Καθαρές θέσεις

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

«Και με τον χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ», που λέει ο θυμόσοφος λαός μας, δεν γίνεται να είσαι.

Τουλάχιστον όχι, εάν επιθυμείς να διακρίνεσαι για τη διαύγεια των θέσεών σου και την καθαρότητα του πολιτικού σου στίγματος.

Υπό το πρίσμα αυτό, η έμμεση πλην σαφέστατη κριτική που άσκησε πρόσφατα ο φίλτατος Ευάγγελος Βενιζέλος κατά της ηγεσίας του Κινήματος Αλλαγής από τις στήλες του «Βήματος», αναφορικά με την πολιτική «ίσων αποστάσεων» που αυτή εμφανίζεται να τηρεί έναντι ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, δύσκολα βρίσκει σοβαρό αντίλογο.

Ιδίως, δε, υπό το φως του χάσματος που εξακολουθεί να χωρίζει το πολιτικό στίγμα αυτών των δύο κυρίαρχων πολιτικών σχηματισμών, παρά τις δεσμεύσεις της χώρας προς εταίρους και δανειστές που αμφότεροι θα κληθούν να υλοποιήσουν, εφόσον βρεθούν στα ηνία της εξουσίας την επομένη των εθνικών εκλογών, όποτε κι αν αυτές συμβούν.

Αντίθετα, όπως ο φίλτατος Βενιζέλος επισημαίνει, «η πολιτική αυτονομία κατακτάται μέσα από την ικανότητα διατύπωσης πολιτικών και προγραμματικών προτάσεων που δίνουν καθαρό στίγμα και συγκροτούν μια εθνική στρατηγική που πείθει ως υπεύθυνη, ολοκληρωμένη και εφικτή. Όταν το κάνεις αυτό, δεν κρατάς ίσες αποστάσεις. Παίρνεις θέση καθαρή και μαχητική…».

Εκτός… κι αν «ψαρεύεις σε θολά νερά», ευελπιστώντας ότι με αυτό τον τρόπο θα εξασφαλίσεις τη μεγιστοποίηση του εκλογικού σου οφέλους, στην κάλπη, αναβαθμίζοντας έτσι τον δυνητικό σου ρόλο ως «πολιτικού ρυθμιστή».

Η θέση αυτή, ωστόσο, εξ ορισμού πάσχει. Όχι μόνον εξαιτίας της πολιτικής απόστασης που χωρίζει τα δύο κυρίαρχα κόμματα, όσο, κυριότερα, εξαιτίας του διττού μηνύματος που απευθύνει προς το εκλογικό σώμα.

Ένα μήνυμα  ιδιαίτερα ελλειμματικό και βασισμένο στην απουσία διαύγειας και διαφάνειας.

Διότι, εντέλει, περί αυτού η όλη συζήτηση. Με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις, όταν οι αποστάσεις μεταξύ τους έχουν καταστεί τόσο χαώδεις.

Μια συζήτηση, η οποία αφορά ασφαλώς και το μήνυμα που κομίζεις προς το εκλογικό σώμα σχετικά με την επόμενη ημέρα. Τις πολιτικές, δηλαδή, που είσαι διατεθειμένος όχι μόνον να προτείνεις αλλά αποφασισμένος να εφαρμόσεις, ώστε να σταθεί ο τόπος στα πόδια του.

Εάν οι πολίτες δεν έχουν σαφή επίγνωση αυτών των πολιτικών, αυτού του στίγματος, ποια η ελκυστικότητα όσων πρεσβεύεις; Ποιο το νόημα της ίδιας της ύπαρξης ενός πολιτικού σχηματισμού αυτού του είδους, αν όχι η εξυπηρέτηση όσων το υπηρετούν; Είτε βρίσκονται στους κομματικούς του κύκλους, είτε στη θέση του ψηφοφόρου-πελάτη.

Διότι εάν την επομένη των μνημονίων είμαστε διατεθειμένοι να επιστρέψουμε σε όσα μας οδήγησαν στην κρίση, θα ήταν απολύτως χρήσιμο να το δηλώσουμε από τώρα, ώστε να μην έχουμε και αυταπάτες…

Η απουσία ξεκάθαρου πολιτικού στίγματος και ακόμη κυριότερα διαυγούς στίγματος πολιτικής υπήρξε ένα νόσημα γνώριμο στο ελληνικό πολιτικό σύστημα επί σειρά ετών και μεγιστοποιήθηκε επί εποχής μνημονίων.

Ποιο εκ των κομμάτων εξουσίας δεν έκανε την «κωλοτούμπα» του, πλην ΠΑΣΟΚ, το οποίο επωμίστηκε το πλήρες κόστος αυτής της επιλογής του, όπως και των αμαρτημάτων στα οποία είχε υποπέσει τα προηγούμενα χρόνια;

Σήμερα, που τα μνημόνια τείνουν να εκπνεύσουν, τουλάχιστον κατά την τυπική τους μορφή, είναι περισσότερο σαφής παρά ποτέ η ανάγκη συγκεκριμένων και βιώσιμων προτάσεων για την επόμενη μέρα της χώρας και εκεί εξακολουθεί να εντοπίζεται ένα σαφές έλλειμμα εκ μέρους των δύο κυρίαρχων πολιτικών σχηματισμών, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, παρά τα όποια «ολιστικά» ή λοιπά σχέδια έχουν εξαγγελθεί.

Το Κίνημα Αλλαγής, λοιπόν, έχει καθαρές θέσεις ή ευελπιστεί να καταστεί μέρος ενός… ευρύτερου ελλείμματος;