Στο έλεος της κουκούλας

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η διαφορά μεταξύ μίας συντεταγμένης πολιτείας και ενός άναρχου κράτους, στο οποίο κυριαρχεί το δίκιο του ισχυρότερου, έγκειται στην επιβολή του νόμου.

Κατά πόσον, δηλαδή, η πολιτεία διαθέτει τη βούληση και τη δυνατότητα να επιβάλλει τον νόμο.

Ως προς το δεύτερο σκέλος, τη δυνατότητα επιβολής του νόμου, ας μην έχουμε αμφιβολίες, καθώς τα ιστορικά παραδείγματα είναι πολλά.

Αυτό που τίθεται εν αμφιβόλω είναι η βούληση.

Διότι εκεί όπου ταυτοχρόνως συμβαίνουν όσα έγιναν χθες στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, με επιθέσεις σε πανεπιστημιακούς σε ώρα διδασκαλίας, σε τράπεζες σε ώρα λειτουργίας αλλά και στα γραφεία του κυβερνώντος κόμματος, δίχως ούτε μία σύλληψη, είναι εύλογο να τίθεται εν αμφιβόλω… η βούληση.

Όσα συνέβησαν, δε, στο όνομα του οποιουδήποτε χρώματος ή ιδεολογίας, ας μη γελιόμαστε, ήταν καθαρός φασισμός.

Ήταν μία προσπάθεια επιβολής του δίκιου του ισχυρότερου, δια της χρήσης βίας.

Χαρακτηριστικότερη όλων η επίθεση κατά της πανεπιστημιακού κας Μ. Μπόση, καθώς, πρώτον, ήταν άνανδρη, με περίπου δέκα κουκουλοφόρους να επιτίθενται κατά μίας γυναίκας την οποία «έλουσαν» με μπογιές και δεύτερον, συνέβη μέσα σε έναν χώρο από τον οποίο αποκλείονται οι αστυνομικές δυνάμεις, εξαιτίας του διαβόητου «πανεπιστημιακού ασύλου».

Ενός ασύλου το οποίο θεσπίστηκε με στόχο την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών και έχει καταντήσει να αποτελεί ασπίδα για όποιον επιτίθεται σε αυτές τις ιδέες.

Έχει απόλυτο δίκιο ο ΣΥΡΙΖΑ σε όσα υποστηρίζει στη χθεσινή του ανακοίνωση, με την οποία καταδίκασε την επίθεση κατά της πανεπιστημιακού Μπόση: «Ενέργειες τέτοιου είδους στρέφονται ενάντια στο δημόσιο πανεπιστήμιο και στρώνουν τον δρόμο σε λογικές αυταρχισμού και ιδιωτικοποίησης».

Εάν υπήρχαν ιδιωτικά πανεπιστήμια στη χώρα μας, πιστεύετε ότι θα ήταν τόσο εύκολο για τον οποιονδήποτε να φορέσει μία κουκούλα και να αρχίσει να επιτίθεται στους καθηγητές ή ότι θα τον είχαν σταματήσει στην πόρτα ζητώντας του να επιδείξει τη φοιτητική του ταυτότητα, όπως συμβαίνει σε συντεταγμένες πολιτείες ανά τη λοιπή υφήλιο;

Ακόμη, εξυπηρετείται ο λόγος ύπαρξης ενός δημόσιου πανεπιστημίου από επιθέσεις του είδους αυτού; Γι' αυτό πληρώνει ο κάθε φορολογούμενος πολίτης; Γι' αυτό αγωνίζεται ο κάθε γονιός να στείλει το παιδί του στο σχολείο και στη συνέχεια στο πανεπιστήμιο;

Φίλτατοι, εδώ και πολύ καιρό ξέρουμε ότι ο γιαλός δεν είναι στραβός, αλλά ότι αρμενίζουμε στραβά.

Ιδεοληψίες κάθε λογής χαρακτηρίζουν το σκεπτικό που επικρατεί σε ό,τι αφορά στην επιβολή του νόμου, με πράξεις βίας να κυριαρχούν από τους εμπορικούς δρόμους της Αθήνας έως τα πανεπιστήμια, τις τράπεζες ή οπουδήποτε αλλού θεωρήσει ο κάθε «μπαχαλάκιας» ότι πρέπει να ασκήσει την «πολιτική» του.

Είναι αδιαμφισβήτητη αλήθεια ότι το καθεστώς ανοχής που συναντούμε στις ημέρες μας προϋπήρχε, τουλάχιστον έως έναν βαθμό. Πλέον, όμως, η κατάσταση εμφανίζεται να έχει ξεφύγει πέραν κάθε ελέγχου και η περίπτωση του διαβόητου «άβατου» των Εξαρχείων στέκει τρανή απόδειξη ως προς αυτό.

Αυτή είναι η Ελλάδα στην οποία θέλουμε να ζήσουμε; Η Ελλάδα του φόβου και της κουκούλας;

Αυτό είναι το μήνυμα που θέλουμε να στείλουμε διεθνώς; Ότι στη χώρα μας είναι «παρέμβαση ιδεολογικού χαρακτήρα» το σπάσιμο τραπεζών και καταστημάτων, καθώς και οι επιθέσεις εναντίον πανεπιστημιακών;

Για ξαναδείτε το «σύντροφοι», γιατί σίγουρα κάτι λάθος υπάρχει εδώ…