόμαστε στην τελική ευθεία για το «επίσημο» τέλος της οκτάχρονης μνημονιακής περιόδου, αδυνατούμε να κατανοήσουμε τη σημασία τού να εμφανίζεσαι και βεβαίως να είσαι αξιόπιστος.

Με τα χρονικά ορόσημα για την ολοκλήρωση της τέταρτης και τελευταίας αξιολόγησης να διαδέχονται το ένα το άλλο σε διάστημα μόλις λίγων ημερών, η χώρα μας εμφανίζει ακόμη ανεκπλήρωτη μία μακρά λίστα από προαπαιτούμενα και την ίδια ώρα ευελπιστεί ότι οι Ευρωπαίοι εταίροι της θα την εμπιστευτούν και δεν θα επιβάλουν αυστηρή αιρεσιμότητα στην όποια ελάφρυνση χρέους τής χορηγηθεί.

Δίχως αμφιβολία, ορισμένες από τις προαπαιτούμενες ενέργειες, όπως η υπόθεση του Ελληνικού, είναι αδύνατον να ολοκληρωθούν εγκαίρως ενώ άλλες, που έχουν ήδη ολοκληρωθεί σε βαθμό έως και 80% ή ακόμη και 90%, «κολλούν» σε τεχνικές λεπτομέρειες, οι οποίες ωστόσο στέκουν ικανές να αποτρέψουν τους δανειστές να τις «τικάρουν» ως ολοκληρωμένες.

Ωστόσο, η πλειονότητα είναι εκκρεμής και προσφέρει έτσι το τέλειο άλλοθι σε όποιον εκ των εταίρων μας έχει τη διάθεση ή τη σκοπιμότητα να μας δείξει με το δάκτυλο ως αναξιόπιστους, αποτρέποντας έτσι την εξασφάλιση μίας βιώσιμης λύσης για το χρέος.

Με τα τεχνικά κλιμάκια των θεσμών να έρχονται στην Αθήνα τη Δευτέρα 14 τρέχοντος και το οικονομικό επιτελείο να ελπίζει στην επίτευξη τεχνικής συμφωνίας έως τις 24 Μαΐου, το Eurogroup θα κληθεί να επικυρώσει την ολοκλήρωση της αξιολόγησης στις 21 Ιουνίου.

Εάν, λοιπόν, μέσα στις επόμενες 30 με 35 ημέρες, όλα αυτά δεν έχουν κυλήσει ομαλά, τότε… τα πράγματα περιπλέκονται. Τόσο υπό το φως της εκπνοής της χρηματοδοτικής σύμβασης στις 20 Αυγούστου, όσο και σε ό,τι αφορά στις συζητήσεις για τη διευθέτηση του χρέους.

Όσο σαφές κι αν είναι το κλίμα αισιοδοξίας που επικρατεί μεταξύ των δανειστών αλλά και του οικονομικού επιτελείου ότι θα υπάρξει έγκαιρη ολοκλήρωση των προαπαιτούμενων ενεργειών και ότι θα δοθεί το περίφημο «πράσινο φως», ακόμη δεν είμαστε εκεί…

Γεγονός που επισήμανε πρόσφατα και ο φίλτατος Αλ. Τσίπρας, ο οποίος, απευθυνόμενος προς τους υπουργούς του, υπογράμμισε ότι «δεν επιτρέπεται τώρα κανένας εφησυχασμός» και ζήτησε από όλους να εργαστούν «με αίσθημα ευθύνης, διότι τώρα κρίνεται η επιτυχία της κυβέρνησης και η λήξη του προγράμματος».

Τόνισε, δε, το αυτονόητο: «Δεν υπάρχει άλλη αξιολόγηση, είναι η τελευταία και άρα πιθανές εκκρεμότητες δεν μπορούν να μετατεθούν στο μέλλον. Σας ενημερώνω, λοιπόν, ότι δεν θα δεχτώ καθυστερήσεις, κωλυσιεργίες και τεχνητά εμπόδια. Εδώ κρίνεται το συλλογικό μας στοίχημα και όχι το ατομικό έργο κάθε υπουργού. Όποιος, λοιπόν, έχει αντιρρήσεις να τις εκφράσει τώρα».

Κατά πόσον έγινε αντιληπτός, θα το μάθουμε πολύ σύντομα…